op naar Noord Schotland

13

woe

De ochtend begint met regen, eerst wat koffie in het Tourist centre en dan besluiten we een rondje om Loch Leven te rijden weg van de drukte op de A 82. Op het einde van het Loch, in het gehuchtje Kinlochleven, klaart het weer op en wandelen we naar een waterval. Terug op de drukke A82 rijden we door Fort William naar een grote P in Banavie. Daar loopt het Caledonian Canal met daarin een complex van 9 sluizen dat de Neptune’s Staircase wordt genoemd. Dit kanaal verbindt het Loch Ness met het Loch Oich en Loch Lochy, het is echt een trekpleister, bussen rijden af en aan. De sluizen worden elektronisch ter plaatse bediend, per keer kunnen er zeker 4 zeilschepen geschut worden. We volgen een groep boten naar beneden, bij opening van de laatste sluis moet de weg ervoor en het spoor daarachter afgesloten worden, het is een waar verkeersinfarct daar. Over het spoor zien we DE stoomtrein van Schotland rijden: De Trein van Harry Potter, een mooie zwarte locomotief met een grote witte rookpluim en een luid getoeter! In de verte zien we Ben Nevis van 1344m zonder wolken, de hoogste berg Schotland. We lopen over het hele sluizencomplex naar boven en via het dorpje terug naar de camper. ’s Avonds binnen zitten vanwege de midges, zo gaat dat eigenlijk elke avond!

14

do

Om 10.00 staan we bij Ton en Irene voor de deur, een stel uit Nederland dat in Banavie een aantal jaren geleden een huis heeft gekocht en daar een schitterend Guesthouse van hebben gemaakt, Guesthouse Braeburn. Ze hebben een vijftal grote gezellig ingerichte slaapkamers met douche voor 2 of meer personen. Beneden een grote ontbijtzaal/zitkamer met uitzicht op de bergen en een terras waar je buiten kan genieten van hun tuin. Vanuit dit verblijf kun je veel activiteiten doen, Fort William, Ben Nevis, sluizencomplex, wandelen in de omgeving, al met al een zeer goed adres!

Wij drinken een paar uur koffie met elkaar, praten over hun bevindingen in Schotland en bellen met de zus van Arno want Irene is een goede vriendin van haar. Leuk om hen te ontmoeten! Via de B8004 komen we weer op de A82 en rijden we via Invergarry de A87 op naar het westen. Het landschap is veel woester en ruiger, hoge bergen met rotspunten, een leeg land. Na lang doorrijden vinden we uiteindelijk een P bij de Cluanie dam. Het was een lange dag!

15

vrij

Na een rustige nacht rijden we door naar Eilean Donian Castle, een kasteel met een lange geschiedenis van oorlogen, koningen en koninginnen. Maar ook een kasteel dat voor veel films als decor is gebruikt. Het ligt prachtig op een klein eilandje, je kunt er via een stenen brug komen. De prijs van de P is prima maar om het kasteel te bezoeken dat is wel erg veel, we laten dat gaan. Het is een topattractie, grote groepen, vele busladingen, het krioelt er van de mensen. We maken een paar mooie foto’s, we zijn aan het klungelen om een selfie te maken en dat triggert een meneer zodanig dat hij bijna het mobiel uit onze handen grist en een paar mooie opnamen van ons maakt, dankjewel meneer!!

We slaan af naar de 890, een geel weggetje, soms single track road , prima te doen en slaan verderop af naar de 896 op weg naar Shieldaig waar een camping is met wasmachine. Deze route is werkelijk indrukwekkend mooi, echt de Northern Highlands, woest, ruig, leeg, hoge bergen weids uitzicht, mooi weer! We rijden vanaf nu op de N(orth) C(oast) 500 de bekende route van Noord Schotland. We rijden zo langzaam mogelijk, niet al te veel verkeer, voor Shieldaig passeren we een terrein waar morgen de Highland Games worden gehouden. Gelukkig voor ons is dat pas morgen want we weten hoeveel verkeer dat veroorzaakt. De camping is een zeer aangename verrassing, het terrein is perfect georganiseerd, 16 grote plekken van kiezel met gras erbij, 3 cabins, een veld voor tenten, een keurige voorziening van douche, toilet en wasruimte en twee wasmachines en een droger. We staan een eind boven Loch Torridon en hebben een prachtig uitzicht over het water en de omringende bergen. Het is droog, het waait, ik gooi meteen alle was in de machine, zet hem op cotton 40 graden en dat was achteraf niet zo handig! Twee en een half uur later was het programma pas klaar en dan nog buiten drogen in Schotland dat is een uitdaging! Toch geprobeerd, een eind gekomen maar de droger heeft me ’s avonds om 19.00 uur gered. Tussendoor lopen we naar beneden naar het gehuchtje, een rijtje kleine woningen langs de oever van het Loch. In dat rijtje staat een beetje achteraf een schuurtje en daar worden zalmen gerookt en verkocht, Arno is helemaal gelukkig. We bekijken de oven die niet zo groot is, de rook komt van eikenhout. De zalm wordt via de haven van Ullapool aangevoerd, alle vis is gekweekt in de Lochs in de omgeving. Boven bij de camper gaan we voor de tweede keer op onze stoelen buiten in de zon en wind zitten, vesten aan want het blijft toch wat fris. Rond tien uur komen ondanks de midges, gewoon heel goed smeren en toch bultjes krijgen, de fotografen naar buiten voor de sunset, het gaat heel lang perfect, prachtig oranje licht van de felle zon maar dan komen een paar wolken het feest bederven, we hebben wel genoten!

16

zat

Vandaag starten we lekker lui, ik ben al om zeven uur buiten om te fotograferen, Arno neemt zijn rust. We willen de komende dagen langzaam de route volgen, steeds een klein stukje opschuiven naar het Noorden. We vertrekken pas rond lunchtijd en rijden naar 7 ½ mijl Torridon een gehuchtje met wat leuke huisjes waar we kunnen wandelen. We lopen het Shore Path eerst langs de huizen en dan langs de oever van het loch terug. Een gemakkelijke fijne trip door een alweer leeg groots landschap. Dan 10 mijl verder door het natuurpark Beinn Eighe , hier zijn we in een arctisch aandoend landschap beland van hoge kale bergen met puinhellingen, beneden langs de weg hoge dennenbomen en loofbomen totaal geen bewoning meer. In Kinlochewe stoppen we bij een Tourist Centre en blijven op de P staan. We praten een tijd met de ranger daar, Sandra Fynn een jonge dame uit Ierland die ons veel informatie geeft. Voor de echte wandelaars is dit gebied een eldorado, langs de weg zien we op de P’s groepjes auto’s staan van mensen die de bergen ingaan. Wij lopen een pad door het bos naar de benzinepomp van het gehuchtje waar ze ook een koffietentje hebben, een gemakkelijke wandeling van 3 km. Genoeg voor mij, mijn knie protesteert af en toe ik moet het lopen echt aanpassen.