Noord west Griekenland, Lefkas

Di 28 Paralia We gaan een dagje naar de Egeïsche Zee, willen gewoon even zeelucht ruiken. De rit is kort en we bereiken al voor de lunch Paralia een toeristenstadje. We zoeken de cp bij de haven, zien verschillende campers op allerlei plekken staan in de zon. Dat trekt niet, we zoeken een camping vlakbij, die is klein en leeg, de voorzieningen zijn matig. Die middag fietsen we door het stadje langs de kust naar boven, in Paralia kun 10 dgn verblijven en dan heb je nog niet alle souvenir winkeltjes gehad volgens Arno, echt een plaatsje dat niet interessant is. Verder die dag doen we niet veel meer. Wat wel bijzonder is dat in de verte de berg Olympus, 2917m hoog, in alle glorie te bewonderen is.
Wo 29 Kastraki Paralia vraagt niet om een extra dagje strand dus op naar ons volgende doel: de kloosters van Meteora. We rijden over de 13 door het park van de Olympus, een prachtige route door de beboste uitlopers van de majestueuze berg. Vanaf Elassona pakken we de 26 naar het westen dwars door de bergen en komen uit op de 15 net boven Kalambaka/Kastraki het stadje waar de camping ligt. Een mooie route door een indrukwekkend landschap, de weg is prima te doen, onderweg zien we aantal waarschuwingsborden voor beren. De camping Kastraki is te vergelijken met een ton haringen: het is er indrukwekkend vol, alle kleine plekjes zijn bezet, we kunnen nog net in een gaatje duiken omdat we vrij vroeg arriveren. Op de camping hangen overal rood-witte stroken, verboden te staan, omdat er over 4 dagen een grote groep campers/caravans van de ANWB aankomt. Nou dat houdt niet lang stand, overal trekt met de stroken kapot en iedereen gaat gewoon ergens staan! We wassen die middag wat, lopen naar Kalambaka in de zinderende hitte. Daar staat alles in het teken van de kloosters, boven de stad rijzen de enorme gladde grijze rotsen op. Dit landschap is echt heel bijzonder we hebben dit nooit gezien en dan die kloosters boven op de toppen van de rotsen, hoe indrukwekkend is dat! Al die rotsen hebben een naam.
Do 30 Kastraki Om 09.00 vertrekt vanaf de camping een bus naar Meteora en die brengt ons naar het grootste klooster helemaal bovenaan, Great Meteora genaamd. Onderweg zien we hoe de Grieken het verkeer regelen: er is een 2-baansweg naar boven en op de ene helft staan richting de kloosters vele bussen, campers, auto’s geparkeerd. Op de andere helft moet al het verkeer naar boven en beneden, dat levert heel wat gedoe op. We zien een politieauto snel naar beneden rijden, die doen niets, de buschauffeurs regelen dus wie wanneer naar boven of beneden mag rijden, het kost iedereen een hoop tijd. Boven aangekomen zien we al een hele rij klimmende toeristen de trappen op lopen, het is druk en warm, het tochtje naar boven is best inspannend mede omdat er om de zoveel treden heel erg veel selfies gemaakt moeten worden. Het klooster zelf is een redelijk groot complex met allerlei vertrekken, de kerk zelf is mooi, voor ons geen nieuwe indrukken, we hebben dit al veel in Servië gezien. Op naar Varlaam, het volgende klooster, ook hier weer met z’n allen de trappen op en het bezoek aan dit klooster maakt meer indruk. Terug op de P lunchen we wat en zien een gids met 2 toeristen op E-bikes naast ons hun fietsen parkeren. We praten wat met de gids en hij brengt ons naar een voetpad door het bos naar beneden. Dat is een prima idee, het pad van grote keien is echt heel erg steil naar beneden, we moeten constant uitkijken waar we lopen, naar boven toe hadden we dit niet gedaan! We komen uit net boven Kastraki en lopen zo het dorpje in, hebben heel erge dorst, gaan op een echt Grieks terrasje zitten, beginnen met water en koffie en eindigen met een heerlijke maaltijd. Voorafje is van de zaak, nagerecht vers fruit ook, Arno Souflaki, ik balletjes van kalfsgehakt, mmm. Op de camping douchen we en wassen nog wat kleding om daarna neer te ploffen op de stoel en helemaal niets meer te doen.
Vr 31 Konitsa Maartje is jarig! Westwaarts door de bergen willen we rijden. Eerst pakken we de 15 naar Grevena om daarna via witte weggetjes door het NP Pindos naar het gehucht Smixi te rijden waar een klein wintersportgebeuren is opgebouwd, 2 stoeltjesliften, een enorme P, wat houten gebouwtjes en dat is het. De weg tot nu toe is prima, smal maar goed. Daarna wordt het serieus Servische toestanden: abominabel smalle weggetjes, vele gaten, wegverzakkingen, aardverschuivingen, daar moet je al op letten en dan nog alle dieren, geiten, koeien, honden. paarden én schildpadden! Het landschap is werkelijk schitterend, grote weidse dalen een enorme rotsen en hoge toppen met sneeuw. We zijn het erover eens dat we zelden zo een indrukwekkend berggebied hebben gezien. Deze avontuurlijke rit heeft 6 uur geduurd, op het einde komen we door gehuchtjes waar de straatjes zo smal zijn dat ik uit moet stappen, spiegels inklappen en Arno door het dorpje moet loodsen. De Grieken parkeren hun auto gewoon midden op straat, ze kijken vanaf hun terrasje toe en zien dat het goed gaat, eten gaat natuurlijk voor alles. Alle goden zijn ons gunstig gezind geweest zodat we nergens op tegenliggers gestuit zijn. We komen uit een Konitsa een klein Grieks bergplaatsje waar de gemeente op een grote P parkeerplaatsen voor de campers heeft georganiseerd, een prima plekje voor de nacht! Na deze tocht willen we even koffie drinken en dat doen we bij een bakker en een koffietentje, bij de een het gebakje bij de ander de koffie dat was even nodig! Even later ontmoeten we bij de toeristen Info een Nederlands stel uit Den Haag. Zij ziet er gehavend uit, is gevallen, heeft verwondingen aan arm en hoofd. Zij moet zich om de 2 dagen in een ziekenhuis melden om haar wonden te laten verzorgen, dat gaat zeer naar wens zegt ze. We kletsen wat over onze reiservaringen en na een uur lopen we weer terug naar de camper. Om 1700 gaat de supermarkt op en daar worden we door de zoon uiterst hartlijk ontvangen en krijgen we uitleg over de plaatselijke Feta. We nemen wat mee en maken een heerlijke Griekse salade.
Za 0106 Ioannia Onder Konitsa ligt het Nat Park Vikos Aoos met daarin de regio Zagoria. Het Timfimmassief , 2456m hoog, een grote indrukwekkende rotsformatie met daarin de beroemde Vikoskloof overheerst het hele gebied. In deze regio liggen een aantal kleine dorpjes met huizen gebouwd met grijze stenen en leien daken, oorspronkelijk allemaal bewoond door mensen die leefden van hun vee. Tegenwoordig worden een aantal van die plaatsjes in stand gehouden door het toerisme. Wij starten met het weggetje naar Papingo het eerste van de reeks dat we willen zien. We komen eerst door het kunstenaarsgehuchtje Aristi en daar hebben ze heel verstandig een stoplicht gezet zodat het verkeer niet vastloopt in de nauwe straatjes. Dan rijden we naar beneden naar een riviertje en staan stil voor een uiterst smalle stenen boogbrug, we kunnen niet verder! We draaien om en gaan eerst eens koffie drinken en kijken naar de toeristen die gaan raften over het riviertje. We lopen over het bruggetje en vragen aan een jongeman of het bruggetje en de weg erna wel te doen zijn voor een camper, nou zeker helemaal veilig er rijden zelfs bussen overheen! Oké dat stelt ons gerust, Arno gaat achter het stuur en inderdaad via een smal weggetje met zeer vele haarpinbochten komen we aan in het grote Papingo, iets verderop ligt ook nog micro Papingo. Het dorpje is echt fotogeniek met zijn grijze huisjes, kerkjes, pleintjes. Er zijn zeker veel restaurantjes, hotels en wat winkeltjes maar alles is zodanig bedacht dat het zeker geen afbreuk doet aan de landelijke sfeer. De ligging is schitterend zo tegen de helling gebouwd met op de achtergrond het enorme massief. Vanuit hier kunnen wandelaars vele tochten lopen, voor de campers is er plaats op een grote P aan het begin van het dorp. We wandelen een tijdje rond, drinken wat zitten een lange tijd op een muurtje naar het indrukwekkende landschap te kijken. De tijd vliegt en we hebben genoeg van alle indrukken, we besluiten naar Ioannina te rijden en daar op een camping bij het meer te gaan staan. Dat doen we en daar gaan we zitten en bijkomen van de afgelopen dagen.
Zo 02 Kariotes Wat nu?, na veel wikken en wegen besluiten we om eens een weekje rustig aan te doen, aan zee, op Lefkas! We pakken gewoon eens de E951/A5 voor een deel een splinternieuwe snelweg tot Filippiada om daarna via de E55 naar Preveza te rijden, vlakbij is een klein vliegveld en daar stallen we over ruim 2 weken onze camper! Na Preveza rijden we eerst door een tunnel, geen tol voor ons, langs de zee naar Lefkada om dan 5 km verderop op de camping in Kariotes te gaan staan. Daar worden we uiterst hartelijk door papa ontvangen, hij wijst ons zo ongeveer waar we mogen staan tussen en onder de oude olijfbomen, citroen- en nog een soort fruitbomen, rustig aan vooral geen haast! Mama en dochter runnen mede deze heel gezellige kleine camping met zwembad, zeer sober maar schoon sanitair én een wasmachine. Ik regel mijn eerste was, na zeer summiere uitleg van papa draai ik een programma van ruim 2 uur, een tweetal mannen na mij moet lang wachten op hun beurt! Voor de rest vandaag niets, lekker zitten en het tempo eruit halen. ’s Avonds hebben we contact met Anneke en Ton zij liggen in een haven op het eiland Keffalonia ten westen van Lefkas. We gaan een ontmoeting ergens in een haven op Lefkas organiseren!
Ma 03 Kariotes In de ochtend worden we wakker van een lekkere kletterbui, we slapen heerlijk uit. We hebben geen aansteker meer voor ons gaspitten en na wat overleg met Mama fietsen we 1,5 km richting Lefkada waar een Profi Market en een Lidl liggen. Gelukkig in de Profi vinden we onze gasaansteker en in de Lidl de rest van onze boodschappen. Na de lunch willen we op de fiets naar Nidri een stadje 12 km naar het Zuiden, het schijnt daar gezellig te zijn. De heen tocht gaat goed, we fietsen wel langs de doorgaande rondweg van het eiland maar het verkeer houdt goed rekening met fietsers. Het stadje Nidri bestaat vooral uit een drukke winkelstraat en parallel daarnaast een straatje langs het water waar zeer veel zeilboten aangemeerd liggen. We bekijken alles, de sfeer is heerlijk ontspannen, op terugweg willen we in de winkelstraat wat drinken en daar ontmoeten we een Nederlands stel dat al vele jaren wandelt in Griekenland. Uiteindelijk gaan we samen aan tafel zitten en kletsen zo 2 uur weg, wat een spontaan contact toch leuk kan zijn! Misschien zien we hen morgen in Lefkada. Op de terugweg begint het keihard te regenen, armoe troef dus, we komen als een stel verzopen katten aan op de camping, door en doornat! Gauw douchen en warm worden!