Dag Servie, Macedonie, start van Griekenland

Wo 22 Vranje Vroeg op om het laatste stukje Servië te zien. We rijden via de 23 langs de rivier de Morava naar het oosten, een mooie streek, lage bergen, een volledig groen landschap van velden en bossen, daarna komen we via de 38 en 35 en 216 op de snelweg onder Nis uit en rijden naar het zuiden. Een deel van deze A1 staat nog gestippeld, zou in 2018 klaar zijn. Maar tot onze grote vreugde rijden we op een compleet spiksplinternieuwe snelweg die pas 3 dagen geleden geopend is! Oh wat kan asfalt toch heerlijk zacht zijn! Er zit wel een verhaal vast aan dit stuk weg: in 2002 is de start ervan begonnen, in 2012 zijn hellingen langs het traject naar beneden gekomen, hebben ze alles moeten ontruimen. Daarna zijn grote delen bergwand bedekt met een betonnen laag, we zien dit ook en vroegen ons al af wat de reden was van deze constructie. Maar goed eind goed al goed zeker voor deze streek. Jaren is er in de zomer enorm veel verkeer door de dorpen gegaan, in de zomer stond bij de grens met Macedonië wel 40 km file, elke dag weer! We komen op de cp bij Vranje, we zijn de eerste gast, we krijgen het beste plekje aan het grasveld met een eigen terrasje. Het ontvangst is enorm gastvrij en relaxed, alles is oké, we kunnen meteen wassen als we dat willen, kunnen eten wanneer we dat willen, was ophangen doe maar aan onze waslijn, heerlijk ontvangst! We doen idd even 2 wassen, douchen tussendoor en daarna lekker een middagje zitten in de schaduw wat het is warm!! Achter de cp zijn ze een heel groot zwembad aan het bouwen, dat moet over 1 maand klaar zijn voor de gasten en voor alle dorpelingen in de omgeving, ben benieuwd!. Tegen de avond is de cp helemaal volgestroomd, dit is echt een plek waar iedereen even stopt op weg naar het Noorden of het Zuiden. ’s Avonds eten we wat in het restaurant, goede maaltijd, ik komt wat Servisch geld te kort, nou dat is niet erg hoor het is zo in orde. Ik ga toch even wat euro’s zoeken!
Do 23 Skopje Van Vranje naar Skopje is het via de snelweg 2 uur rijden, de grensovergang gaat voor ons snel en probleemloos, ze moeten wel even binnen kijken of we nog een verstekeling aan boord hebben. Vrachtwagens staan in een kilometers lange file te wachten. Nu zijn we dus in Noord Macedonië beland en we willen Skopje bezoeken. Om 10.00 staan we al op de cp bij het hotel en z.s.m. pakken we een taxi richting de stad. Nou daar gaat het even mis: we komen een forse file terecht er blijkt een stuk wegdek vernieuwd te worden. Ruim een uur later worden we bij de Arc de Triomph afgezet, geen idee welke kant we op moeten lopen. Arno ziet op zijn mobiel een Info punt staan, dat is er niet, we lopen een winkelcentrum binnen en na wat heen en weer vragen krijgen we in een kiosk een kaart van de stad. Vanaf nu komen we terecht in een stad waarvan we zeggen: hè, wat zien we, wat vinden we hiervan, het is echt heel bijzonder. De stad heeft in 1963 een forse aardbeving gehad met daarbij behorende schade. Daarna is een heropbouw programma gestart o.l.v. een Japanse architect. Langs de zijden van de rivier de Vadar zijn enorme grote witte gebouwen verrezen met zuilen, overal beelden, de hele stad staat vol met grootse standbeelden, zeer vele paarden met ruiters. Er zijn witte bruggen gebouwd vol met beelden, grote pleinen stampvol beelden, de Arc de Triomph pardoes midden in de stad, en achter dit geweld is een wijk met de bazaar, het oude deel van de stad. Hier struin je door de winkelstraatjes, hoor je de minaretten oproepen tot gebed en staat er een oud kloostertje waar we een erg leuke uitleg van een gids krijgen. We lopen nog naar een oude kathedraal iets buiten het centrum en treffen daar weer schitterende fresco’s en een grote iconen wand aan. Na een aantal uren zijn we verzadigd, we hebben zoveel gezien, geen idee wat we ervan vinden, we gaan met de taxi terug naar de cp, bijkomen. ’s Avonds kletst Arno nog met een Zeeuw uit Nisse, ze wisselen allerlei nieuwtjes uit over Griekenland. Dat is het grappige van deze reis, we zijn zeker niet de enige die ons traject volgen wel zijn wij bezig aan een zeer trage variant van de tocht. Velen rijden snel door Servië en Macedonië, we zijn blij dat we daar toch meer tijd voor uit trekken.
Vr 24 Ohrid We rijden via de A2 naar Gostivar daar is een KAM, een supermarkt om voor de komende dagen boodschappen te halen. Macedonië heeft geen grote mega supermarkten, overal zijn mini markets te vinden. We komen in een kleine winkel, heeft een beetje de uitstraling van een verouderde Aldi, er liggen ook veel Duitse producten. Terug in de camper drinken we koffie en dan komt er een oudere meneer vragen of het wel goed met ons gaat, of we alles kunnen vinden. Hij spreekt goed Engels, hij heeft zijn werkzame leven in Detroit doorgebracht en is pas na de oorlog hier weer teruggekomen. Zijn kinderen en kleinkinderen wonen allemaal in de VS. Na Gostivar rijden we via de 409 een schitterende route langs de Radika steeds maar dalend naar Struga een stadje aan het meer van Ohrid. Op deze manier bezoeken en genieten we van het Nat Park Mavrovo echt een puur en indrukwekkend park, bergen, groen, nauwelijks bewoning. Na Struga rijden nog 5 km naar camping Rino 2 een plekje aan het water. Rino 1 staat bomvol met campers van een NKC groep, zij vertrekken morgen naar Albanië. Ook hier is het ontvangst zo hartelijk, we krijgen meteen een espresso aangeboden, alles is mogelijk ze willen ons overal mee helpen. Tegen de avond lopen we langs het meer nog naar een kloostercomplex daar bezoeken we een piepklein kloostertje in de grot uitgehakt, er zijn 2 cellen voor kloosterlingen die nooit buitenkwamen.
Za 2505 Ohrid Lekker in de zon aan het meer ontbijten, espresso van de cp erbij heerlijk. We fietsen vandaag 17 km langs het meer naar het stadje Ohrid, het pad is prima af en toe even zoeken. We stallen de fietsen bij de start van een zeer gezellig straatje vol met kleine restaurantjes en kleine winkeltjes. Even verderop begint het massatoerisme van dit stadje, we worden in het NL aangesproken om deel te nemen aan allerlei excursies, dat slaan we af. We graan naar rechts richting het meer en lopen door een o zo bekende toeristenstraat met allerlei souvenirs en vele parelwinkeltjes. Hier wordt je niet blij van, we zoeken wat brood en uiteindelijk vinden we een gewone bakker met gewoon brood. We hebben het snel gezien hier, dit soort plaatsjes zijn niet geschikt voor ons. ’s Middags miezert het wat en ’s avonds eten we wat aan het meer.
Zo 26 Amindeo Vandaag willen we vroeg op pad naar het klooster in Naum dat ligt op het zuidelijke puntje van het meer, het is in Macedonië één van de trekpleisters. Bij het afrekenen gaat er wat fout met het bedrag, ik betaal voor 4 nachten ipv 2 en dat zorgt voor een hoop consternatie bij de cp eigenaar, 1000x excuses eerst van hem toen van haar we krijgen teveel terug en als we wegrijden komt meneer nog met een fles witte wijn aanzetten. Ze menen het echt, zijn helemaal ontdaan. De rit naar het klooster valt langer uit dan gedacht, het weggetje langs het meer is smal, bochtig en achteraf gelukkig zonder al te veel touringcars. Het klooster zelf is klein, oud en voor ons wel bekend, het hele toeristencircus hier omheen is echt te gortig, we haken gewoonweg af en gaan snel verder. Via de 504 rijden we door het NP Galicico naar het Prespansko meer dat op 800m ligt (het meer van Ohrid ligt op 600m). We rijden door een prachtig landschap van bossen bergen rotsen eerst een mooi zicht op het ene meer en dan het volgende meer. De weg is smal maar prima om te doen. Na het NP komen we op de 106 en rijden richting Bitola, dit stadje willen we bezoeken en we zoeken de P die op een weblog staat beschreven. Dat blijkt toch niet zo’n geschikte plek te zijn, verder regent het weer en de volgende stap is dat we doorrijden naar de grensovergang bij Niki. Na 20 minuten en alle controles staan we dan in Griekenland, we voelen ons echt wel trots dat het gelukt is zonder al te veel problemen! We rijden door naar een cp aan het meer bij Amindeo, we slaan in een dorpje een zandpaadje af naar beneden naar het meer en komen langs alweer een betonnen basketbalveldje, daar stoppen we geen risico dat we straks niet meer naar boven komen! Uiteindelijk is dit een perfect plekje uitkijkend over het meer helemaal rustig en alleen, verderop naar beneden staan nog 2 campers. We lopen nog even het dorpje in het is een drukte van belang bij het schoolgebouw, we gaan ervan uit dat dit met de verkiezingen te maken heeft.
Ma 27 Vergina In de supermarkt kopen we heerlijk vers bruin brood en wat groentes voor de komende 2 dagen, alles wel contant betalen het pin apparaat werkt niet. Anneke heeft ons getipt dat we zeker naar Vergina moeten gaan, we gooien het programma een beetje om. Eerst rijden we via de 2 naar Edessa een stadje boven op de klif met veel oudheden, daar aangekomen regent het lekker maar we pakken de plu en lopen het stadje in. In de 3 grote winkelstraten is het een drukte van belang, het aantal cafeetjes, restaurantjes, bakkerijtjes is enorm, tussendoor zijn nog wat winkels. We bekijken de oudheden van dit plaatsje, lunchen in een guesthouse en lopen terug naar de camper. Ik kan geen oordeel geven over dit plaatsje, echt indruk maakt het niet op me, het sfeertje is wel heel gezellig, het weer wordt ook steeds beter. Na Edessa rijden we via een zeer saai rommelig stuk naar Vergina waar we bij de cp welkom geheten door een Griek die behoorlijk onverstaanbaar Duits spreekt maar zeer gastvrij is. Hij raadt ons aan vandaag nog het museum te bezoeken, morgen is het pas om 12.00 open en komen er vele luidruchtige schoolkinderen volgens hem. Oké dat houdt in snel de schoenen zoeken en binnen 10 minuten lopen staan we bij ingang van het museum dat een reconstructie is van een koninklijke grafheuvel van Philippus II, vader van Alexander de Grote. Je loopt via een gang een donkere ruimte in en daar maak je kennis met een schitterende voorstelling van 3 graftombes en alle voorwerpen die gevonden zijn, pas in 1977 is het graf van Phillippus ontdekt en het staat op de Werelderfgoed lijst van Unesco. De façades van de 3 tombes zijn op ware grootte nagebouwd indrukwekkend, we zien de fundering van een ander gebouw maar wat het meeste indruk maakt zijn alle voorwerpen: gouden sieraden, figuurtjes van ivoor en klei, schalen bekers borden, harnas, kronen, en allemaal van 300 jaar v Chr. En alles is zo verfijnd bewerkt zo ongelofelijk kunstzinnig, we zijn helemaal onder de indruk van wat we zien en hoe dit museum is opgezet. Een echt aanrader! De rest van het terrein bezoeken we niet meer, de tijd zit erop. De cp stroomt ’s avonds vol met NL-ers, voor het eerst zien we veel landgenoten!