Start in Servie

Zo 12 Kopacevo We rijden nogmaals door het natuurpark naar de E70, een prima snelweg, onderweg vele opleggers met auto’s richting Servië gezien. Het land is vlak, veelal landbouw. Bij afslag 16 pakken we de E73 richting Osijek, deze weg is werkelijk gloednieuw, we rijden door een leeg land met bosjes, soms kleine dorpjes, landbouw gebiedjes, nergens bedrijvenparken, ongeveer 4 afslagen, zo zou NL eruit moeten zien! Na Osijek rijden we door naar een campinkje in Kopačevo waar de ingang van het natuurpark Kopački Rit ligt. Het weer is prima vandaag zonnig en fris, bij de camping aangekomen pakken we de fietsen en rijden we over een dijk het natuurpark in, ook weer een wetland met nu iets meer bebossing. We draaien op een gegeven moment om en op de terugweg zien we wilde zwijnen langs het water lopen. Even verderop zien we bij wat meertjes rondvaart bootjes varen, tijdens die tocht zie je de grote kolonie aalscholvers die nu hun nesten vol met jongen hebben. Op de camping blijkt dat we helemaal het gebied niet in hadden mogen fietsen, goed dat we dat niet wisten.
Ma 13 Kopacevo Koud en nat is het vandaag, we doen een poging om naar Osijek te fietsen, dat loopt uit op een vreselijk nat pak, in de camper en onder een overkapping moeten alle spullen hopelijk weer drogen. Dit is een dag van binnen zitten, lezen, niksen.
Di 14 Kovilj Het is nog steeds koud en nat. Via de 213 rijden we richting Servië, we gaan de grens over bij Erdut we passeren eerst de douane, dan de politie en daarna weer een douane waar we een stempel in ons paspoort krijgen. We zijn binnen een half uur door alle barrières heen, het verkeer richting Kroatië staat vast, een kilometers lange rij vrachtwagens staat te wachten dat gaat heel lang duren! Oké de eerste kennismaking met de wegen in Servie: hobbelig, grote gaten, geen enkele waarschuwing. Via de 17, 12 en 111 rijden we naar Novi Sad, pakken de A1 om de stad te omzeilen en slaan af richting Kovilj waar een cp is op 1 km afstand van de snelweg. We komen voor een groot hek te staan, bellen de eigenaar en na een half uur komt hij eraan. De man is uiterst vriendelijk en behulpzaam, hij neemt alle tijd om alles uit te leggen, laat zijn kantoor open zodat we binnen konden douchen omdat het buiten te koud is, we krijgen 2000 dinar van hem om wat brood te kopen. Tot onze schrik kondigde hij aan dat morgen code rood was afgegeven: storm en zeer veel regen! We hebben een prima plek hier alles is in orde behalve het weer, vreselijk! Een punt van aandacht is echter dat hij naast een groot hek ter beveiliging ook nog een waakhond in een kooi heeft en die is zo waakzaam dat hij ongemakkelijk veel blaft, gelukkig is hij ’s nachts wel stil.
Wo 15 Kovilj We worden wakker en het is stil buiten: geen regen, geen harde wind, wel koud! De eigenaar komt melden dat code rood nu voor Bosnië geldt, we hebben geluk! Het is dus droog, we mogen gratis wassen dus dat houdt in alles in 2x in de machine en onder de overkapping ophangen en hopelijk droogt het! Na de lunch fietsen we naar het Klooster van Kovilj we kunnen het zonder aankondiging bezoeken en als we geluk hebben krijgen we nog wat uitleg. We komen aan en zien een paar mannen en een monnik rondlopen, we lopen de kerk in en zien daar mooie beschilderingen in heldere kleuren. Ondertussen komt een monnik naar ons toe, hij geeft uitleg over de kerk, Arno mag ook achter de iconen-wand kijken, daar is een schilder uit Oekraïne bezig met een muurschildering. Deze man komt een deel van het jaar naar dit klooster en neemt de volledige beschildering van de kerk op zich, een ware vakman! Na de kerk neemt de monnik ons mee naar een nieuwbouw kerkje dat aan het klooster is vast gebouwd. We zien hier een schitterend intiem kapelletje met alweer prachtige beelden van allerlei heiligen. Hier wordt een andere monnik opgeroepen die de rondleiding overneemt. Hij vertelt een hoop over hoe strak de indeling van de beschilderingen is, hoe zijn kloosterritme is: van 4 tot 7 uur zingen, lezen, bidden, daarna het dagelijkse werk en om 1700 een uur vespers. Het klooster maakt Raki een sterke drank op basis van fruit: pruim, abrikoos, kweepeer met de verkoop ervan bekostigen zij hun bestaan. De monnik nodigt ons uit om samen met hem koffie te drinken in het klooster, boven in een mooie kamer drinken we wat, praten we over ons en zijn beleving van de wereld, de visie op religie staat centraal in ons gesprek, mooi, inspirerend en openhartig. In dit klooster wonen 25 monniken en dat is de grootste orde in heel Servië.
We stappen we naar buiten en lopen naar onze fietsen we komen langs heel wat mannen met oortjes in. Bij onze fietsen staan een busje, politieauto en volgauto, er blijkt een hoge ome van het leger op bezoek te zijn.
Na dit bijzondere bezoek gaan we in het dorp/gehucht op zoek naar een brood. Kovilj stelt echt niets voor, een grote asfaltweg vol gaten, aan weerszijden gras en modder en dan rijen met oude half vergane huizen, niets is af, alles is vies en rommelig, alle huizen zijn omringd met muren die half uit elkaar vallen en grote metalen hekken, niet uitnodigend. Overal zien we kleine smoezelige winkeltjes, we duiken een wat grotere winkel in en vinden zowaar wat brood daar.
Do 16 Kovilje Vandaag is het droog en fris weer, met een aantal laagjes kleding aan pakken we de bus naar Novi Sad. Het is 10 minuten lopen naar de halte en daar wachten we met een aantal mensen op de bus, die stopt en zit al bomvol. We moeten nog een rit van 40 minuten maken en bij elke halte in verschillende dorpjes komen er steeds meer mensen bij, de bus staat bol op het einde van de rit! We vragen op een gegeven moment aan een meisje wanneer we uit moeten stappen, hier zegt ze center! We stappen uit en hebben geen flauw idee waar we zijn, we vragen aan een jonge man waar het centrum is. Hij, een rechtenstudent, biedt aan om met ons mee te lopen en zo komen we in het centrum, wat een fijne gast om dit zo te doen! Novi Sad centrum bestaat uit een grote brede rustige gezellige winkelstraat met mooie pastel gekleurde huizen en uitkomend op een groot Plein van de Vrijheid waar een prachtig stadhuis en katholieke kerk staat. Aan de overkant van de Donau is nog een fort te zien. Bij een bank pinnen we 20.000 Dinar, dat zijn nog eens tijden!
Bij een Toeristen Informatie krijgen we een uitgebreid pakket mee en vanuit daar pakken we de bus naar Sremski Karlovici een klein stadje dat bekend is om de wijnbouw. We kunnen zitten in de bus en na 20 minuten stappen we uit en lopen een klein dorpje in met een straat waar een aantal grote gebouwen staan, o.a. de kathedraal en de eerste middelbare school van Servië. In dit kleine gebiedje krioelt het van schoolkinderen, de maanden mei en april blijken de maanden van schooluitjes te zijn. Het is niet echt heel bijzonder hier en we pakken de bus terug. In de Novi Sad eten we in een zijstraatje heerlijke pasta en dan terug naar de cp. Nog iets bijzonders hier in Servië: in alle horeca gelegenheden wordt binnen volop gerookt, dat houdt in de niet-rokers buiten moeten zitten!
Vr 17 Belgrado De was is droog, het weer is prima, warm (voor ons doen is 18 graden geweldig) en droog. Even via de A1 afslag Beska genomen en via een uiterst geel weggetje naar Irig gesukkeld. De weg is in het midden een auto breed geasfalteerd en aan beide zijden zijn stukken zand weg met grote gaten. Bij een tegenligger houdt dat in dat beide auto’s de kant in verdwijnen om zoveel mogelijk gaten te mijden. Bij Irig pakken we even de 21 naar boven om dan de afslag te nemen naar 2 kloosters de Novo Hopovo en Staro Hopovo, die afslag missen we de eerste keer. De Novo Hopovo is mooi van binnen de kleuren zijn wat vervaagd maar het hangt een prachtige ronde gouden kroonluchter met kaarsen. In dit klooster wonen nog 4 monniken, we spreken een vrijwilligster die vertelt dat een kleine groep uit het dorp mede het klooster onderhoudt. Dan rijden we via een heel smal weggetje door de wijnvelden naar Staro Hopovo, een heel klein kerkje midden in het bos dat er binnen schitterend uitziet. Op de terugweg bekijken we ook nog het klooster van Kruŝedol, een wit gebouw en niet zo imposant. Na deze kloosters gaan we ons richten op Belgrado, we willen via de 100 naar de hoofdstad rijden om zodoende wat van het land te zien. Nou na 10 km passen we de plannen aan: de weg is vreselijk slecht, de dorpjes waar we doorheen rijden zijn chaotisch, we pakken de afslag naar de snelweg om z.s.m. de camping Dunav in de wijk Zemin te zoeken. De coördinaten zijn niet in orde en na een hoop gezoek en omleidingen vinden we een prima campinkje waar we op een grasveld uitkijken op de Donau!
Za 1805 Belgrado Ja het wordt warm vandaag, korte broeken en T-shirt uit de kast gehaald. We parkeren de camper op een beveiligde P in de buurt van het centrum en gaan fietsend langs de Donau en Sava de stad in. We kunnen vrij kort zijn over het bezoek, er zijn een aantal zeer drukke winkelstraten met vele zijstraatjes vol met terrasjes en bomen en mooie winkelpanden. Er is een klein hoekje in de stad met wat fraaie gebouwen en het plein van de Republiek is indrukwekkend aan het worden, het is nu een grote bouwput. Het fort is een grote mislukking de sfeer is totaal niet gerespecteerd rondom de muren liggen tennisbanen een speel gebied met dino’s een toeristenstraatje met allerlei souvenirs. We hebben het gezien maar de stad is geen aanrader. Later in de middag kletsen we een tijd met andere NL-ers over hun reiservaringen, leuk om van elkaar te horen hoe het hen is vergaan.