Het lege Noorden van Portugal, hitte, bosbranden

Ma 10 Braga In Barcelos staat alles in het teken van de haantjes, zij zijn het symbool van Portugal geworden. Ze worden daar geproduceerd, er is een museum en alle winkels verkopen ze. Het is bloedheet zeker 33 graden. We willen hier op een cp staan en de stad bekijken, het bezoek is kort en we rijden door naar een P in een bos in Braga, daar zouden 10 plaatsen beschikbaar zijn. Wij komen laat aan rond 18.00 uur, de hele P en alle ruimte eromheen is vol met oa 27 Franse campers! Er is werkelijk midden in die grote massa van campers is één plekje vrij, daar gaan wij staan! Die avond maken we mee wat het is om met een groep op stap te gaan: leidster met fluitje roept de groep bijeen, allen in een kring palaveren, in groepjes eten en tot laat in de avond op zijn Frans eten en drinken. Zij bezetten gewoonweg de volledige ruimte, wij zaten even aan een openbare tafel te eten, we werden werkelijk weggekeken! ’s Morgens weer appèl en met tussenpozen van een half uur mochten 5 campers tegelijk vertrekken. Dit wordt het dus niet voor ons! Braga slaan we over, het is het Rome van Portugal, iets teveel kerken voor ons.
Di 11 Arco de Baulhe, 2 Uurtjes rijden en we gaan ons kamp opbouwen in Arco de Baulhe op de camping van Geert en Marga een paar uit België. De volgende dag arriveert Maria die vanuit Porto met een auto onze kant opkomt. De komende week staat in het teken van HITTE, ZWEMBAD, BULDERENDE LACH VAN GEERT en uitjes. Hoe kom ik op de camping: bellen met Geert, die komt met een jeep jou oppikken in het dorp en dan achter hem aan via een belachelijk smal steil hobbelig paadje naar beneden rijden, wat een stress! In dit weggetje zit nog een T-splitsing naar beneneden en precies op die hoek staat een cafeetje en aan andere kant van het café parkeren de gasten hun auto’s zodanig dat het soms onmogelijk is om de bocht te nemen dus wachten op iemand die zijn auto wil verplaatsen!
Geert heeft voor ons een heerlijk ruime plek bedacht, we kijken uit op de vallei, overal schaduw van bomen, in de verte zien we zijn huis en zwembad. Dit wordt voorlopig een heerlijke verblijfplaats!
Wo 12 Maria arriveert in Porto en rond 11.00 komt ze bij ons aan, allereerst omkleden en dan rust, bijkomen en wennen aan de hitte! Een rustige dag verder, het zwembad is verrukkelijk! Alle ritten van de komende 14 dgn zijn zeer geschikt voor een klein autootje, zeker niet voor de camper!
Do 13 In het Noord Oosten van Arco de Baulhe heeft Geert een autoroute uitgestippeld, we gaan het binnenland in via kleine weggetjes naar gehuchten als Uz, Samao en Vila de Cunhas. Terug in de tijd naar oorden waar je geen besef hebt van de moderne tijd, huisjes van gestapelde stenen overal Espigueiros (betonnen graanschuren en schuurtjes op betonnen palen), kleine witte kerkjes met klokken die elke uur een Mariadeuntje laten horen, oude vrouwtjes en mannetjes die rond schuifelen, geen cafeetjes voor koffie te vinden, zo on-Europees aandoend Portugal, hoge kale bergen met granietblokken, wat een ervaring! Gelukkig eind van de middag vinden we een café om wat te drinken, het is bloedheet! Daar leren we dat je dankjewel abregada tegen een vrouw en abregado tegen een man zegt. De mensen zijn enorm vriendelijk en behulpzaam maar de communicatie verloopt moeizaam, Engels wordt hier nauwelijks gesproken.
`s Avonds maakt Geert een vleespotje voor de gasten, boven bij zijn huis onder het afdak staan een aantal tafels waaraan we kunnen eten. Het uitzicht over het dal is mooi, de maaltijd valt wat tegen, de sfeer is gezellig, Geert bedient met blote bast, korte broek, schort voor, geen poespas, grote pan op tafel, wat salade, slappe friet en eten!
Vr 14 Guimaraes, een UNESCO stad die je gezien moet hebben. We rijden er via de snelle route heen en na wat omzwervingen komen we uit in een overdekte P vlakbij het oude centrum. We wandelen zo een filmdecor in en dwalen in de hitte van pleinen naar kerken, kloosters, kasteel, burcht, musea, lees alles over deze stad in een gids, een juweeltje!
Za 15 Vandaag wasdag, boodschappen, lezen onder de boom, zwemmen, heel erg rustig aan want 32 graden! In de supermarkt van Cabeceiras blijven we extra lang drentelen, daar is airco!
Zo 16 Parque Nacional da Peneda-Geres staat op het programma, Geert heeft een route voor ons door een klein deel van het park, dat kost ons al een aantal uren. Wij rijden door een landschap van rotsen, kleine dorpjes, kronkelende weggetjes en komen in het gehucht Cabril waar een prachtig klein wit kerkje staat. We lopen wat rond maken foto’s rondom, we zien aan de achterkant 2 vrouwtjes zitten die samen kerkliederen zingen, ze oefenen. Dan aan de voorkant is het druk, de kerk gaat open voor een mis, wij mogen binnen kijken en zien een mooi goudkleurig altaar, echt klein intiem knus kerkje. Daarna verder kronkelen door een woest landschap met stuwmeren naar Salto, volop marktdag op zondag, naar Vila Uma waar in een cafeetje heerlijke pingo en café latte geschonken wordt. We maken nog een lus door het park, eten ons brood op bij een stuwmeer en gaan terug, het is alweer heet!
Ma 17 Geert heeft contact met een klein wijnhuis: Quinta do Eufemia. De vijfde generatie van de familie, 7 zonen waarvan er 2 actief in het bedrijf werkzaam zijn, runnen deze zaak. We rijden naar de Alto Douro streek, hoog in de bergen. Overal om ons heen liggen de wijngaarden in bogen tegen de hellingen, onder ons stroomt de Douro, een imposant gezicht. Aangekomen bij Eufemia, een paar huizen, een kerkje, een oude poort en op de binnenplaats met prachtige platanen een modern gebouw waar de wijn geproefd en verkocht wordt. Binnen een kwartier komt een jonge vrouw op ons afgestapt, stelt zich voor en in rap Engels start de rondleiding. Onder in de donkere kelders van het gebouw, de geur komt als een muur op je af, liggen de enorme eiken vaten met port. Loop je iets naar beneden dan hebben ze een terras gemaakt waarvan je uitzicht hebt op de Dour vallei en een deel van hun wijngaarden. Links van het terras is een open hoge hal met roestvrijstalen tanks waarin de portwijn het eerste proces van gisting krijgt, ook achterin 2 grote stenen bakken waarin groepen mensen met hun voeten de druiven kunnen fijnstampen, dit lijkt meer een soort familie of vrienden uitje geworden. De plastic bakken voor de pluk staan klaar, de oogst is net begonnen. Dan het serieuze werk voor de gasten: port proeven en olijfolie, er is binnen al een groep dus wij mogen buiten op de binnenplaats onder de bomen zitten en de volgende port komt op de gedekte tafel de Eirados Tawny rode port (na de maaltijd) de Eirados witte port (vooraf bij koele gelegenheden), de Rosé (voor de jeugd tussendoor tijdens oa bbq, vriendenavondje), Vintage Port ( na de maaltijd, in 2 dgn na openen opdrinken want de kwaliteit vermindert snel). We krijgen een bordje met wat zoutjes en zoetigheden, Arno en Maria proeven alles, de Rosé is idd voor de jeugd, veel te zoet. Rood en Wit zijn heerlijk, de Vintage is ok. Dan mijn voorkeur: olijfolie die heerlijk zacht smaakt. De koop wordt snel beslist en bestelling wordt voor ons klaargemaakt beneden in de kelder. We kijken nog uit over de vallei en genieten na van een intiem bezoek aan een klein familiebedrijf, heel informeel, zeker de moeite waard. Via een klein kronkelweggetje dalen we af naar de Douro naar een enorme dam. Even in de hitte foto’s maken en dan een ritje langs de rivier naar Pihao een klein rommelig stadje in de bocht aan de rivier. Net over de brug ligt een restaurantje waar we op een heel warm terras wat eten, zo heet! We besluiten naar het stadje Sabrosa te gaan, we moeten nog tanken en geld tappen. Daar boven is het heerlijk koeler, de wind waait een beetje en we vinden een cafeetje met airco en heerlijke koffie! Daarna snel via de grote weg naar de camping het zwembad in!!
Di 18 Covas We rijden 200 km naar het Zuiden naar Covas, daar is een natuur camping Quinta do Retiro, gerund door Nederlanders Jurrie en Marga. Wat we niet beseffen is dat we in het gebied komen waar vorig jaar enorme bosbranden hebben gewoed en waarbij 46 mensen zijn omgekomen. Een oppervlakte van de provincie Utrecht is in korte tijd volledig verwoest, alle bomen, vele dorpen het lijkt wel een scene uit een oorlogsgebied, zo bevreemdend en zelf nu nog angstaanjagend. De camping ligt in een kom en wonder boven wonder heeft de brand alleen over de rand van de kom geraasd, de meeste bomen zijn verbrand maar de vakantiehuizen, het badhuis zijn gespaard gebleven. De eerste indruk als we aankomen is: doorrijden, wat hebben we hier in dit vernielde deel van Portugal te zoeken?! Maar goed we zetten het kampje op en dan blijkt dat je went aan dit landschap. De komende dagen rijden we door een schitterende natuur vol met hellingen met zwarte bomen! De temperatuur is hier iets aangenamer, rond de 28 graden, er is wat meer wind!