laatste deel van Noord Portugal

Wo 26 Maria vertrekt al vroeg uit Porto naar het koude NL, oei dat zal tegenvallen! Wij houden een rustdag: wassen, camper schoonmaken, tent afbreken en dus weggooien (alle naden zijn losgegaan, goed dat het niet geregend heeft), eten koken voor 3 dgn en lezen en plannen maken.
Do 27 We fietsen naar Vila de Conde een badplaats 9 km ten Noorden van onze camping. Er is een pad van houten vlonders gemaakt langs de kust en door de duinen, daarover mag je fietsen en tevens lopen er vele pelgrims. Een mooie tocht dus, we drinken wat aan de kust van Conde en rijden door naar de volgende grotere kustplaats Povoa de Varzim. Daar is het echt toeristisch, een mooie brede boulevard, een grote haven voor de zeilboten, een mega casino, grote hoge hotels die in rijen langs de kust staan. Het lijkt wel de Spaanse Oostkust maar toch wat minder vol en chaotisch. Het weer is verrukkelijk, rond de 26 graden, een heerlijk dagje.
Vr 28 Nu gaan we de andere kant van de kust richting Porto bekijken, ook weer over het houten pad langs de kust, soms over die vreselijke hobbelige weggetjes. We eindigen in het plaatsje Agareisa, een kopie van Vila de Cha, mooie gekleurde vissersboten op het strand, allerlei spullen erom heen, vissers die met hun netten en korven bezig zijn. De boten worden hier met een tractortje het water in gesleept. In de zijstraatjes van het strand zijn vele restaurantjes, door de rook die van alle bbq’s af komt zie je niets meer. Buiten worden vele vissen bereid, binnen is het stampvol met eters, wij doen mee! Arno geniet van 3 grote sardines, ik iets minder van een stukje taai vlees. Terug naar de camping trekken we onze truien en vesten aan, de harde wind is echt koud geworden, ’s avonds binnen zitten bij de kachel!
Za 29 Het is mistig, alles is kleddernat, gelukkig breekt de zon door. We gaan weer op de fiets naar Vila de Conde, boodschappen halen en de binnenstad bekijken. Het oude centrum is niet helemaal overdonderend, leuk om gezien te hebben, met de boodschappen naar huis en opruimen, morgen trekken we verder. Vlak voor zonsondergang zitten we nog een uurtje bij de vissersboten, genieten van het sfeertje, de warmte, de hoge golven, we gaan dit tafereeltje missen!
Zo 30 Soajo Het plan is om richting Braganca te rijden via een groene weg maar na wat heen en weer gepraat en zoeken op internet besluiten we om weer het PN da Peneda -Geres te bezoeken, nu de bovenkant ervan. We rijden op goed geluk naar Soajo eerst via grote wegen en tenslotte via witte weggetjes, het valt enorm mee dat laatste stukje! Om 12.00 komen we op een prima P met ruime camperplaatsen, we hebben een wc gebouwtje, vers water, loosput voor grijs water. Om 14.30 gaat een winkeltje met regionale producten open, tevens is dit een Informatiepunt voor de weekendgasten. We worden welkom geheten door een jong stel, zij wonen in het dorp, zij zijn imkers, zij maakt allerlei zuivere producten uit honing, jams, zalf enz. Hij gaat vertellen over de geschiedenis van dit dorpje: ten tijde van de koningen van Portugal was dit deel van Portugal hun privé jachtgebied. Alfons I heeft in die tijd bevolen dat er een hondenras moest worden gefokt dat diende om de kuddes runderen te beschermen tegen de wolven. Zo geschiede en dit ras bestaat nu nog steeds, onze gastheer heeft ook zo’n hond, op de foto te zien groot en donkerharig. Omdat het dorp toen oneindig ver weg lag van de bewoonde wereld werd er rechtgesproken op het centrale dorpspleintje door een rechter die 1 of 2x per jaar langskwam. Hij stond bij een stenen zuil en samen met de bewoners besliste hij tot welke straf iemand veroordeeld zou worden, die zuil staat nog steeds op dezelfde plek. De bewoners leefden lang van landbouw en veeteelt. Aan de rand van het dorpje, vlakbij onze P, is een grote hoge platte rots. Daarop hebben de inwoners gezamenlijk een 30-tal stenen graanschuren gebouwd waarin zij niet graan maar mais laten drogen. Deze plek met al die schuren is zo apart, zo bijzonder, bussen vol toeristen komen langs om dit te bewonderen. Het dorpje zelf is klein, een kerkje, oude en nieuwe huizen, kleine nauwe straatjes, een wijngaard, cafeetjes, pleintjes, echt heel sfeervol. Wat echt te gek is dat je overal in het dorp loslopende koeien met enorme hoorns en paarden tegenkomt! In principe zijn deze beesten boven in de bergen vanaf april tot november maar bij extreme droogte komen ze gewoon naar beneden en eten ze alles op wat ze kunnen vinden, zo zien we koeien wijnstruiken kaalvreten, paarden heerlijke bloemetjes wegkauwen. Nog meer beesten: er is een meute zwervende honden die rondloopt en ’s avonds komt de vrouw van de burgemeester haar zwerfkatten eten geven, vlakbij onze camper. Dit plekje is zo de moeite waard om te bezoeken! Dit deel van het NP is trouwens mooi, begroeid met loofbomen, wijngaarden, soms wat akkers, hier en daar een klein dorpje.
Ma 01 10 Chaves In de ochtend halen we lekker verse broodjes bij de pastelaria, drinken koffie en gaan weer verder. Tussendoor zien we een herder met zijn 8 kleine schaapjes en daar achter de meute honden langskomen het is geen gezicht!
Wij hebben het plan dat we net over de grens in Spanje naar Os Banos rijden om daar te gaan baden in heerlijk warm bronwater, goed idee lijkt ons. Camperen is soms avontuurlijk en onvoorspelbaar: dit bad hebben we niet gevonden, nieuw plan: we gaan naar een cp in Xinzo de Limia. Daar aangekomen blijkt dat men de campers op een zeer vervuild stukje stad wil plaatsen waar het stinkt omdat er varkensstallen zijn, echt niet te geloven! Dus doorrijden naar een cp in een parkje in Chaves. Ook dat lukt na 2 pogingen niet, we rijden dan maar naar de gemeente camping en dat is een schot in de roos! Het is inmiddels wel al 17.00, we dolen dus gewoon een dagje rond in een gebied dat totaal leeg is, waar geen verkeer rijdt, we moeten echt nadenken welke dag we leven en of het een feestdag is!
Di 02 Chaves Op de fiets is het 5 km naar de stad, steil naar beneden, de heenweg stelt niks voor! Het centrum is het Praca Camoes, een groot plein zonder auto’s met kerken, paleis, gemeentehuis, standbeeld van een van de koningen Afons. Mooie witte gebouwen met grijze verticale lijnen, het is totaal niet toeristisch hier zo helemaal Portugees. We lopen door een winkelstraatje met piepkleine winkeltjes met oude mannetjes en vrouwtjes die allerlei ambachten uitoefenen wat leuk! Beneden komen we bij een Romeinse brug over de Rio Tamega en aan de andere kant staat weer een mooie kerk. Terug in het centrum zien we een klein restaurantje, 8 tafeltjes allemaal etende Portugezen, 1 tafel is net vrijgekomen. Daar kunnen we gaan zitten en de kok die alles alleen runt, biedt ons 2 mogelijkheden vis of vlees, met of zonder voorgerecht en toetje. We nemen alleen het hoofdgerecht en na een half uur komt een bord uit de open keuken met rijst, vis of vlees en frietjes. Het smaakt prima, een glaasje wijn en water, koffie en na bijna 2 uur zijn we €16,- kwijt. Zo moet je een stadje bezoeken zijn vinden wij!