lissabon, sines, albufeira

Maandag 8 en Dinsdag 9 september ’14 toch nog bij de Belgen! Tijdens ons fietstochtje naar Caldas de Rainha rijdt Arno langs een aantal geparkeerde auto’s en dan gaat er pardoes een deur open! Gelukkig houdt hij de deur nog wat tegen, valt wel op de rijbaan. Alles en iedereen valt stil, Arno krabbelt overeind, een heel oud mannetje komt bevend de auto uit, ik zet alles aan de kant en begin met een inspectie. Er zit een wondje op de rechterkant bij de ribben, het bovenbeen is geschaafd, het valt mee. Een mevrouw (blijkt een verpleegster) rent uit een huis met gesteriliseerd water, daarna jodium en drinkwater.
De kleindochter van het mannetje wordt de tolk, zij zegt dat haar opa heel veel spijt heeft, hij staat zo te beven dat we ons zorgen maken over zijn hart! De schrik zit er goed in bij iedereen, Arno krijgt uiteindelijk een pleister en dan gaan we verder de stad in. Op een terras zitten we nog een uur bij te komen, we beseffen dat we heel veel geluk hebben gehad.
Dinsdag heeft Arno nog zoveel pijn dat we nog een dagje blijven staan.
Woensdag 10 september rijden we via kleine weggetjes naar Lissabon, door een heuvelachtig wijnbouw gebied met mooie kleine dorpjes met witte huisjes. Zomaar ineens rijd je de stad in, de hectiek van de rondwegen, we zien op weg naar de camping 3 auto’s in de prak naast de weg staan met alle opstoppingen tot gevolg, leve de grote stad!
Donderdag, vrijdag, zaterdag 11, 12, 13 september.
Donderdag middag worden we bij de poort van de camping door onze vrienden Ju en Mario opgewacht, heel leuk! We maken een rijtoer door de stad, vooral langs de Taag waar we alle bekende monumenten en gebouwen bekijken. We bezoeken het Mosteiro dos Jeronimos, rijden langs het enorme Praca do Comercio, alles is groot en indrukwekkend. Op het einde van de dag rijden we met Mario naar de Militaire School van Lissabon, hij heeft daar 30 jr. gewerkt als docent en directeur. Hij is nu erelid, dit merk je bij aankomst en vertrek, er wordt voor hem gesalueerd bij de slagboom van de ingang. Op het terrein staan een aantal gebouwen, de lln (vanaf 7 jr.) wonen hier de hele week, sinds vorig jaar mogen er ook meisjes naar school komen. Het hoofdgebouw heeft binnen een mooi plein met overal weer de blauwe tegeltjes, we kijken in een klaslokaal daar staan houten tafeltjes die bij ons 50 jr geleden gebruikt werden. Verder lopen we een manege in waar de paarden staan, we zien een zaal met oude wapens, een grote bieb, sportvelden, al met al is deze school heel compleet. De kinderen komen naar deze school vanwege het zeer goede onderwijs vertelt Mario. Hoor je er eenmaal bij, dan heb je de rest van je leven een familie, de militairen regelen heel veel voor je zoals gezondheidzorg, ouderenpensioen, mogelijkheden om kansen te krijgen.
Vrijdagochtend rijden we naar de camper van Mario, die staat buiten Lissabon op het terrein van de vorige militaire school, naast een groot fort aan de monding van de Taag. Het fort dient nu als officiële residentie van de minister van Defensie. Op het terrein van de school mogen ex-militairen hun vakantie vieren, de leegstaande gebouwen zijn voor een deel opgeknapt, een groot deel is erg verwaarloosd er is geen geld om alles op te knappen. De camper staat bij een 3-tal kanonnen, we kijken uit over de Taag, het is echt heel apart! Na de lunch rijden we naar Cabo da Roca, het meest westelijk puntje van W-Europa. Het is een mooie tocht langs een woeste zee, de golven beuken tegen de kust, het opspattend water komt zelfs op de weg. Bij de Cabo zijn veel toeristen, de kustlijn is indrukwekkend, hoge rotsen, diepe inhammen en verder alleen maar de oceaan... ’s Avonds dineren we in Café Sport Peter in de haven die bij het fort ligt. Dit Café is een replica van een wereldberoemd restaurant op een van de eilanden van de Azoren, de zeilers onder ons moeten dit kennen. We eten er verrukkelijke vissoep (ik niet), zo proef je die nergens anders volgens Mario. Dan nemen afscheid, het waren 2 vrolijke, intensieve dagen met vrienden die je zomaar onderweg ontmoet hebt.
Zaterdag: we lopen eerst door het stadsdeel Baixa waar de winkels zijn, de grote pleinen, de pompeuze standbeelden, de gezellige parken met de vele fonteinen, de vele terrassen waar toeristen allerlei lekkernijen eten. Daarna nemen we de hop on hop off bus, zo kunnen we de stad zonder al te veel klimmen en dalen goed bekijken. We zien overal enorme gebouwen die verwaarloosd zijn, er is veel leegstand, het zorgt ervoor dat de stad niet overal aantrekkelijk is. Als toerist moet je goed weten waar de mooie plekken en buurten zijn. Uiteindelijk zien we maar een klein beetje van de stad, voor ons een reden om terug te komen, toch staat Lissabon bij ons niet in de top 3 tot nu toe.
Zondag 14 september. We rijden over Ponte 25 de Abril naar het zuiden. Deze brug is een broertje van die in SF, door dezelfde bouwer gemaakt, ook rood gekleurd en 2 verdiepingen, 1 voor de auto’s 1 voor de trein. We rijden na Alcacer do Sal langs de Rio Sado naar de kust. Het hele deltagebied is een groot natuurpark, langs de oevers van de rivier zien we de rijstvelden, mooie groene velden, met de vele ooievaars en witte reigers. We rijden door een duingebied waar overal naaldbomen staan die de vorm van een parasol hebben, het is een heel exotisch gebied, heel anders dan we tot nu gezien hebben. Het mooie van alle riviermondingen die we tot nu gezien hebben, is dat ze heel natuurlijk zijn, geen aanpassingen, geen dijken of dammen, dat kennen we niet meer in NL. We rijden naar Praia Santo André, daar zitten we de rest van de dag op het strand, links de lagune van Santo André waar de kite surfers stunten, rechts een enorm wit strand en daarachter de oceaan, wat een geweldige plek! We slapen op de camperplaats van Praia Melides.
Maandag 15 september. Het weer wordt wat minder, er komen buien de komende dagen. Allereerst gaan we in Sines de camper volladen met boodschappen, zodoende kunnen we een tijdje vrij kamperen langs de kust. We maken weer kennis met de echte Portugese gastvrijheid: we zoeken een Vodafone winkel in de stad, we stappen gewoon een bedrijfje binnen om het adres van de telefoonwinkel te vragen. De baas himself loopt met ons mee naar een tappunt van een bank, hij regelt via zijn bankpas dat onze MIFI kaart wordt opgewaardeerd, wij geven hem €10 en klaar is kees!! Daarna drinken we ieder 2 koppen koffie, 2 cakejes en betalen voor dit alles €3,80. De prijzen zijn hier heel laag, gisteren haalde ik groentes voor 3 dagen, totaal €1,86, hier worden nog alle centen gerekend, niks geen afronden. Na Sines rijden we langs een spectaculair kustweggetje naar Porto Covo, een camperplaats aan de kust. ‘s Middags zitten we op een bounty baaitje, wit strand omgeven door hoge rotsen, alleen de voeten in het koude water, te genieten van zon, zee en Portugal. In de avond begint het weer te veranderen, het waait hard, het wordt fris en ’s nachts gaat het donderen. De voorspelling voor de kust is een aantal dagen ongunstig, harde wind, veel regen, niet ideaal voor onze plannen om de Westkust verder af te zakken.
Dinsdag 16 september. Zeg nooit, nooit! Wij gaan niet naar de Algarve, niets voor ons! Nou we rijden dus via kleine, soms heel slechte wegen, door allerlei Serra’s en natuurparken, een prachtige tocht, naar Albufeira, de zuidkust van Portugal. Daar staan we dan, op een camperplaats in Vale de Parra, waar campers in de winter vele maanden staan, voor €6,50 per nacht. Het weer is hier beter, wel wat regen, lekkere temperatuur en nu gaan kijken hoe het hier allemaal gaat.