sagres, porto covo, campo maior

Donderdag 2 en vrijdag 3 oktober
Met Jan en Joke gaan we naar een camping (Long Yin, score 9 of 10) van een Nederlands stel iets verder naar het Westen in de buurt van Carvoeiro. We komen aan en bij mij slaat de twijfel al meteen toe! De plaatsen zien er niet verzorgd uit, we staan als het ware in de grote voortuin van een bungalow. Maar goed, het is erg heet, we krijgen heel gastvrij een rondleiding door het huis en eindigen bij het zwembad. We gaan zwemmen, heerlijk! Na de heerlijk frisse duik terug bij de camper worden we constant belaagd door de 3 honden van de eigenaren, zeker Jan en Joke, want die hebben Hero (mislukte Portugese waterhond uit België) bij zich. Hero is echt geen held, hij kruipt weg bij het geweld van de 3 belagers! Deze groep honden racet bij elk verdacht geluid door de tuin naar het hek of de straat op, luid blaffend, dat gaat de hele tijd door, Arno en ik vinden het zeker niet prettig. Vrijdag willen we wat fietsen, een tochtje naar het dorpje Ferragudo, aan de overkant van de rivier ligt Portimao. Het weer is heerlijk, wel wat warm, de hellingen blijken toch wel heel steil te zijn, het is echt hard werken om boven te komen! In Ferragudo kijk je vanuit het kerkplein over de rivier naar Portimao, een mooi gezicht. We lunchen bij de kerk en fietsen terug naar Carvoeiro, een leuk klein stadje, witte huisjes opeen gepakt in een nauwe kloof bij een klein strandje. We vallen met 10% helling het centrum binnen en zoals je begrijpt, moeten we ook met een helling van 10% naar boven! Behalve Arno, zwoegen wij te voet, Jan neemt mijn zware fiets over (dank je wel!!), zuchtend, puffend en zwetend naar boven! We dromen alleen nog maar van het zwembad! Daar gaan we dan maar een tijd in liggen en bijkomen. Daarna is het heerlijk samen een tijd kletsen, wat drinken en genieten van elkaars gezelschap. Wij gaan morgen zeker verder, Jan en Joke weten het nog niet.
Zaterdag 4 en zondag 5 oktober
Jan en Joke gaat weer terug naar praia do Falesa, ze willen nogmaals genieten van het heerlijke plekje daar, ze gaan op ons plekje nummer 12 staan!
Wij gaan op weg naar de uiterste zuidwest punt van Portugal, naar Sagres. Naarmate we verder naar het Westen rijden, wordt het landschap ruig en leeg we eindigen op een rots landtong. De weg is op het einde kaarsrecht, je rijdt zo het dorp in richting het Fort, er staat een harde Noorden wind die overal stof doet opwaaien, het komt heel verlaten en desolaat over. Net voor het Fort slaan we links af en komen uit op een camperplaats, we parkeren de camper, dwars op de wind en kijken richting het Zuiden uit op de eindeloze Atlantische Oceaan whow! ’s Middags bezoeken we het Fort, de fietsen gaan mee door het poortje, langs de kassa, die laten we niet meer achter! Aan de buitenkant ziet het Fort er zeer indrukwekkend uit, enorme dikke hoge witte muren met een mooie poort. Eenmaal binnen, blijkt dat de restauratie werkzaamheden volop bezig zijn, er staat een kerkje, er zijn resten van een enorme windroos met diameter van 43 meter, een modern infocentrum, een vuurtoren. We ronden al fietsend de rotskaap en zien en horen het bulderen van de hoge golven. Na het Fort fietsen we wat rond op zoek naar het centrum van Sagres, we volgen de bordjes centro, uiteindelijk blijkt de rotonde bij het Fort, met wat cafeetjes en restaurantjes, HET centrum te zijn, dat stelt dus niets voor! ’s Avonds genieten we van een prachtige zonsondergang, de lucht is helemaal vuurrood, in de baai ligt een zeilboot voor anker, er heerst stilte, wat is camperen leuk!
Op zondag fietsen we naar Cabo de Sao Vicente, het uiterste zuidwestelijke puntje van Europa. Het is maar een tocht van 6 km, we hebben wel windkracht 4/5 uit het Noorden tegen, de weg loopt omhoog, dus zwoegen! Onderweg stoppen we regelmatig om de geweldig mooie kust te bewonderen, hoge steile rotsen, woest water, kleine witte strandjes. Bij de Cabo is het druk, er staat oa een eettentje (hier is de laatste Bratwurst voor Amerika), vele bussen rijden af en aan. Eenmaal op het puntje van de Cabo genieten we van de kliffen, de woeste zee, het eindeloze zicht op…. niets dan oceaan! We vliegen terug naar Sagres, genieten de rest van de dag van een heerlijk zonnetje en een goed boek.
Maandag 6 en oktober dinsdag 7 oktober
We rijden voor het eerst, na 7 weken, echt naar het Noorden, nog 2400 km van huis! Het doel wordt een camperplaats langs de rivier tegenover ligt het stadje Vila Nova de Milfontes. We rijden door een natuurpark, we ruiken weer de heerlijke eucalyptusbomen, zien weer overal de parasoldennen, af en toe zien we mooie piepkleine dorpjes bij zee en onderweg we stoppen bij Arrifana. Dit is een piepklein vissersdorpje met een strand ver beneden ons. Het is een plek voor de surfers, alles en iedereen is hier jong, stoer, loopt met een plank, vooral Duits. Op het water, in de diepte, liggen 10-tallen surfers in zwarte pakken te wachten op de juiste hoge golf. Komt die eraan, dan probeert iedereen overeind te komen en mee te glijden op de golf om daarna onder te gaan in het woeste water, wat een verrukkelijke sport voor de jonge gasten! Hier komen de surfscholen samen, deze lui speuren de hele kust af naar de perfecte plekken. Voor Vila Montes moeten we de weg af naar de camperplaats, die kunnen we dus niet vinden. In het dorp is een camping, vind ik niks, iets verder op is nog een camping, vinden we ook niks, dus doorrijden naar Porto Covo, daar is een parking langs de kust, we zijn daar al geweest. Het is weer thuiskomen, heerlijk die zeelucht, het gedonder van de zee. Dinsdag zoeken we al fietsend door het dorpje naar een wasserette, na wat aanwijzingen van diverse mensen, vinden haar/hem. De laatste grote was, oei het gaat nu wel snel! ’s Middags fietsen we naar een strandje verderop, er staat daar een groot fort, we zitten zeker een uur lang te genieten van de zon, wind en enorme golven die op de rotsen beuken, afscheid van de zee dus. Om 5 uur halen we de was op, het meeste is gestreken, ik had gezegd dat dat niet nodig is maar dat is kennelijk heel vreemd. Al met al liggen we vannacht onder en op gestreken beddengoed!
Woensdag 8 en Donderdag 9 oktober
Vanaf woensdag gaan we naar het Oosten richting Spanje, we rijden naar Campo Maior, naar een camping van een Nederlands stel. We rijden door een landschap van heuvels, vol met olijfbomen, wijngaarden en kurkeiken er is nauwelijks bebouwing, soms een stadje. De weg is in het begin vreselijk slecht, er rijden veel vrachtauto’s die, net als wij, niet via de tolweg willen rijden. Het laatste stuk van de N4 is prima en na 291 komen we op een mooie terrascamping Os Anjos. We worden uitgebreid welkom geheten door Joris, hij kan enorm veel vertellen over het dorp en de omstreken. In 1732 werd het wapenmagazijn van het kasteel getroffen door de bliksem, dit gebeurde ’s nachts, het gevolg is dat bijna het hele dorpje is verwoest, 85% van de bevolking is gedood (800 personen). Het dorpje is daarna weer opgebouwd met een heel macaber verhaal. Naast de kerk is een kapel gebouwd en aan de binnenkant van dit gebouw, de muren, het plafond is volledig bekleed met de botten, schedels van de overledenen! We zijn gaan kijken, het is werkelijk een heel enge, macabere ruimte, het moet een gedenkplaats zijn voor de grote ramp, nou het is wel een heel sterk visuele belevenis van kijken naar je voorouders! Het stadje heeft nog veel meer geschiedenis, een ervan is dat er op dit moment een groepje zigeuners bij het kasteel verblijft, daar mogen we van Joris niet komen, te gevaarlijk! Bij de kerk zetten we ook onze fietsen op slot, er komen meteen 2 vrouwen op ons af, no no de gipsy’s, stelen alles, iedereen is helemaal paranoïde als het om de zigeuners gaat. Het maakt een bezoekje aan het dorpje minder ontspannen, we gaan nergens samen naar toe, een van ons blijft steeds bij de fietsen. Bij het dorpje staat de grote Delta koffiebranderij (veel groter dan DE), 3500 mensen van de 8000 inwoners werken daar. De directeur van Delta is een zeer invloedrijk man, heeft op het hoogste niveau in de politiek veel te zeggen. Deze man zorgt goed voor zijn mensen, het dorp is zeer welvarend, alles is er te vinden en te krijgen. Overal zie je het logo van Delta, van winkels, taxi’s, bussen busjes, cafés, restaurants en supermarkt.
Vandaag, donderdag, wordt een regendag, achteraf valt het mee. Het wordt onze laatste dag in Portugal, Arno heeft inmiddels zoveel last van zijn lies, dat we vanaf morgen in 5 dgn naar huis gaan rijden. Vandaag gaan we het museum van wetenschap van de koffie bezoeken, het is 4 km fietsen buiten het dorp. Het museum is een heel modern strak gebouw waar we veel te weten komen over de koffie, vanaf de plant tot het kopje koffie. Alles is heel educatief opgezet, met veel film, leuke activiteiten, we zien een heel modern Portugal. Helaas kunnen we verder niet meer genieten van al het moois in deze regio, we moeten hier echt terugkomen!