het einde van de reis in Griekenland

Ma 30 Kala Nera Na een horror nacht, oorlog met een heel muggenvolk, weinig geslapen, rijden we om 0730 het pontje op naar Glifa het vasteland op. We willen het schiereiland Pilion bezoeken nog even genieten van zon, zee en een camping om de was te doen. Via Volos, Agria rijden we naar de camping Hellas in Kala Nera. We rijden door een dichtbevolkt gebied, veel dorpjes, langs de kust. De camping zelf is werkelijk een plaatje, we staan tussen zeer oude olijfbomen, de olijven vallen regelmatig met een bons op ons dak. Over 2 wkn sluiten ze de poort om de groene olijven te oogsten, dat i.v.m. de kleur en de smaak. We worden zeer hartelijk ontvangen door 2 dames, krijgen een ruime plaats toegewezen vlak bij de zee. Na een drietal wasmachines, overal om ons heen hangt was, gaan we de warme zee in, dit zijn weer de heerlijke temperaturen! Om ons heen staan allerlei nationaliteiten, voor het eerst ontmoeten we meerdere Nederlanders. We lunchen in het restaurant, Arno is zeer te spreken over zijn Dorado, ik over mijn kipfilet.
Di 0110 Kala Nera Vandaag keuteldag, zwemmen, opruimen, schoonmaken, zwemmen en verder helemaal niets.
Woe 02 Agio Kampos Een stukje naar het Noorden gaan we, niet langs de kust want daar zijn geen wegen. Terug naar Volos en dan via een oranje weg naar Kanalia en een gele weg naar Kalamaki. Na Kanalia komen we, volledig verrast, op een enorme vlakte terecht, zinderend heet, er zijn grote en kleine meren met dijken erom heen, overal zien we boomgaarden van fruitbomen en olijfbomen. Koeien en geiten lopen rond, we zien enorme bergen hooi en grote machines die katoen plukken. Dit is zo een onwerkelijk gebied, zo anders dan we tot nu toe gezien hebben, indrukwekkend. Via Efalos een geel weggetje komen we aan bij de kust en rijden naar de boulevard van Agio Kampos. Het seizoen is helemaal voorbij, alles is dicht, er is geen vertier meer. Uiteindelijk gaan we op een P staan waar we een douche vinden, zwemmen in het frisse water, drogen op in de zon en rijden dan naar het einde van de boulevard naar een nieuw aangelegde haven. Hier bij dit stukje strand zetten we de stoelen bij het water en binnen de kortste keren spreken we eerst met ‘het hoofd van de trein’, een Griek hij is gepensioneerd, die ons vol overgave over zijn communisme vertelt, hij weet niet van ophouden, helemaal uit zijn dak gaat hij van enthousiasme. Nadat zijn vrouw hem zowat van het strand heeft gesleurd, begint aan de andere kant een Griekse mevrouw met ons te praten. Zij en haar man hebben vele jaren in Duitsland gewerkt en zijn weer teruggekeerd naar Griekenland, zij wonen in Larissa een stad richting het Westen. Ook zij vinden het leuk om met ons te praten over onderwijs in Duitsland, politiek, tips over mooie plekjes. Uiteindelijk hebben we een heel gezellige middag gehad. ’s Avonds slapen we alleen op de P lekker rustig.
Do 03 Larissa De tocht naar het Westen begint vanaf nu: eerst wandelen we nog ruim anderhalf uur rond op de haven, we zien vissersboten die eruit zien als Vila Kakelbont, zoveel troep bij elkaar aan boord hebben we nog nooit gezien. Maar dan komt de bemanning en heel snel kiezen ze het ruime sop. Verder zitten overal oude mannen op hun visserskist te turen naar hun hengels met naast zich witte emmers met voer en water. Aan het begin van de haven is een soort cafeetje waar aan een tafel de rest van de mannen zit te kletsen en drinken. Na de lunch rijden we via Agia in één streep naar Larissa. Onderweg komen we in de wereld van de katoenvelden terecht, vele machines zijn met de pluk bezig. Gevolg is dat het landschap, de wegen tot en met de lantarenpalen toe vol zitten met katoenbolletjes, het lijkt wel of het gesneeuwd heeft. In Larissa staan we op een P bij een park, we lopen het centrum in van een niet zo interessante stad.
Vr 04 Metsovo Afgelopen nacht hebben we in een schuddende camper gelegen, er is een flink onweer over ons heen getrokken. Weer een stap richting het Westen is het plan, we hebben een aantal cp’s gevonden als tussenstop. Allereerst rijden door een onweersfront, de wegen staan blank, naar Trikala een stadje met een kasteel. Daar parkeren we de camper, het front is voorbij en in een heerlijk zonnetje wandelen we door een zeer gezellig stadje vol mooie winkels en vele restaurantjes. We bezoeken nog een prachtig beschilderde kerk waar we aangesproken worden door een man die vindt dat we hier niets te zoeken hebben indien we niet in contact met God staan. Tussendoor, in Nederland oh daar hebben ze zeker geen goden. We krijgen echt een hele preek over ons heen, we lopen maar even door naar een andere plek in de kerk. Na een heerlijke maaltijd met zo lekker vers bruin brood, Arno gaat terug om nog meer te halen, maken we ons op om via de A3, een rode weg door te steken in westelijke richting. We hebben een aantal cp’s op ons lijstje staan maar naarmate we verder kronkelen door een prachtig berglandschap, we passeren ook weer Meteora, voldoen alle mogelijke cp’s niet. We rijden wat wanhopig om 17.00 naar een cp boven Metsovo, een skioord, heel hoog in de bergen. We staan daar op een enorme P bij een vervallen restaurant, helemaal alleen met wat zwerfhonden. Ik voel me wel erg eenzaam en verlaten daar, Arno heeft er minder last van. Zo brengen we daar een nacht door in de kou, we trekken voor het eerst warme kleding aan sokken, truien, lange broek dat is wennen!
Zat 05 Preveza We overleven de koude prima ’s morgens de kachel aan, de boiler voor warm water, om ons heen overal mist. Via de tolweg rijden we van de ene tunnel naar de volgende richting Preveza, en dan zijn we weer aan de westkust! In de stad levert Arno een lege gasfles in om te laten vullen, we eten natuurlijk een heerlijke wafel en daarna door de underwater tunnel naar de Ionia Marina waar Ton en Anneke hun boot op het droge hebben staan. We komen in een bizarre wereld terecht van honderden grote zeilboten die allemaal op de bok staan, dat is wel zo een rare gewaarwording! Wij met ons campertje tussen de giganten mogen in een hoek staan vlakbij de boot van Anneke en Ton, het weerzien is echt heel hartelijk en leuk. We drinken wat op de boot, dat houdt in dat je via een ladder naar boven moet klimmen om in de kuip te gaan zitten, eten doen we in de camper gewoon laag bij de grond.
Zo 06 Preveza Met de auto maken een tocht langs de oever van de Amvrakikos Golf. Eerst rijden we door een mooi berglandschap naar het dorpje Monastiraki waar we wat rondlopen, er is een beekje waar bronwater doorheen stroomt. Net buiten het dorpje, echt in de bush, staat een enorme fabriek van Nestlé, de toegangswegen zijn onwaarschijnlijk smal en slecht. In deze fabriek wordt bronwater ver/bewerkt met als product enorme hoeveelheden flessen met water. Grote vrachtwagens vervoeren vanuit hier het water het land in. Iets verderop draaien we naar links naar beneden naar een plek waar ook een aantal bronnen zijn. We komen uit in een dalletje, op een plein zien we een aantal kranen waar bronwater uit stroomt, hier kan iedereen zijn jerrycans vullen. Verder is er een tappunt in een hokje waaruit een grote slang komt die gekoppeld zijn aan een tankwagen met een naam erop die we kennen van alle waterflesjes die we overal bij de koffie krijgen. Om het plein heen, tegen de helling op, staan rijen kleine kamertjes, elke rij heeft een eigen kleur, alle vertrekjes hebben een nummer. Het blijkt dat je in de maanden juli en augustus in die ruimtes kan verblijven om een kuur te ondergaan van alleen maar bronwater te drinken. Anneke en ik kijken naar binnen en zien een piepkleine ruimte met een heel Spartaanse inrichting, je moet wat over hebben voor je detox programma! Wel echt heel apart om dit te zien. We rijden door naar Amfilochia een toeristisch stadje helemaal aan het einde van de Golf, daar drinken we wat. Terug op de haven kleden we ons om en gaan met z’n zessen uit eten bij Angelo in Preveza. We hebben onze eigen tafel, eten een heerlijke maaltijd, keren na een prima dag terug op de haven.
Ma 07 Preveza Het gaat waaien, er komt veel regen, we gaan vroeg naar Vonitsa naar de markt. We moeten onze voorraad groenten, vlees en brood aanvullen. De markt is een aanrader, heerlijk verse groenten er staan soorten vruchten uitgestald die we niet kennen. Het leuke is dan dat we na onze vragen meteen een verkoper hebben die via Google Translate met ons een gesprek aangaat. Iedereen doet zo zijn best, we kopen vruchten waarvan we niet weten hoe we die klaar moeten maken, daar hebben we thuis weer internet voor! Bij de slager wordt een stuk malse biefstuk tot gehakt vermalen, bij een bakker met houtoven kopen we vlechtbrood en we eindigen met een kop koffie bij de haven. Zo winkelen dat wil ik elke dag wel! De regen blijft uit tot nu toe, we rijden naar de haven met het idee dat we de hele middag binnen moeten zitten, nou we krijgen alleen wat spetters. Op het einde van de middag slopen Ton en Arno een hor uit de camper om het daarna weer gerepareerd terug te plaatsen. ’s Avonds eten we samen hoog in de boot en na 20.00 komen Gerard en Jaqueline borrelen, we hebben een afscheidsavondje! Deze nacht spookt het op de haven, het waait hard en we horen het klapperen van de vallen, het fluiten van de wind door het woud van masten.
Di 08 Kanali De terugreis naar Igoumenitsa begint natuurlijk met een kop koffie aan boord van de Lunde, de boot van Ton en Anneke. We hebben zo genoten van hun gastvrijheid, dankjewel! Eerst door de tunnel voor €3,-, daarna de gasfles ophalen en dan 12 km verderop op een cp bij Kanali. Het waait flink daar maar de zon schijnt weer, we lopen langs de zee naar het dorpje, niets meer te beleven hier!
Woe 09 Vandaag de laatste stap naar Igoumenitsa waar de ferry naar Ancona in Italië nemen.