rondrit door de tweede vinger

Di 03 Analipoli We hebben de hele zuidpunt van de eerste vinger gereden. Eerst zijn we uitgestapt bij Pilos, over het pleintje aan de haven gelopen, wat door de straatjes gestruind en doorgegaan naar Methoni. Een bergachtig landschap overal olijfbomen nauwelijks bewoond. Methoni is het meest zuidelijke stadje van de westkust van de Peloponnesos. De toegangsweg is nauw en we worden door 2 balorige Grieken in een bestelbusje klem gereden, dus terugrijden manoeuvreren tussen geparkeerde auto’s we hadden al een staartje van auto’s achter ons hangen. Na een hoop gedoe komen we uit bij een enorm fort aan de kust, een Venetiaanse vesting gebouwd door de Fransen. Echt helaas, het fort is gesloten, we lopen door een straatje naar een groot plein bij het strand, het is er gezellig druk. We eten een verrukkelijke wafel en pannenkoek, pakken de camper en rijden door naar de oostkant van de vinger naar Koroni een klein stadje tegen de rots gebouwd met hoge steile trappen en een klein haventje. Het is echt heel heet nu, 38 graden, geen temperatuur om nog wat te doen. Langs de kust richting Kalamata vinden we bij een strandbarretje een plekje aan een doodlopend weggetje. Onze beloning: biertje/watertje op het strand, duiken in de zee, tot laat in de middag op een strandstoel genieten van een heerlijke koele avond. Tot laat wordt er gefeest in het strandtentje, kinderen rennen tot middernacht rond, de Grieken zijn helemaal in hun element!
Woe 04 Kardamili We willen Ithomi, het oude Messene, bezoeken vroeg in de ochtend is de bedoeling. Alleen het blijkt toch verder landinwaarts te liggen dan gedacht en pas om 10.00 uur stappen we de vindplaats op, terug in de tijd van 370 v C. De resten geven een goed beeld van de grootste antieke stad van Messenie gelegen in een dal tussen de olijfbomen. We lopen van een theater naar een badhuis, fontein, gymnasium en stadion, langs grote zuilenrijen, een tempel, het was een grote indrukwekkende stad, we zien mannen die nu nog bezig zijn met opgravingen. Om 11.00 wordt het gewoon te heet, eerst koffie drinken in het dorpje en dan besluiten we via Kalamata te beginnen met de westkust van 2e vinger. De weg naar Kardamili is mooi, rechts de diepblauwe zee, links de bergen, in het dorpje aangekomen rijden we over een smal weggetje langs de kust naar een plekje met bomen naast het ‘voetbalveld’. Kardamili is een piepklein dorpje met nauwe straatjes, een baai met wat zeilboten, er zijn veel plekjes om te overnachten hier, we horen overal het Amerikaans door de straatjes schallen.
Do 05 Neo Oitylo Naar de volgende plek aan het strand, Neo Oitylo ,is het slechts een uurtje rijden. Onderweg doen we in Stoupa alle boodschappen en daarna parkeren we de camper alweer op een weg langs het strand. We kijken neer op de zee, de golven zijn best hoog en luidruchtig, het is er gezellig druk. Neo Oitylo is een klein vervallen gehuchtje met alleen wat restaurantjes, verder is alles leeg en verlaten. Alleen de strandgasten bevolken overdag dit plaatsje. Voor de rest van de dag gewoon het bekende recept!
Vr 06 De ochtend starten we met een wandeling naar Lemina, een klein gehuchtje 3 km verderop. Dit blijkt een historische plek te zijn waar gevochten is in een oorlog tegen de Turken. Alle huizen hebben een opvallend uiterlijk: een grote opstaande rechthoek en daaraan vast gebouwd een liggende kortere rechthoek. Aan de buitenkant zijn alle huizen bekleed met keien uit de omgeving. Het baaitje van dit plaatsje is gewoonweg een plaatje uit een magazine, prachtig! Terug bij de camper doen we verder de hele dag niks, nou ja in en uit de zee…
Zat 07 Diros We rijden de streek van Mani in, een afgelegen ruig en bergachtig schiereiland waar eeuwenlang familieclans elkaar op leven en dood bestreden. Nu begrijpen we de bijzondere bouwstijl die we gisteren zagen. De huizen hadden allemaal een vierkante toren en waren versterkt door de keien aan de buitenkant, overal in het landschap staan losse torens en huizen, er is maar één bouwstijl in dit gebied. Via Arepoli waar we op de markt onze groenten en fruit kopen, rijden we naar de naar grotten van Diros. We kopen tickets, lopen naar de entree van de grotten, stappen in een klein bootje, worden door lage smalle riviertjes diep de grotten in gevaren. Daar stap je uit en mag je zelf een wonderbaarlijk mooie route lopen door grote kamers vol met de prachtigste vormen van kalkafzettingen. De pilaren onder en boven hebben zachte kleuren groen, roze, rood, overal de meest bijzondere vormen, het lijkt alsof je door een betoverde wereld loopt. Het leuke is dat het nog niet druk is, je loopt gewoon in je eigen tempo door en hebt de tijd om te genieten van dit moois. Dit is voor iedereen echt een aanrader!
Na al dit prachtigs rijden we naar een kleine baai iets verderop en we staan weer aan het strand in de schaduw van een boom. We stappen uit maken wat brood klaar, gaan zitten en daar komen de koeien aan! Die ruiken/ zien wat lekkers en binnen de kortste keer staat een grote witte koe voor de deur, ik vlucht naar binnen, de koe snuffelt eens aan het verlaten tafeltje! Arno duwt met zachte drang het beest een beetje opzij, iets verderop gaat zij onder een boom liggen, wat later wordt zij samen met haar zussen door de eigenaar het strand afgejaagd, ze moeten ergens anders maar hun eten vinden . Het strand is hier een grote berg keien, gelukkig hebben ze net voor onze camper een paadje naar de zee gemaakt, daar maken we heel graag gebruik van, elders zien badgasten de gekste capriolen uit halen om in zee te komen. Achter ons staat een camper uit NL en binnen de kortste keer wisselen we informatie uit over alles wat handig is, waar gas te halen, welke cp’s we moeten kiezen, interessante musea, hoe en waar de zon ondergaat, al met al belangrijke zaken voor zwervende camperaars.
’s Nachts krijgen we zowaar onze eerste stevige regenbui!
Zo 08 Kokkala We rijden bijna naar het uiterste puntje van Mani, het laatste deel is niet te doen voor een camper denken wij. De tocht gaat eerst naar Gerolimenas een klein vissersplaatsje met een baai met aan een zijde hoge muur van rotsen. De weg ernaar toe is tot nu toe de mooiste die we gehad hebben, het berglandschap is ruw, kaal, onherbergzaam, de zee is helder blauwgroen vele uitstekende rotsen. Overal zien we de torens in het landschap staan, we rijden door naar Vathia een vesting plaatsje met zeer vele torens bijeen, de meeste staan leeg sommige worden gebruikt als hotel of restaurant. Hier lopen we een tijdje rond zoveel moois bij elkaar in een schitterend landschap. Nog verder zakken we af via een uiterst steil pad naar Porto Kagio aan de oostkant en komen uit op een zandweggetje dat doodloopt aan het einde van het baaitje. Hier is een cp maar het is zo heet dat we terugrijden naar de westkant en daar op een P gaan lunchen. We rijden een stuk van de route terug en bij Alika steken we door naar de oostkust naar Lagia en Kokkala waar een cp is bij een basketbal veldje en een speeltuintje, een uiterst prettig plekje. Nog geen 50 meter lopen en we kunnen via een trapje zo het frisse water in, bij het speeltuintje is een kraan om ons af te spoelen, alle ingrediënten voor een prima plek! Tegen de avond lopen we het totaal doodse gehuchtje in drinken wat en wandelen weer terug.