bialowieski nat park oerbos

Donderdag 18 juli
We laten Zuid Polen liggen, het weer is daar te onstabiel, we zoeken de regen niet op. We gaan naar Zamosc een stad die ver van de route naar het Noorden af ligt. Het eerste stuk rijden over de 4 is weer geweldig maar na 90 km begint het gehobbel en gebobbel weer. Het landschap is nu glooiend, veel gele korenvelden tussen de donkergroene bossen, het ziet er heel natuurlijk gevormd uit, zeker gaan strak geregisseerde natuur. We gingen ervan uit de we echt in een verlaten streek van Polen zouden komen met weinig luxe en faciliteiten. Dat is dus niet waar, ook hier staan de grote supermarkten (oa Kaufhaus en Lidl) waar van alles te krijgen is. De woningen zijn goed verzorgd en groot. De jongeren kleden zich geheel volgens de Nederlandse mode, de ouderen zien er nog wat ouderwets uit. Zeker de ouderen spreken niets anders dan Pools, een taal die je echt niet snapt. Gebaren en geluiden maken werkt dan heel goed, de jongeren spreken of Duits of Engels.

Vrijdag 19 juli
Zamosc is een bijzondere stad, een project van grootkanselier Jan Zamoyski. Hij wilde de perfecte stad bouwen, het ontwerp werd gemaakt door een Italiaan. De stad heeft een rechthoekig stratenplan met een centrale markt. Het moest een centrum worden van verschillende nationaliteiten, religies en handel. Op de markt staan aan alle zijden andere prachtige fel gekleurde huizen, het prachtige stadhuis staat aan de Noordzijde. Om de markt heen is een tweede ring met de grote gebouwen gebouwd zoals de academie, de kerken, synagoge en Armeens orthodoxe kerk en een palies. De stad is omringd door een hoge muur met 7 bastions. Al met al is het bezoek echt de moeite waard, heel bijzonder. We gaan ’s avonds terug naar de markt om te luisteren naar het optreden van allerlei volksdans- en muziekgroepen uit de hele wereld. Vooral het optreden van een Mexicaanse groep is zeer amusant en wervelend, heerlijk zo’n warme avond in de stad! We zijn nu voor het eerst de enige NL-ers op de camping, het gezelschap bestaat nu uit Finnen, Spanjaarden, Italianen en Britten.

Zaterdag 20 juli.
We willen via de meest oostelijke route naar het Bialowieski National Park. We rijden door een mooi glooiend landschap heel rustig en vol met graanvelden en bossen. Overal zijn er nesten vol met ooievaars, de jongen zijn duidelijk al groot en het is erg druk daar boven in die nesten. De weg tot de grens met Oekraïne is verrassend goed, duidelijk een doorsteek route voor de vrachtauto’s. Vanaf de grensplaats (Oekraïne) Wlodawa gaat het echt helemaal mis, de weg bestaat uit korte betonnen platen de ruimtes tussen de platen hebben de Polen opgevuld met een hoopje asfalt. We rijden 50 km lang met een snelheid van 15 km/u over een wasbord-weg. De hersenen hebben zelfs te lijden van deze tocht! Tegen de Oekraïense grens ligt ook het kamp Sobibor uit WO 2, ik wist niet dat dit zo oostelijk lag. Uiteindelijk komen we op de 19 uit en rijden eerst naar het Noorden en dan pal naar het Oosten naar het Park. De laatste 20 km rijden we door een prachtig bosgebied en komen aan op een kleine en drukbezochte camping.

Zondag 21 juli
We gaan ’s middags mee met een groep van 10 mensen die olv een gids gaat wandelen in het oerbos van het National Park, het bos staat op de UNESCO-monumenten lijst. Het bos, een opp van 1500 km2, is volledig zelfregulerend, strikt beschermd gebied, is nog in de oorspronkelijke staat en er leven nog de enig wilde wisenten van Europa. Verder zijn er nog veel andere grote dieren (wolf, lynx, eland, herten) en er zijn veel zeldzame planten te zien waaronder veel soorten paddenstoelen. De wandeling van 3 uur in het bos, de toeristen mogen in een uiterst klein hoekje van het bos komen, is een belevenis, het is een loofbos met lindebomen, de beuk, de eik, de iep en in mindere mate de den. De bomen kunnen 40-50 meter hoog worden, sommigen staan er al vanaf de 14e eeuw. We zien een groot aantal soorten paddenstoelen, grote hoge bomen en op de open plekken in het bos groeien prachtige varens en irissen. Wat beesten betreft zijn we op de verkeerde tijd van de dag en in het verkeerde seizoen gekomen. We zien wat piepkleine muisjes en nog veel kleinere kikkertjes en een paar miljoen muggen vinden ons heerlijk! De gids vertelt ons ontzettend veel over de planten, hij zwerft al 30 jaar door dit gebied. Het lopen door zo’n monumentaal bos is indrukwekkend, maakt je klein en zorgt ervoor dat je de natuur enorm waardeert.

Maandag 22 juli
We fietsen vandaag eerst naar de Wit Russische grens die 3 km van de camping af ligt. We willen wel eens zien hoe dat eruit ziet. De weg eindigt bij de slagboom, daarachter ligt een stukje niemandsland met daarop een gebouwtje voor de soldaten en daarachter weer slagbomen. Het hele terrein is omheind met een hoog hek en er staan allerlei zendmasten. Het voelt echt wel bedreigend, we zien een soldaat rondmarcheren en ik maak op gepaste afstand snel een foto. We hebben Wit Rusland in ieder geval gezien! Daarna willen we nog een groep stenen zien waarvan gezegd wordt dat ze speciale krachten uitstralen, dat hebben we niet gevoeld. Dan sneuvelt op een grindpad mijn achterband. Dus Arno in de hitte, met een heel klein beetje hulp van mij, die band weer plakken terwijl alle Polen met grote snelheid langs ons heen scheuren en grote stofwolken over ons heen dalen. We onderbreken de trip, terug naar de camping, we lopen niet het risico dat mijn fiets nog een keer een lekke band krijgt. De camping wordt geleid dat een ouder dametje dat de hele dag door bezig is met schoonmaken, opruimen, rondlopen en vragen van gasten beantwoorden. Ze doet het geweldig, ze spreekt een beetje Duits, spreekt van oorsprong alleen Russisch, en met veel giswerk komen we er samen wel uit. De gebouwtjes voor WC en douche zijn zeer eenvoudig toch ziet het er allemaal schoon uit.
Opvallend is dat er geheel geen verkeer te zien is tussen Polen en Wit Rusland. We hebben tot nu toe nog geen auto met Russisch kenteken gezien, het lijkt wel of het land echt potdicht zit.