Krakau

Vrijdag 12 juli
We gaan op weg naar Polanica. De kortste route gaat via Tsjechië, met een paar doorsteekweggetjes moet het allemaal soepel verlopen, zo dachten wij Hollanders. Nou nee dus, het weer is knudde, veel regen. De kleine gele weggetjes noemen we maar een uitdaging: we slingeren met een vaartje van 20 km p/u langs alle gaten, kuilen, keien en bulten door een mooi landschap. We hopen dat het in Tsjechië allemaal beter is, dat is ook niet waar. In het zuidelijke deel van Polen zien we de uiterst mistroostige dorpjes die passen bij het beeld dat je hebt van ex Oostblok landen. De donkergrijze woonblokken waar de armoede van afstraalt, de grote lege huizen en fabrieken, de oude magere mensjes die op straat sjokken, af en toe een boom, helemaal niets dat er verzorgd uitziet. Bij de douane post op de grens met Tsjechië houden we een koffiebreak. Aan de andere kant van de weg komt een politieauto staan, we denken al, wat nu weer! De agenten stappen uit en houden alle auto’s uit Tsjechië aan, waarom is niet duidelijk, zij bekijken onze camper met grote aandacht. We rijden door en zien binnen 1 km wat er aan de hand is: overal winkels die alcohol verkopen, rijen achter elkaar! Verder raken we onderweg nog een keer de weg kwijt, zelfs onze Snooper (soort TomTom) is wat van streek. In de middag arriveren we op de camping, het is weer prachtig daar, mooi groot grasveld, goede voorzieningen, natuurlijk weer NL-ers. Naast ons staan echte Grunningers, zij blijken de ouders te zijn van de bobsleeër Edwin Calder (of zo iets) die tijdens de Olympische Winterspelen niet meer naar beneden durfde te gaan. Ze vertellen over alles wat er met die man gebeurd is, hoe de media en de sportwereld hem helemaal afgemaakt heeft. Intussen geeft hij lezingen in het hele land en wordt zijn beslissing gewaardeerd en heeft hij weer een nieuwe ploeg met sponsor.

Zaterdag 13 juli.
We willen wat gaan fietsen maar dat werkt niet in deze streek, de wegen zijn te steil en te gevaarlijk. Het alternatief is een tochtje naar het Mardowy Park bij Karlow. We gaan naar Bledne Skaly een Labyrinth tussen rotsblokken die los zijn geraakt door de erosie (een goed idee van Maartje). Eerst vragen we aan de beheerster van de camping of we er kunnen komen met de camper: haar antwoord ASFALT, dus moet het kunnen! Nou dat heeft er wel gelegen maar is grotendeels weer verdwenen, wat een weggetjes, nog erger dan de vorige dag! De camper kan tegen een stootje de bestuurders ook! Om bij het Labyrinth te komen betalen bij de ingang 10 zloty en rijden dan op een pad 4 km steil naar boven naar de P. Boven weer 10 zloty om de tocht te starten. Dan 1 uur lang lopen, kruipen, bukken over uiterst smalle houten planken en rondkijken in een wereld van donkere hoge rotsen die prachtig gevormd zijn. Het is een echt leuke en spannende tocht, helemaal te gek! Op de terugweg naar de P moeten we nog 30 minuten door een donker bos lopen over een pad vol met keien en stronken. Terug op de camping bijkomen, Arno dikke enkel, ik dikke knie, helemaal tevreden.

Zondag 12 juli
We gaan naar Krakau vandaag, volgens de Snooper doen we er 6 uur over. Het valt enorm mee, zo snel we op de A4 rijden, zweven we naar Krakau! Eindelijk een weg zonder enig bultje, hobbeltje, gaatje, wat een genot. Na een voorspoedige vlucht van 4 uur bereiken we de camping SMOK, 4 km buiten Krakau. Bij de entree ligt een ware binnenzee waardoor we naar boven rijden. Alle plekken zijn doornat en modderig, het heeft hier 2 dgn hard geregend. De rest van de dag doen we de was, maken even alles schoon, even profiteren van de warme zon van vandaag. ’s Avonds blijkt dat het weer morgen niet goed is, alweer regen, dus het programma passen we aan.

Maandag 13 juli.
Via de camping hebben we een tour naar de zoutmijn van Wieliczka geboekt. In de plenzende regen brengt een taxi busje ons naar de mijn en dan gaat er een geoliede machine in werking. We worden in een groep van 21 personen bij een Engelstalige gids ingedeeld, zij is een pittige tante die perfect Engels spreekt en ons in 2.5 uur door de mijn leidt. Onder de grond ligt een zoutlaag van 400 m diep, 10 km lang, dit omdat hier vroeger de zee heeft gestroomd. Reeds in de Middeleeuwen werd er al zout gewonnen en in de eeuwen erna is het zout de grootste bron van inkomsten voor Polen geweest. Op dit moment is de mijn alleen open voor de toeristen, er wordt alleen nog zout gewonnen uit het water dat uit de mijn gehaald wordt.
We dalen bij aanvang meteen 394 treden af naar het eerste level onder de grond, er zijn 9 levels. We lopen vanaf dat moment door de mijnschachten die in het zout zijn uitgegraven met de hand en schop De gangen worden gestut door boomstammen die goed geconserveerd blijven door de zoute lucht. We lopen van de ene kamer naar de volgende, in elke kamer staan beelden gemaakt uit zout. We zien beelden van de mijnwerkers, van hun hulpmiddelen, van paarden die daar onder in de mijn hun stal hadden. We zien de werktuigen waarmee het water en het zout naar boven werd vervoerd. Er zijn beelden van bekende Polen, natuurlijk van de Paus. De hele zoutwinning was gebaseerd op mankracht en PK’s, alles werd mechanisch bestuurd en bediend. Wat een enorme krachten moet dat gekost en gevergd hebben en wat inventief zit alles in elkaar. Op het 2e level komen we in een reusachtige kerk waar alle beeldhouwwerken in de muren, de prachtige kroonluchters, de standbeelden van zout zijn gemaakt. Het is een zeer indrukwekkend geheel. Op dit level zien we ook een enorm hoge kamer die als muziektheater voor de mijnwerkers diende. Op het 3e level zien we alweer een aantal kamers met beelden waaronder een verzameling kabouters speciaal voor de kinderen gemaakt. Na een tour van 2 ½ km komen we uit bij de lift naar boven, de oorspronkelijke liften van de kompels. In groepjes van 9 personen wordt je in een piepkleine bak geperst en ga je weer naar boven.
De zoutmijn trekt elk zomerseizoen 1 miljoen bezoekers, het is echt de moeite waard.

Dinsdag 14 juli
De stad Krakau staat op het programma. Na wat overleg met een andere Nl-er pakken we maar de bus, fietsen naar de stad is geen goede optie. Bij de bushalte zitten we met een probleem, we hebben geen kaartje, weten ook niet hoe en waar dat te krijgen is, dus dan maar gratis meerijden. Van de bus stappen we over op de tram die de stad in gaat. Voor de tram kunnen we wel een kaartje bemachtigen. Dit gratis reizen met de bus doen de volgende dag ook maar weer.
Krakau, de stad van de 134 kerken, van de prachtige grote, witte, roze en gele paleizen, de torens en de muren, het enorme marktplein in het centrum van de stad. Op het plein staat de lakenhal een groot geel gebouw met allemaal bogen en in het gebouw is een grote gang van links naar rechts met allerlei winkeltjes voor toeristen. Het is een overweldigende pracht en praal, je kijkt je ogen uit. Wat verder de stad zo bijzonder maakt is de rust en de stilte. In het hele centrum zijn er alleen maar wandelaars, koetsen met paarden en elektrische toeristen karretjes te zien en horen. Er zijn in de brede lanen wel winkels en restaurants maar niet 1 heeft een uithangbord en alle gebouwen zijn in de originele staat. Ondanks dat er zeer veel mensen rondlopen, is de sfeer heel relaxed, heel rustig en gemoedelijk.
We hebben de10 belangrijkste gebouwen intensief bekeken, daaronder natuurlijk een groot aantal kerken. Ze zijn allemaal zeer fraai maar de mooiste staat aan het centrale plein, die van Maria. De plafonds zijn donkerblauw beschilderd met gouden sterren, de muren donkerrood met prachtige schilderingen. De beelden en alle ornamenten zijn schitterend. De kerk heeft 2 torens, 1 ervan heeft als wachttoren gediend. Elk uur speelt een man op een trompet een stukje muziek, helemaal boven in de toren, hij breekt de muziek plotseling af, dit nav een gebeurtenis in het verleden waarbij een trompetspeler een pijl door zijn keel kreeg.
Na een aantal uren rondlopen, zitten, genieten en vooral rondkijken, gaan we weer naar huis, gratis vervoer!

Woensdag 15 juli
Nog een dagje Krakau, nu naar de Wawel ( een heuvel met daarop het koninklijke paleis en de kathedraal) en Kazimierz de joodse wijk. Met veel geluk krijgen we de laatste kaartjes te pakken voor de rondleiding door de koninklijke vertrekken in het kasteel. De toer start pas eind van de middag dus eerst naar de joodse wijk. De joden zijn in 1495 door de toenmalige koning gedwongen naar die wijk te verhuizen, ze hebben daar hun eigen leven opgebouwd met eigen wetten en gebruiken. Begin van de 2e WO zijn ze allen gedeporteerd naar een getto, een andere wijk in Krakau tegenover de fabriek van Schindler. Bijna niemand heeft de WO 2 overleefd. Kazimierz heeft totaal niet de pracht en praal van de oude binnenstad, het is een volkse buurt met hoge grijze gebouwen heel veel kleine winkeltjes en restaurantjes. Een aantal oude synagogen en begraafplaatsen zorgen voor een speciale sfeer. Als je hier rondloopt komen de gedachten aan WO 2 wel sterk naar boven, in al deze huizen woonden ooit mensen die allen vermoord zijn. Rondom Krakau liggen de vernietigingskampen oa dat van Auschwitz, ook het getto en het huis van de kapitein van de film Schindlers List zijn nog te bezichtigen. Heel veel herinneringen aan WO 2 worden hier levend gehouden, de streek is ermee doordrenkt.
We keren terug naar de Wawel en bezoeken de kathedraal. Geen beginnen aan om die te beschrijven zoveel moois in een ruimte, we bezoeken alleen het deel zonder gids. Daarna gaan we naar het kasteel dat pal naast de kathedraal ligt. We lopen naar de enorme binnenplaats van het kasteel, hoge muren met een galerij over de hele lengte en breedte, geheel in het wit geschilderd met hier en daar nog fraaie wandschilderingen in pastel tinten. In 3 kwartier krijgen we een rondleiding door de koninklijk kamers op de eerste verdieping. In alle vertrekken staan fraaie kunstwerken, schilderijen van Nederlandse grootheden, Delfts Blauw porselein, meubels uit Spanje en Italië, al met al een mooie museale collectie. Het verhaal van de gids werd steeds ingewikkelder vanwege alle huwelijken die tussen Europese koningshuizen werden gesloten, we haken af. Na nog een drankje in het centrum, bij een temperatuur van ruim 30 graden, gaan we weer naar de camping, bijkomen en opruimen voor het vertrek van morgen.