naar het Noorden van Skane naar Smaland

Di

25

We rijden via de 116 door het landschap van bossen, weiden en graanvelden naar Kyrkhult, we naderen de grens van Småland, het donkere deel van Zweden begint vanaf hier zeggen ze in Skåne. Dat klopt ook wel de bossen zijn overal. In Kyrkhult, een klein gehuchtje met een mooi wit kerkje, is een P bij een meer, het Zweedse plaatje is hier compleet, water, bomen, zwemstrandje, vlonder op het water, zon, wolken en buien. We pakken na de lunch de fiets en willen naar een ander gehuchtje fietsen, nou dat wordt een pittige onderneming, de hellingen zijn enorm steil op en af en ruim een uur later staan we bij een paar huizen met een school. Onderweg rijden we door een open bosgebied waar overal enorme rotsblokken liggen, het lijkt wel of iemand ze rondgestrooid heeft. We gaan niet verder en fietsen hetzelfde weggetje terug en zijn net op tijd binnen want de eerste buien vallen. ’s Avonds knapt het op en wandelen we nog wat rond bij het meer.

Woe

26

We blijven nog een nachtje staan in Kyrkhult. Er worden buien voorspeld en dat klopt ook, na de lunch trekken we onze wandelschoenen aan en lopen rond het meer, een tochtje van anderhalf uur. Het weer knapt op en we gaan samen met alle andere gasten op het grasveld in de zon zitten. Er komen zelfs een aantal fietsers aan die hun tenten opzetten. Dit plekje is echt een aanrader!

Do

27

We hebben contact gezocht met een neef van mij, Paul genaamd, die in Bolmen woont, we gaan hem de komende dagen ontmoeten.We rijden via de 126 en 119 eerst naar Urshult en daarna dwars door het åsnens national park naar een P. Het is een single track road door de bossen, soms zien we prachtige grote rode houten huizen midden in de natuur, een leuke tocht. Bij de P waar informatie over het Park te zien is, is het druk, de oppervlakte is veel te klein voor het aantal bezoekers. We wringen ons nog achter in een hoekje en lopen door een mooi bos naar het water waar wat informatieborden staan, even kijken we op een vlonder uit over het meer en dan begint het te hozen, dus schuilen we met z’n allen onder een grote ruimte met afdak en banken. De Zweden nemen voor zo’n voettochtje altijd eten en drinken mee, overal staan bbq’s waar de vuren branden. We lopen weer terug en gaan iets verderop bij het haventje van Hulevik staan, wat eten, rondlopen en genieten van het zonnetje. Dan rijden we door naar het adres van Paul in Bolmen, we bellen aan en drinken wat, hij brengt ons naar het haventje waar kunnen staan, de nabijgelegen camping was vol. Het plekje is heerlijk, we kijken uit op de boten en over het meer, de avondzon is prachtig!

Vrij

28

Paul heeft een visbedrijf en organiseert vistrips van 4 of 6 uur op het Bolmen meer. Deze ochtend heeft hij al een tocht van 6 uur gemaakt, zijn gast was niet tevreden, hij had te weinig gevangen. Hij was een onervaren visser die ervan uitging dat hij binnen een kwartier volop vis zou vangen, zo werkt dat dus niet. Om 12.00 hebben we Paul in onze camper een lekkere lunch aangeboden en daarna mogen wij mee op zijn boot die volledig en compleet uitgerust is met alle apparatuur voor een ontspannen visuitje. Alles rondom de hengels wordt vastgezet en bediend, het is kijken naar de hengels en hopen dat die gaan wiebelen, je kunt er rustig in de zon bij gaan zitten en genieten van het water. Na een kwartier gaat een hengel tekeer en Arno haalt een snoek uit het water, de foto van de visser met zijn buit is snel gemaakt! Verder vangen we niets meer, we kletsen lekker en na een paar uur keren we terug. De rest van de avond is het weer heerlijk, we genieten van een warm avondje.

Zat

29

Vandaag start om 10.00uur bij het vroegere stationnetje bij de haven de ‘Bolmen dagen’, een soort dorpsfeest. Er staan wat kraampjes met eten en er is een smid aan het werk, het is heel kleinschalig en knus. Rond 10.30 wordt het wel erg druk, we staan gewoon in de weg en rijden naar de camping om de hoek, gelukkig is er nu wel een plekje zonder stroom beschikbaar. We lopen terug naar de kraampjes en Arno gaat in een lange rij staan voor de grootste attractie van het festijn: visburger met saus en aardappelsalade. Ik neem in het stationsgebouwtje een Fika, koffie met wat zoetigheden. ’s Middags lopen we nog een uur door een bos en daarna trekt urenlang een onweersfront over ons heen. Ik had wat met de hand gewassen, nou dat droogt dus echt niet! ’s Avonds komt Paul nog een uurtje kletsen, hij geeft ons een aantal tips over mooie gebieden in Zweden: ga naar Dalarna en hoger, daar begint het echte ongerepte Zweden!

Zon

30

Vanmorgen, na een lange natte regennacht schijnt de zon en hup even het wasje in de zon! Rond 10.00 uur rijden we eerst naar Ljunby om de boodschappen aan te vullen. De was is nog steeds erg nat, dus overal in de camper wat ophangen.

We rijden via de E4 naar Värnamo waar een Elanden park is, we komen er aan en zien dat het wel heel toeristisch is, niets voor ons. We rijden door naar Vandalorum een kunstmuseum waar werk van Lisa Larson getoond wordt. Zij werkt met klei en maakt zeer fantasierijke, bijzondere kleine werken die gewoonweg echt leuk zijn. Het museum heeft drie hallen, in de eerste zijn haar kunstwerken te zien, in de tweede hal gaat het om kunst gekoppeld aan de natuur, grote stenen zijn bedekt met mooie geweven stoffen en er is een zwarte zen-ruimte waar een aantal stenen met mooie lichteffecten worden beschenen, mooi hoor. De derde ruimte vinden we niet zo interessant. We gaan verder naar het Store Mosse nationalpark een enorm groot moerasgebied waar je op vlonders rond kan wandelen. Helaas ook hier is de P waar je informatie kan vinden, veel te klein, zo jammer! We rijden door naar Hillerstorp een piepklein dorpje waar bij een haventje 2 camperplaatsen zijn, we zijn er rond 14.00 uur en staan daar heerlijk alleen in de zon, nu kan mijn was dus echt gaan drogen hopelijk! Eerst hebben we nog het idee om op de fiets terug te gaan naar het park maar we moeten via een drukke weg rijden en dat doen we niet. We gaan zitten en er komt een tweetal Zweden, vader en dochter, met ons praten. Hij is een Spanjaard getrouwd met een Zweedse en heeft veel van de wereld gezien. Zij heeft een kleuteropvang en woont in dit dorpje, zij zegt dat het aantal kampeerders op deze plek eigenlijk uit de hand begint te lopen. Er mogen twee campers op het asfalt en drie op het gras staan maar soms staan ze overal op de gazons. Vanavond zien we dus hetzelfde gebeuren, het aantal wordt steeds groter en uiteindelijk staan we hier met 9 campers, dit roept wrevel op bij de inwoners. Later op de avond praten we nog met twee Belgische stellen, een stel is met drie kinderen al 11 maanden op reis, half augustus zit hun tocht erop. Ze zijn als verste punt in Turkije geweest, wat een avonturiers!

We gaan morgenochtend kijken of er plek op de P is bij het nationaal park, hoop zo dat het lukt!