zuid-Oost Portugal

Woe 9 Vroeg opstaan, het is al heet sinds de 5e september, rond de 30 graden, heel droog. Om 0930 fietsen we naar Plaza Mayor van Cáceres. Vergeleken met de andere steden is dit plein enorm groot, rondom witte grote gebouwen, een kerk, kasteel en het gemeentehuis. Cáceres wil in 2016 culturele hoofdstad van Europa worden, de hele ommuurde stad is volledig gerestaureerd. We lopen door een museumstad met alle kerken, paleizen, kasteel, alles is tot in de puntjes in orde, indrukwekkend! We merken wel dat we verzadigd raken, op den duur zie je overal dezelfde stijl, gebouwen in de ene stad meer bewaard dan in de andere. Voor ons springen Trujillo en Cáceres er wel uit, mede het aquaduct in Segovia.
Do 10 Wat nu??? Na een tijdje bladeren, internet komen we op het idee om nog een stukje van Oost Portugal te nemen dat vorig jaar is blijven liggen. We laten dit jaar Merida liggen, via de A22 rijden we naar Zafra en dan via de N435 door Sierra Morena, pakken N433 richting Portugal. Ook nu rijden we weer door het mooi land, gele dorre weilanden, middelhoge bergen, steeneiken, soms veeteelt, alle dorpjes hebben nu helder witte huizen en kerkjes, een andere wereld rijden we binnen. Richting Portugal wordt het steeds heter, rond de 34 graden, we zijn blij dat we op de camping aankomen in Serpa. Een heerlijk rommelige Portugese camping, naast een mooi krijtwit kerkje. De rest van de dag is het bijkomen, eind van de middag springen we in een groot zwembad, heerlijk afkoelen!
Vr 11 Maria jarig, gefeliciteerd, weer een jaartje ouder dan ik! We fietsen naar het Praca de Republica, een klein plein in het centrum van weer een ommuurd stadje. Alle gebouwen zijn wit, wat vervallen her en der, de straatjes naar het plein zijn smal, kleine huisjes waarin overal winkeltjes zitten. De deuren zijn zo laag dat wij en alleen gebukt door naar binnen kunnen. We lopen naar boven naar een kerk, een kasteel, door oude witte straatjes, weer terug op het Praca drinken we wat en eten een koek gemaakt van de beroemde schapenkaas uit Serpa. Het sfeertje in Portugal is zo charmant, relaxed, alle gebouwen zijn wat verouderd, de mensen zijn enorm vriendelijk, we voelen ons weer helemaal thuis hier! ’s Middags gaan we weer zwemmen.
za 12 Nog een dagje Serpa, vandaag bezoeken we een kaasfabriekje van schapenkaas in het stadje zelf. Van verre ruik je de speciale lucht al, we komen via een kralengordijn binnen in een oud pand, rechts zien we een grote opslagruimte met daarin vele schappen met kaasjes. Achterin bij de toonbank is een vrouw bezig de kaasjes je wassen, een man doet een soort lint om de kaasjes. We vragen om een stuk jonge kaas, mogen we proeven? Nee dat kan niet, we nemen er maar eentje mee. De rest van de dag bestaat uit schoonmaken, wat opruimen, in de schaduw zitten lezen, wat zwemmen en nietsdoen! Heerlijk!
zo 13 Vanuit Serpa pakken we de 265 naar Mértola, door het Parque Natural do Vale do Guadiana, weer zo’n mooie tocht, grenzen gelden niet voor een landschap, wat wel verandert, is dat de Portugezen meer landbouw hebben en minder veeteelt. Mértola, een wit ommuurd stadje, ligt tegen een heuvel aangeplakt, boven een kasteel, in de bocht van de rivier de Guadiana, een plaatje! We rijden door richting de zee, naar Vila Real de Sto Antònio (VRSA) een stadje aan de monding van de Guadiana. De rivier vormt de scheiding met Spanje, via een pontje kun je naar Spanje oversteken. VRSA heeft een zeer strak stadsplan, een centraal 4-kant plein, waarop allemaal rechte straatjes uitkomen. Het hele stadje is wit, er is een grote haven waar vele zeil- en vissersboten liggen die zo uit zee kunnen binnenvaren. We fietsen helemaal naar een landtong en daar zien we het strand, het is er niet druk er staat veel wind. We snuiven de heerlijke zeelucht op, dat hebben we gemist! De camper hebben we op de camperplaats bij de rivier gezet, als we daar naar terugkeren, blijkt dat we zowat gezandstraald worden! Na wat over en weer gepraat besluiten we 19 km door te rijden naar de camping van Cabanas de Tavira. Op deze camping gaan we dinsdag a.s. Jan en Joke ontmoeten. ’s Avonds fietsen we naar de plaatselijk boulevard, lekker knus, klein, met een paar restaurantjes. Om op het strand te komen moet vanuit de boulevard met een bootje een binnenwater oversteken en dan kom je op een eiland waar het strand ligt. Om 1930 stappen we een restaurantje (zeer goed beoordeeld door Tripadvisor) binnen en 10 minuten later zit het stampvol. We bestellen een voor- en hoofdgerecht. Het eerste gerecht is al zo enorm groot dat ik al afhaak! Arno krijgt zijn 2e gang ook niet op, hier worden porties aangeboden én weggewerkt dat is te gek voor woorden!
ma 14 Vandaag eerst ons kampement op orde maken, tafeltje buiten, zeil, zonnewering, alles klaar voor een wat langer verblijf! Tot onze grote verrassing rijden Jan en Joke rond 1200 de camping op, wat een leuk weerzien!! Joke is jarig vandaag, Joep de échte Portugese waterhond is helemaal in stijl gecoupeerd! Die middag fietsen we door de zoutpannen naar Tavira, Joep voor het eerst in zijn karretje dat achter de fiets van Jan hangt. (Dat gaat voortreffelijk)! Onderweg zien we een grote groep flamingo’s sommigen van hen echt heel mooi roze, wat een prachtig gezicht! We zien de mensen werken op de zoutvlakten, hier is nog sprake van een serieuze industrie, al het werk gebeurt nog op een simpele manier, met dijkjes die doorgebroken worden, met houden schuifjes wordt het waterpeil geregeld, mannen met soort harken en kleine bulldozers die het zout omwoelen. Het vrijgekomen zout wordt tegen de wanden van een veld aangeschoven om daar te drogen. Verderop liggen enorme hopen zout, er rijden vrachtwagens heen en weer om dat zout op te halen. Leuk om dit zo in bedrijf te zien! We fietsen naar Tavira, een mooi oud stadje aan de monding van de R a de Alportel . Wij kennen het stadje van vorig jaar, we hebben het toen met de trein bezocht vanuit Olhao, daar in die stad is toen de fiets van Arno gestolen!. Na wat drinken, rondwandelen fietsen we weer terug naar de camping, verrukkelijk weer, 25 graden! Onder het genot van wijn en kaas toosten we nog een keer op de verjaardag van Joke.