Northern Island, terug naar huis

Vr 2003 Afscheid van het binnenland, naar de Oostkust, richting Akaroa. Via de 72 rijden we het eerste stuk tot Geraldine door een dor gebied met hoge kale bergen, daarna nemen we de scenic route, ook 72 naar Rakala, Mount Hutt, Darfield naar Christchurch. Het laatste deel vanaf Geraldine, wat is er nu scenic aan die route?, well het is helemaal plat, kaarsrechte wegen, enorm hoge hagen van dennen, fruitteelt, koeien, schapen, lijkt wel NL! We rijden zo snel, dat we bij Darfield besluiten om het weekend door te brengen in Akaroa, dat ligt helemaal aan het einde van Bank Peninsula ten Zuiden van Christchurch. Het wordt mooi weer, we willen lekker, weg van de drukte van een stad genieten. Het laatste stuk over het schiereiland valt vies tegen, Ik rijd toevallig en we hebben nog nooit zoveel bochten, kronkels, op en neer gereden als daar! Helemaal dizzy komen we aan op de camping.
Za 2103 Heerlijk weer, we gaan het stadje Akaroa bezoeken! Wat blijkt: het is vandaag de finishplaats van Le Race, een wielertocht van Christchurch naar Akaroa! Hoezo rustig!! Het stadje heeft een aardige geschiedenis, de Fransen zijn hier als eerste an land gekomen, er zijn er wat achter gebleven, de rest zou terugkomen met het idee om hier een Franse kolonie te starten. Helaas, toen ze terugkwamen, hadden de Engelsen het gebied al bezet! Gevolg van de Franse invasie is wel dat alle namen van stratn, winkels, zelfs de wielerrace, in het Frans zijn, er is zelfs lange tijd Frans gesproken hier. Het stadje doet heel erg knus, Engels aan, leuke kleine stenen huisjes, rozentuintjes, theetuinen, er is een echte wharf, het ligt aan de binnenkant van een fjord. In de plaatselijke krant lezen we dat er in de maand Maart 4 cruiseschepen aanmeren, per schip gemiddeld 2000 passagiers! Ze komen waarschijnlijk voor de pinguïn- en seal-kolonie. We kunnen ons de massa mensen in dit piepkleine stadje niet voorstellen! Wat de wielerkoers betreft, we komen aan rond 11.00 en zien binnen 5 minuten de finish van de heren, toch ideaal! Aan het einde van de dag kijken we naar de prijsuitreiking, alle wielrenners zitten gezellig op een grasveld, de fietsen naast zich, toe te kijken hoe de winnaars hun prijzen (geld, kadoos) ontvangen.
Zo 2203 Vroeg op, we willen een dagje voor Christchurch uittrekken. Na de enorme kronkelweg komen we rond 10.30 aan in de stad, we parkeren bij een parkje, kijken op de kaart en zien dat het centrum rechts moet liggen. En dan is er alleen maar verbijstering: er is geen centrum meer!!! De aardbeving van 4 jr. geleden heeft alles weggevaagd, we zien nog wat oude panden die volledig gestut zijn, de kathedraal, waarvan de voorkant weg is, je kijkt zo in een gapend gat, overal grote lege gebouwen die nog gesloopt moeten worden, soms bouwplaatsen waar heel moderne nieuwe gebouwen komen. Het is echt vreselijk om te zien, er heerst een stilte, leegte die veel indruk maakt. Op een camping later in dit verslag ontmoeten we een inwoner van Chrstchurch, hij is zijn woning ook kwijtgeraakt, heeft wel een nieuwe. Hij vertelt ons dat het 20-30 jaar gaat duren voordat alleen al alles ondergronds gerepareerd zal zijn, hij verwacht dat er geen centrum meer zal komen. Onder de indruk gaan we na 2 uur verder, op weg via de 1 naar Kaikoura, een weg langs de kust, rechts de mooie groene zee, links de kale bruine bergen. Op de camping regelen we meteen 2 dingen, we willen morgen de whale tour doen en de dag daarna in Picton de ferry naar Wellington pakken. Alles is snel geregeld.
Ma 2303 We horen dat de afgelopen week geen enkelen boottocht is doorgegaan, de zee is vanwege cycloon Pam erg ruw geweest hier. De stranden liggen ook helemaal vol met zwerfhout. Om 1030 stappen we in een bus en rijden naar de boot. Alles is werkelijk zeer goed geregeld. Aan boord gaan we allemaal binnen zitten, krijgen een preek over veiligheid en veel informatie over de whales die hier te zien zijn. De grootste kans is dat we een spermwhale zullen zien, die zwemmen hier om te foerageren. 5 Mijl buiten de kust is er een grote diepte in de zee, vandaar dat hier de whales zo gemakkelijk te zien zijn. Na 10 minuten varen over een spiegelgladde zee, stopt de boot, we zien meteen de TAIl van een walvis, wel heel snel! De vissen worden via een onderwatermicrofoon opgespoord, aan de hand van het soort geluid dat gemaakt wordt, weet men of de walvis voor een diepe duikt gaat of niet. We hebben het geluk dat deze walvis, Taiki genaamd, nog 2 keer boven komt. Het is een soort huiswalvis in deze omgeving, ze zien hem heel veel, ze kennen hem heel goed. We zien zijn blubberige rug, zijn bolle voorkant, we kunnen het beest werkelijk een hele tijd goed zien! Nadat hij eindelijk is verdwenen, varen we door naar een andere plek, we zien daar wel honderden kleine dolfijntjes springen, door het water racen, wat een ontzettend leuk schouwspel! Een van de bemanningsleden vertelt dat er soms wel 1000 van die beesten bijeen zijn, het schijnt dat echt een feest te zijn.
In de middag parkeren we onze camper aan de kust bij Kaikoura, we lezen wat kijken over intens groene zee, genieten. Op het einde van de middag rijden we nog even om het hoekje van de baai en tot onze grote vreugde liggen daar nog 2 grote zeehonden op de rotsen. Iedereen kan ze van alle kanten fotograferen, ze trekken zich nergens wat van aan.
Di 24 03 Volgens de mevrouw van de camping kunnen we binnen 1 ½ en 2 uur in Picton zijn voor de ferry naar Wellington. Dat pakt toch anders uit, er zijn heel veel road works onderweg. Overal in heel NZ waar we geweest zijn, wordt hard aan de wegen gewerkt, overal mannetjes/vrouwtjes met borden GO en Stop, overal new seal dus heel langzaam rijden, 30 km, temporary. Gelukkig leidt dit niet tot lange files, maar het kost je wel extra tijd. In Picton aangekomen, bekijken we het stadje nog even, het ligt helemaal aan het einde van een fjord, mooi tussen de hoge bergen. In een hoekje links is de haven waar 2 ferry maatschappijen hun boten aanmeren. Dit zijn echt 2 aparte werelden, wij hebben veel op Kiwicampings gestaan en krijgen korting bij Bluebridge, Sta je op Top 10 campings dat krijg je korting bij Inter Islander. We hebben de indruk dat onze Bluebridge wat minder luxe is, voor die 4 uur varen is dat niet zo belangrijk. De tocht verloopt prima, we zoeken een camping op boven Wellington. Deze avond begint weer met keuzes maken: wat gaan we de laatste 6 nachten doen!? Boekjes lezen, folders bekijken, onze hoeveelheid energie bepalen…. We besluiten dat we een stuk van de East gaan doen (Jeroen vond dat een heel mooi stuk NZ), vanaf Napier de 2 tot Gisborne en daarna de 35 tot Whakatane! Dit hele gebied is van de Maori, het is een zeer dunbevolkte streek, de kuststrook schijnt prachtig te zijn.
Wo 25 03 Van de camping bij Upper Hutt (Wellington) naar Napier, dat is een fors stuk rijden, we gaan het proberen. We rijden door een heuvelachtig gebied, de begroeiing is weer meer aanwezig, zelfs de varens zien we soms. In de buurt van Napier, rond 1400 in de middag rijden we door een groot wijngebied, hier zien we grote wijnhuizen/kastelen, waar je kan proeven en eten. OP de camping, iets voorbij Napier worden we door een Nederlandse begroet, zij en haar man en kinderen zijn 14 jr geleden vertrokken, willen hier nooit meer weg. Napier zelf is weer een apart verhaal, een grote aardbeving in 1931 heeft de totale stad verwoest. Men heeft toen het plan opgevat de stad volledig opnieuw te bouwen in Art Deco stijl, met grote brede lanen en parken, zelfs een heuse boog bij de boulevard. Het is heel bijzonder om door dit stadje te lopen, alle grote gebouwen hebben de mooie Art Deco stijl met mooie ramen, ornamenten, pastelkleuren, het doet aan alsof je in een filmdecor wandelt. Het past ook helemaal niet bij het beeld van de andere steden, bijzonder hoor. Het is die middag bloedheet, we gaan terug naar de camping, even aan zee bijkomen.
Do 26 03 Op naar Gisborn! Vanaf Napier is er nauwelijks meer een recht stuk weg te vinden, wat een gekronkel daar in NZ! Eerst naar Wairoa, dat schijnt een levendig plaatje te zijn, goed voor een koffiestop! We lopen naar de plaatselijke bakker en om daar binnen te komen zijn een paar dingen nodig: maat 50, je drinkt koffie met slagroom, daarbij minstens 3 taartjes, of friet, je doet niet moeilijk over voetbaden bij je koffie. Echt alles en iedereen komt hier om te snoepen, heerlijk en leuk! Vanaf nu rijden we op de 35 tot Whanaka, een kronkelweg van 330 km. We doen er 2 dgn over, het is de route waarbij we heel veel vrachtwagens tegenkomen volgeladen met zware dikke boomstammen, en een na de ander dendert langs ons heen, waar halen ze die bomen vandaan? We rijden door een berglandschap, soms zien we weer rainforest, we komen naambordjes tegen er staat soms een houten kot, verder is het land leeg! Langs de weg staan borden met een 0800-nummer, je kan dat bellen als je loslopende dieren tegenkomt. We zien onderweg een kudde koeien op straat, die wordt door 2 ruiters in de gaten gehouden, de koeien huppelen lekker op straat. Het is het gebied van de Maori, onderweg bezoeken we 2 prachtig versierde witte houten kerkjes, van binnen zijn ze beschilderd in de kleuren rood en zwart, allerlei symbolen worden gebruikt. De weg kronkelt soms het land in, komt dan weer terug bij zee, we rijden van ene mooie baai (witte stranden, groen zee, hoge rotsen) naar de volgende.
Vr 27 03 Halerweg Whakatane in Hicks Bay, rijden we nog een stukje richting East Cape, vlak langs de zee. Helemaal naar de Kaap rijden lukt niet, de weg is niet al te best. In Hicks Bay staan we op de slechtste camping die we tot nu toe hebben, alles is oud, vies, we hoeven ons niet te registreren, je doet maar een dotje hier.
Za 28 03 Op weg naar Whakatane willen we eigenlijk stoppen in Opotiki, volgens het boekje een leuk levendig stadje, we willen hier een extra nacht gaan staan. Nou we hebben nog nooit zo’n uitgestorven, leeg nietszeggend plaatsje gezien, dat wat het boekje zegt, klopt niet bij ons idee! We besluiten door te rijden naar Whakatane, op zoek naar de camping. Nadat we hopeloos zijn verdwaald, vragen we de weg aan een jong stel: are you looking for adventure? Zij stappen in hun auto en loodsen ons naar de camping! Vanuit daar wandelen langs de rivier naar de Info Centre in de stad, na wat denken besluiten we onze reis af te sluiten met nog een klapper: we maken een tour naar White Island, de meest actieve vulkaan van NZ in zee! De laatste uitbarsting is in 2000 geweest, begin 2012 heeft hij nog heel veel as gespuwd, het stadje was helemaal bedekt onder de zwarte as. Nu is het rustig, er is allerlei apparatuur geplaatst om de boel in de gaten te houden.
Zo 29 03 Om 1030 moeten we ons melden, we stappen op een luxe boot, heerlijke stoelen, veel ruimte. Met grote snelheid varen we bijna 2 uur naar het eiland, een vulkaan dus. Voor het eiland stopt de boot, we moeten met rubberboten, 10 man tegelijk, naar het eiland gebracht worden, de zee is nog vrij kalm. Een klein deel van de helling van de vulkaan is weggeslagen en daardoor kom je vrij gemakkelijk, via een ijzeren trap aan wal. Van daar uit maken wij, olv 2 gidsen, helm op, gasmasker mee, een wandeltocht van 1 ½ uur naar uiteindelijk het kratermeer. Op zich hoef je niet ver te lopen, onderweg vertellen de gidsen van alles over dit oord, werkelijk uniek, we lopen door een unheimisch terrein, alles borrelt, sist, overal komt stoom uit de grond, een deel van het gebied is knalgeel en daar stinkt het enorm, elders zien we allerlei giftig-groene, rode kleuren. Na een uur loopt iedereen met een gasmasker op te hoesten en proesten vanwege de enorme dampen die op ons af komen. Bij het kratermeer, het ziet helemaal groen, er komt veel witte stoom uit, het maakt heel veel herrie, zijn we echt onder de indruk, dit hebben nog nooit zo gezien! Teruglopend begint het te storten, de wind is ijskoud, we worden allemaal kletsnat ondanks de regenkleding! Meer natuurgeweld bijeen kun je je niet voorstellen. Aan het einde van de tocht, vlakbij de boot, bekijken we de resten van wat ooit een klein bedrijfje is geweest, men haalde hier grondstoffen vandaan, nadat er na een uitbarsting mijnwerkers levend zijn verbrand, is alles achtergelaten. Terug in de rubberboot, de zee is meer onstuimig, worden we nog meer nat, het water spoelt over de boorden heen! De boottocht terug is lang, iedereen zit met natte kleding, het is niet echt warm, 2 uur doorbijten! Terug in de stad, is alles weg, leeg, gesloten….. de Kiwi’s spelen in de cricket-finale worldcup tegen de Aussies! Wat wij met voetbal hebben is het hier eerst rugby en dan cricket! Uit eten zit er niet in, we halen wat bij de supermarkt en rijden naar de camping. Daar staat een andere camper van Rotorua-Campers, NL-ers dus, de eerste die we ontmoeten. We kletsen een aantal uurtjes met z’n vieren over wat we gedaan hebben, hoeveel km we gereden hebben, al met al leuk om wat te delen.
Ma 30 03 Vandaag willen we nog even langs de kust rijden en dan naar links afslaan richting Rotorua. Niet alles verloopt volgens planning, bij de afslag worden we tegengehouden, er is verderop een groot ongeluk gebeurd, gevolg is dat we een heel eind moeten omrijden, jammer maar ok. In Rotorua shoppen we nog wat, ik schrijf mijn verslag in de Mall waar we ook gestart zijn!
We moeten gaan omschakelen: van herfst naar lente, dag naar nacht, links naar rechts, warmte naar koude, van een werkelijk prachtige reis naar Kapelle!! Wat hebben we genoten!! Morgenochtend vanaf 0900 start onze terugreis, eerst een shuttle naar Auckland, en daarna zie hieronder!
Di 31 03 Auckland: vertrek 14:15 -> Kuala Lumpur: aankomst 20.40 vertrek Kuala Lumpur: 23:20->
Wo 01 04 -> Amsterdam: aankomst 06:00
Dank voor alle leuke reacties, dit land is echt de moeite waard om te bezoeken, DOEN!!