Southern Island, op weg naar boven

1303 Om 1200 zijn we al in Wanaka, we zoeken de camping op en dan wordt het een dagje nietsdoen! Nou allereerst in hoog tempo de was doen en buiten laten drogen, Arno wandelt nog even naar het dorp. Het is bewolkt, af en toe valt een bui, het is zeker frisser geworden, de lange broeken komen tevoorschijn! Verder niets bijzonders vandaag.
1403 Het hele dorp Wananka staat gisteren en vandaag in het teken van de A&P show. Op een enorm terrein (zeker 12 voetbalvelden groot) wordt jaarlijks een landbouw markt gehouden die zeker 30-50.000 mensen trekt. Het doel is om stad en platteland bijeen te brengen. We rijden er met de camper naar toe, opvallend is hoe enorm relaxed alles geregeld is, het parkeren, de mensenmassa bij de kassa’s, het lopen over het terrein. Over het terrein verspreid zien we de landbouwmachines, het vee (koeien, paarden, schapen), veel eten en drinken uit de streek zelf, kleding voornamelijk van mereno wol, wat juwelen en schilderijen, highschools presenteren zichzelf. Op de kop van het terrein is de main court, daar vinden de keuringen plaats van het vee, worden de paarden en hun berijders beoordeeld, moeten de schaapshonden een kudde onder controle houden. Voor alle deelnemers met wat ze ook komen, van jong tot oud, er zijn prijzen te winnen. We kijken een tijdje naar de oefeningen van de paarden, het is erg Engels allemaal, de dames die prijzen uitreiken, hebben ouderwetse lange jurken aan en een hoed op. Daarna gebeurt iets heel leuks. Om de court is het enorm druk geworden, een vrolijke dame kondigt de Jack Russel race aan, al voor de 9e keer. Iedereen die zo’n hondje heeft, of dat er veel op lijkt, mag meedoen. Alle baasjes (zeker 100)uit de heel streek komen het veld op, worden met hun hondje op een rij gezet. Dan komt er een Heer op een Groot paard aan, achter het paard sleept hij een dood konijn aan een touw mee. Hij gaat expres langs al die hondjes rijden, nou die worden helemaal gek, maken een enorm kabaal! Na 5 minuten wordt er iets geroepen, de Heer met zijn konijn galoppeert weg, de baasjes laten hun hondje los met de bedoeling dat die achter het konijn aan rennen. Nou de chaos is niet te beschrijven, een 10-tal hondjes heeft door hoe het werkt, de rest vecht, blaft, rent rond, het is een enorme chaos! Het publiek schatert van het lachen, zoiets komisch hebben we nog nooit gezien! Uiteindelijk heeft de Heer met zijn paard een rondje gerend en wordt er een winnaar (hondje) aangewezen. Voor de rest is het nog lang zoeken naar of de baas of de hond!! Hierna volgt de grande parade, alles winnaars (koeien, paarden, schaap, honden met baas) mogen een ereronde lopen, voorop loopt een groep doedelzak spelers. Al met al, het weer was verrukkelijk, was de show enorm leuk, echt NZ!! Vanaf een uur op 3 gaan wij, velen met ons, op het kiezelstrandje bij het meer zitten, genieten van het heerlijke weer!
1503 Vroeg op stap vandaag: Via Queenstown willen we naar Glenorchy, in de omgeving van beide plaatsen zijn heel veel films opgenomen. De route van Wanaka naar Queenstown is weer prachtig, we rijden door een gorge, vanuit de hoogte kijkt je uit op de stad, werkelijk prachting. Queenstown ligt aan Lake Wakatipu, het water is diepblauw, het stadje is erg druk en gezellig. We drinken even wat koffie en gaan door. De rit naar Glenorchy is niet anders te omschrijven als fantastisch, links het diepblauwe water, rechts de hellingen met de begroeiing van het regenwoud, voor ons de besneeuwde hoge bergen tot 2400 meter hoogte. We stoppen heel dikwijls onderweg, een keer maken we het mee dat een Chinees voor ons een auto bestuurt, hij slingert over de weg, rijdt soms aan de verkeerde kant, is levensgevaarlijk! Aangekomen in Glenorchy rijden we door naar het plaatsje Paradise, naar de Paradise Valley. Je kunt voor dit stukje ook een 4-wheel drive tour boeken, het is echter heel goed te doen! Bij Paradise, stappen we uit, genieten intens van de pracht van de natuur, volgens ons kan het niet mooiere dan hier zijn, het is heel begrijpelijk dat hier filmsets zijn. We rijden terug naar Queenstown, we willen de start naar de Oostkust vandaag gaan maken. We rijden naar Cromwell, komen in een totaal veranderde wereld terecht! Kale bruine hoge bergen, een blauwe rivier, en wijngaarden! Dit is de streek van de Pinot, het klimaat is hier hard: strenge winters, hete zomers, kennelijk geschikt voor die druiven. Van Cromwell door baar Clyde en dan naar Alexandra, We zien niets meer van die prachtige begroeiing van de westkust, wat wennen! In Alexandra staan we op een wat vervallen camping, we hebben een enorme plaats voor onszelf, voor de rest staan er veel oude caravans, een piepkleine cabins. Het wordt ’s avonds zo fris dat we de kachel aanzetten, ook een nieuwe ervaring! Ondertussen is bekend dat de cycloon Pam morgen Noord NZ zal passeren, Wat wij ervan merken is dat het weer plotseling is omgeslagen naar fris/koud, buien, erg veel wind.
1603 Na een douche in een heel koude ruimte rijden we naar Dunedin, onderweg rijden we door een heuvelachtige streek, er is heel veel fruitteelt, weinig begroeiing op de bergen, het valt allemaal wat tegen vinden we, het bijzondere is even weg. In de stad Dunedin aangekomen zoeken we eerst een Countdown op, een supermarkt. Om bij de camping te komen, maken we mee hoe de stad is gebouwd, het lijkt wel SF! We moeten langs verschillende, enorm steile straten naar beneden rijden voordat we om 1230 op de camping staan. Dit campertje had dus nooit naar boven kunnen rijden!! Het is koud, staat heel veel wind uit het Zuiden, het regent, goed weer om met de bus naar de stad te gaan. Het centrum is een groot 8-hoekig plein waar omheen 2 ringen van straten zijn aangelegd. Dunedin is een van de oudste stadjes van NZ, er staan mooie oude grote gebouwen, een heuse kathedraal, een stationsgebouw dat van binnen prachtig versierd is, een beroemde chocolade fabriek. We bezoeken de Art Gallery, bekend om haar mooie bijzondere tentoonstellingen. Nou wij kunnen er geen touw aan vastknopen, welke opzet hier bedoeld is! Terug op de camping, duiken we de camper in, kachel aan en lezen!
1703 Vandaag staat in het teken van de zeedieren: om 11.00 de tour van de Royal Albatross Colony, om 14.15 de safari van de yellow eyed pinguïns! Via de High Cliff Road rijden we het schiereiland op, dit weggetje is prachtig, het kronkelt hoog boven de Otago Harbour via kleine vissersplaatsjes helemaal naar het puntje van het schiereiland waar het Albatross Centre ligt. We hebben allebei 4 lagen kleding aan, er staat zo’n koude wind, we willen niet helemaal bevriezen als we de albatrossen willen zien. Om 1100 start de tour, eerst een film met uitleg, erg leuk en vol met weetjes. De albatros komt in Sept aan wal ( de eerst keer nadat hij/zij is uitgevlogen, is de vogel 5 jaar niet op land geweest), in okt/november legt het vrouwtje 1 ei, het kuiken vliegt pas in september van het volgende jaar uit! De oudste albatros die geregistreerd staat, is 62 jaar geworden, ze heeft een paar mannen versleten in die tijd!. Het kuiken wordt door beide ouders gevoerd en tegen de tijd dat het uit moet gaan vliegen, is het 10-13 kilo zwaar, veel zwaarder dan de ouders!
Na de film gaan we via een steil pad naar een overdekte observatie ruimte. We kijken uit op een rotsachtige begroeide helling en daar zien we verspreid 5 witte hoopjes liggen, dat zijn dus de kuikens! Helemaal spierwitte donsveren, liggen ze op een nest van takken te wachten op pa of moe die hen voedert, meestal is dat 1 keer per dag. Wat zien ze er schattig uit, ze pikken wat rond op zoek naar takjes om het nest wat bij te houden, verder doen ze niets. Veel kuikens overleven het niet, ze worden door allerlei beesten als ratten, fretten enz. belaagd. Ook hier is sprake van een grootschalig beschermingsproject, de beesten worden regelmatig gewogen, ze krijgen extra bijvoer als dat nodig is, er worden vallen gezet voor de aanvallers. We zien nog een jonge albatros opstijgen, zo gemakkelijk gaat dat allemaal niet bij die beesten! Leuk om dit gezien te hebben, voor NZ een unieke kolonie, voor ons de eerste keer dat we deze vogel zien.
We rijden een klein stukje en komen bij het pinguïn centrum. Ook hier starten we met een praatje over het wel en wee van de pinguïns, deze soort is zeer zeldzaam, er leven er 3000 in NZ, langs oostkust vanaf Christchurch tot aan Stewart Island. De kuikens komen na 6 wkn uit het ei, ze worden een aantal weken door pa en ma gevoerd en als ze 4 mnd verder zijn, komt een er een heel slechte tijd aan: ze gaan 4-6 weken in de rui. Die tijd staan ze onder struiken stil te staan, eten niets, vallen enorm af, ze zien er niet uit, messy zoals de ranger het noemde. Na het praatje stappen we in een gammele bus en rijden naar de kust. Daar lopen we naar een terrein dat begroeid is met struiken en daar staat idd een jong zielig kuiken, het ziet er niet uit, in de rui te zijn.! We zien ook nog een wat oudere pinguïn, die heeft al zijn goed vacht. We lopen via paadjes verder naar beneden. Daar liggen een aantal mannetjes zeehonden heerlijk in het zonnetje te liggen, tussendoor staan weer 5 pinguïns. Gisteravond is een groep van 12 beesten bij het strand vrijgelaten, ze mogen vertrekken, de 5 die er nog zijn, krijgen nog extra voer totdat ook zij vertrekken. Terug in het centrum mogen we nog een kijkje nemen in de opvang (hospital), de pinguïns worden hier verzorgd en gevoerd totdat ze op het juiste gewicht zijn. Een verzorgster komt met een grote bak vis, de beesten nemen geen enkel initiatief om wat te pakken, ze moeten nog volledig gevoerd worden. Het is leuk om dit te zien, deze bijzondere beesten, ze zouden zeker niet meer hier zijn als alle hulp zou wegvallen! Al met al een goede kennismaking met het zeeleven van NZ! Op het land hebben we nog niet veel gespot, onderweg zien we veel doodgereden kleine dieren, we zien veel grote roofvogels en we hebben 3 soorten vogels zien lopen (lijken op fazanten of kippen). In de weiden staan enorme hoeveelheden schapen of koeien bij elkaar, veel meer dan bij ons. Ze worden dikwijls van het ene naar het andere veld verplaatst. Ook zien we soms grote groepen herten in een wei staan, we denken dat dit voor de consumptie zal zijn, moeten we nog navragen.
1803 We willen nog een keer het binnenland in, naar Twizel, om van daar uit Mount Cook te bewonderen. Een lange tocht door een gortdroog landschap, veel kale bruine heuvels. Via Palmerston rijden we naar de Moeraki Boulders, een bijzonder fenomeen: op het strand liggen enorme stenen ronde bollen, (knikkers). Sommige van hen zijn opengebarsten, zien rood van binnen. Men weet niet hoe deze bollen zijn ontstaan, het is in ieder geval leuk om ze te fotograferen!
We rijden door naar het stadje Oamaru, vroeger een belangrijk havenstadje. Aan het water zijn een aantal straten waaraan prachtige klassieke edwardiaanse en victoriaanse gebouwen staan. Ze zijn gebouwd van kalksteen, goed gerestaureerd, het ziet er totaal anders uit dat een gewone wijk in NZ! In de gebouwen zijn winkels, galerieën, whiskey stokerij, eetgelegenheden gevestigd. Deze wijk is gebouwd in de 19e eeuw door de mensen die dik verdiend hebben aan de goudwinning. Volgens het boekje is dit stadsdeel een bijzonder juweel in NZ, dat klopt! Ik ga tussendoor naar de kapper, Arno struint nog wat rond en daarna door naar het volgende natuurverschijnsel onderweg. We rijden via de Ngapara Road, naar Duntroon. Daar is een gebied dat heet de Vanished World Hidden valley. We rijden een zandpad op, parkeren de auto bij een boerderij en wandelen naar beneden een vallei in. Aan weerskanten zijn bizarre formaties in kalksteen te zien, de erosie heeft hiervoor gezorgd. Helemaal niet druk, zo loop je daar door een uniek stukje landschap! Even verderop rijden en we stoppen bij de Elephant Rocks. Hier staan over een groot terrein verspreid enorme grote rond gevormde bonken rots, de bonken hebben idd (met een beetje fantasie)de vorm van een olifant! Nu door via Omarama naar Twizel. We rijden langs het enorm brede stroomgebied van de Waitaki rivier, een woest gebied van keien, de one lane bruggen, aan de linkerkant de hoge kale bergen, het is weer helemaal prachtig. Na een dag van bijna 9 uur toeren komen we vermoeid aan in Twizel, even bijkomen! Begin van de avond is het erg koud, de volgende ochtend blijkt dat het gevroren heeft!!
1903 Op naar Mt Cook, de berg is 3754m hoog, het icoon van NZ! Na 9 km start de rit langs lake Pukaki en vanaf dat moment zijn we helemaal onder de indruk van het landschap, ja zo mooi daar kan Glenorchy niet tegen op! Het water van het meer is strak helder blauw (komt door het gletsjerwater), de bergen links van ons zijn bruin/geel kaal op de toppen wat sneeuw en voor ons zien we het bergmassief van Mt Cook, alle witte toppen in de zon, een strak blauwe lucht. We stoppen wel 10x onderweg, alle auto’s doen dat trouwens, maken foto’s of kijken alleen maar. Na het meer begint het brede stroomgebied van de gletsjerrivier, een mooi groen lint door het landschap. Voor Mt Cook Village slaan we rechtsaf naar een P, vandaar uit klauteren we een helling op om aan de andere kant Lake Tasman te bewonderen, een gletsjer meer met daarin een paar grote stukken ijs. De gletsjer zelf ligt ver weg, de bovenkant is helemaal zwart van het puin van de bergen. We lunchen daar, zitten zelfs 3 kwartier met z’n tweeën, in de warme zon, te genieten van de omgeving! Terug geklauterd, rijden we een stukje door, recht op het bergmassief af, we zien grote gletsjers voor ons, Mt Cook en de andere toppen schitteren ons tegemoet! Weer slaan we af, we rijden richting een camping, steeds dichter naar de bergen toe. Daar op een P, zetten we de camper neer, klappen de stoelen uit, zitten in de warme zon eindeloos te genieten van de natuur. In de verte horen we af en toe gedonder van lawines, wat schitterend. Arno loopt nog een pad naar een gletsjermeer, mooi om te zien! Om 4 uur moeten we helaas terug, we hebben zo genoten, zo’n indrukwekkend landschap hebben we nog nooit gezien! ’s Avonds wordt het weer heerlijk koud, die kachel hebben we echt nodig!!
2003 Afscheid van het binnenland, naar de Oostkust, richting Christchurch!