ons laatste verslag

Donderdag 26, vrijdag 27-08-10
Twee rijdagen, de eerste van Haines naar Tok, 455mi, de tweede van Tok van Anchorage 355 mi. (1 mi is 1.6 km). De eerste dag 07.00 vertrokken en ’s middags 16.30 aangekomen. Goede reis, slechte weg. De tweede dag om 08.00 vertrokken om 15.00 in Anchorage aangekomen. Ook nu viel de weg tegen, heel veel bumps en gaten en stops vanwege wegwerkzaamheden. Verder houd ik (Stance) helemaal van deze wegen. In twee dagen tijd hebben we 3 afslagen gehad, dat is nog eens te overzien! Verder hadden we de Tom Tom aanstaan en jullie mogen raden waarom dat nu nodig was! Onderweg was de ingezette herfst goed waarneembaar: sneeuw op de bergtoppen, 3 graden C boven 0, gele bladeren aan de bomen. Na aankomst in Anchorage in een motel hebben we nog wat geshopt en zijn we vroeg gaan slapen.
Zaterdag 280810:
Opgestaan met regen, we hoorden dat het deze zomer in Anchorage 32 dagen achter elkaar geregend heeft! We zochten een plek voor een ontbijt, een ouder echtpaar uit de UK ook. Samen zijn we in onze auto naar een restaurant gegaan. We hebben daar gegeten onder een spervuur van vragen van sir Michael Jones. Hij was een voormalig police commander van het district Dartmoor. Een ongelofelijk aardige man, zeer rechtstreeks in het ondervragen van personen, reisde met zijn wife nu de hele wereld af, liep met maken van vakantiefilms 1 ½ jaar achter. Hij vertelde ons dat hij Young William of Orange begeleid had bij jachtpartijen in Z-Engeland, ook zijn vader Bernard met all his girlfriends (his wife Juliana had hij nooit gezien). Beide koninklijke heren hielden zich bezig met de fazanten jacht (en andere zaken). Heel leuk zo’n onverwachts contact, we krijgen over 1 jaar een film van hem van zijn trip van 5 dagen naar de wilderness van Kodiak Bay. Hij ging daar 5 dagen met zijn wife in een tent tussen de beren doorbrengen, hij hoopte op een kacheltje. Overdag hebben we nog wat (rond)gehangen in downtown Anchorage. Geen opmerkingen hierover, slechts regen!
Om 16.00 hebben we de auto ingeleverd en om 2100 naar Philadelphia gevlogen.
Zondag 290810:
Tijdens de vlucht zat Stance naast een New Yorker, ook een fervent reiziger. Hij kwam net terug van een 10-daagse trip in Alaska. Een kleine groep wordt boven de Poolcirkel met een vliegtuigje afgezet en zij maken een trip door de wilderness, zij nemen alles mee in de rugzakken, ze worden na 10 dgn weer opgepikt. Het schijnt een prachtige ervaring te zijn.
Hij vertelde dat Philadelphia een bezoekje waard was. De stad werd gesticht in 1681, was in 1776 toneel van de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring en was van 1790 tot 1800 de hoofdstad van de Verenigde Staten. De grote attractie is de Liberty Bell. De klok is een van de meest bekende symbolen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en staat bekend als symbool voor de vrijheid in het algemeen.
Na de landing hebben we meteen de trein naar Downtown genomen en daar hebben we een bustour gedaan van 1 ½ uur door een prachtige stad met zeer veel monumentale gebouwen en beelden, veel is gebouwd/ontworpen door Europeanen. Ook de overdekte markt was zo in Zuid Europa af Zuid Amerika te plaatsen. Een zeer verrassend bezoek in een open bus met 32 graden! Zo kom je de extra wachttijd op het vliegveld prima door!
Om 06.15 uur gaat de 2e vlucht naar Brussel, we komen op Maandag 300810 om 07.40 aan, 38 uur later na ons ontbijt in Anchorage. Nu eerst even bijkomen!

Nog wat leuke feitjes van onze reis:
In Haines ontmoeten we een moeder en dochter in de B&B. De dochter studeert aan een Universiteit in Montana, ze wil graag haar auto daar hebben. Hun reis van Fairbanks naar de universiteit duurt 5 dagen! Moeder vliegt dan terug.
Onderweg komen we soms fietsers op de Highway tegen. We spraken een stel in Kennicott dat helemaal naar de Prudo Bay bij de Noordpool wilde fietsen, een uitzonderlijke prestatie.
Op de weg van Whitehorse naar Dawson City ( 420 mi) hebben we 2 auto’s ingehaald.
Op de terugreis van Haines naar Anchorage (800 mi) hebben we 3 afslagen gehad.
We hebben totaal 4000 mi gereden.
Door de permafrost is het wegdek in Alaska en (wat wij hebben gereden) met name in Yukon soms bar slecht met gaten, bumps en dips. Dat wordt met kleine rode kleine vlaggetjes langs de weg aan gegeven, dus je snelheid minderen. Soms rijd je wel door een weg vol met rode vlaggetjes. Reparaties langs de weg gebeurt altijd als volgt: een bord dat aangeeft roadwork. Het volgende bord dat aangeeft prepared to stop en tot slot een mannetje met een paal en een verkeersbord dat hij (meestal zij) kan draaien van stop tot slow. En soms betekent Stop een rustpauze van meer dan ½ uur.
Zoals elders in de wereld smelten de gletsjers ook in Alaska. Maar de hoofdstad Juneau is waarschijnlijk één van de weinige plaatsen waar het zeeniveau daalt door het verdwijnen van de gletsjers. Het land lijkt er namelijk op te zwellen waardoor de zee wordt teruggedrongen.
De geologische verklaring is moeilijk maar kan het best vergeleken worden met een kussen. Als je op een kussen zit, zakt het kussen door je gewicht naar beneden. Als je echter rechtstaat, zal het kussen qua omvang ook weer stijgen. Hetzelfde gebeurt met het land in Alaska. De gletsjers vormden een ijslaag die zwaar woog op de grond die eronder zat. Nu die gletsjers verdwijnen, daalt de druk en komt het land weer omhoog.
In Yukon (Canada) hebben ze ooit in grote aantallen dezelfde verkeersbordjes ontworpen. Welk infobord (over parkeerplaats, uitzichtpunt etc) je ook ziet, het is altijd over 2 km, in de praktijk klopt daar niets van.
De verkeersborden in Alaska hebben een bijzondere eigenschap: ze zitten vol met kogelgaten!
Met een sedan waarin wij reden, val je meteen op: alleen toeristen hebben die maat. De Amerikanen rijden met grote laadbakken rond, zodat je soms bij een stop vanuit je autoraam alleen de onderkant van een deur ziet.
Als een auto afgeschreven is, hebben de mensen de gewoonte de auto bij hun woning voor eeuwig te parkeren. Dus daar staat een berg roest om hun huis heen. Recycling: nooit van gehoord.
De Ferry bij Dawson City gaat over een brede rivier en verbindt de stad met een zeer groot en leeg achterland naar de Poolcirkel toe. Deze rivier bevriest elk jaar, het verkeer gaat dan over het ijs. In de lente kost het 6 weken voordat de Ferry weer ingezet kan worden, die tijd moeten de mensen aan de overkant zichzelf helemaal bedruipen, ze vinden dat fantastisch, kijken ernaar uit.
Amerikanen houden van regels/wetten: als je een veer van een Bold Eagle vindt, moet je die afgeven, doe je dat niet worden al je bezittingen geconfisqueerd. Alle gevonden veren, ook dode vogels, worden naar een centraal bureau in Denver opgestuurd. Alles wordt gebruikt in dienst van bewaren van de cultuur van de indianen.
Arno’s zalm is tot 4 maal toe (van boot tot haven) geregistreerd.
Een Halibut begint als een verticale vis met aan beide zijden een oog. In de loop van het eerste jaar wordt hij een platte vis, één oog verplaatst zich.
In het riviertje bij Haines (dat van de beren) was een rooster geplaatst, zodanig dat de zalmen maar door één poortje konden zwemmen. Elk jaar komt er een man en die telt 4 maandenlang alle zalmen die door dat poortje gaan. Zodoende houden ze de aanvoer van de zalm in de gaten, kunnen ze de hoeveelheid zalm voor over 4 jaar voorspellen.
De goud- en koperzoekers moesten, voordat ze Yukon in konden, eerst per man 100 kg goederen aanvoeren, nodig voor eigen levensonderhoud voor 1 jaar. Dat hield in dat ze eerst 10-tallen keren een voettocht van 5 dgn heen en 5dgn terug moesten maken over een zeer gevaarlijk bergpas.
In MacCarthy/Kennicott betalen de mensen geen belasting, ze regelen daar gewoonweg alles zelf, Obama en de zijnen zijn ver weg. Verder zijn de mensen in Alaska politiek zeer rechts, zeer uitgesproken voor eigen vrijheden, eigen verantwoordelijkheden en onafhankelijkheid van een ander. Ze regelen hun eigen sneeuwploegen, rescueteams, onderhoud wegen, hulpvoorzieningen in de gemeenschap.
We hadden overdag 18 later 17 uren zonlicht, echt donker werd het niet. Alle bloemen, groentes, grassen worden extreem groot. De andere kant is dat ze ‘ s winters maar 5/6 uur licht hebben, aan de kust meestal verminderd door de mist. Het toeristenseizoen loopt van Mei tot September, we zagen de CLOSED borden al hangen. De meeste bewoners trekken weg uit de toeristenplaatsjes, er blijven maar een 10-tal mensen daar achter.
Hoe dichter je bij de poolcirkel komt op het land des te warmer wordt het ’s zomers. Daar zijn de hittegolven te vinden.
We spraken een man die 2 jaar alleen door Amerika reisde. Hij had op een dag een foto gemaakt door 360 graden rond te draaien. Hij fotografeerde sneeuw, zon, regen en mist op één plek. Hij fotografeerde op één dag om het uur op dezelfde plek de lucht. De veranderingen zijn werkelijk heel bijzonder, dat zagen wij ook gebeuren. De Het weer is totaal niet te voorspellen, de mensen daar kijken niet naar de weerberichten, die kloppen nooit zeggen ze.

Tot slot, dank voor jullie belanstelling!