De berentocht en door naar Cordova

Vandaag donderdag 29 Juli, wacht een spannende dag. Bearviewing!
Om 08.30 uur melden we ons bij het kantoor van Emerald Air, gelegen aan het Beluga Lake.
We gaan! We moeten wel rekening houden met een dag vol regen. Nou dat hebben we geweten!
Sarah, de vrouw van onze piloot gaat mee als gids. In het watervliegtuig(je) gaan 6 toeristen (waaronder wij), de gids en de piloot mee. Na een korte instructie wat we kunnen verwachten als we geland zijn, trekken we de hiphoots (laarzen tot je lies) aan. Nadat 8 personen zich in het watervliegtuigje hebben opgevouwen, kunnen de koptelefoons op. Na een aanloop over het meer (altijd spannend of het meer lang genoeg is), vliegen we bijna 1,5 uur op een paar honderd meter hoogte naar onze landingsstreep. Dat is een kreek van een paar honderd meter lang en 50 meter breed in het Katmai NP. Via een vleugel stappen we het water in en waden naar de oever.
En dan in een druilerig regentje op pad achter elkaar, de gids voorop, over de weiden met lang gras. Ieder rotsblok lijkt een beer, maar 10 minuten wandelen zien we onze eerste beer, kuierend door het gras. De tactiek van benaderen is, dat de beer moet wennen aan onze aanwezigheid. Dat doen we door steeds stil te houden en na een paar minuten de volgende stappen te zetten. Op deze wijze kun je een beer tot zo’n 20 meter benaderen. Spannend! Zo lopen we door de weiden (in een steeds harder regend weertje) op zoek naar beren. In totaal hebben we wel 25 beren gezien waarvan de meeste beren op een afstand van zo’n 20 meter. Echt bijzondere situaties waren: een moeder met 2 cups van zo’n 8 maanden (steeds nieuwsgierig op hun achterste poten staand) kuierend en etend door het gras, een moeder met 2 jongen van zo’n 2 jaar oud die gezellig met zijn 3-en tegen elkaar aan lagen en af en toe een blik op ons wierpen. De lunch in de regen was ook heel bijzonder. Tijdens het eten kwam een beer nieuwsgierig een kijkje nemen bij ons door op een paar meter afstand (echt niet meer dan 5 meter) langs ons heen te waggelen en af en toe een blik opzij te geven. De piloot (die was meegegaan) zat een paar meter voor ons; de beer liep bijna over zijn voeten! Toch wel vervelend als je zonder piloot komt te zitten in de middle of nowhere.
We hebben die dag mooie filmshots en foto’s kunnen maken van dit avontuur.
Uiteindelijk zijn we weer teruggegaan naar het watervliegtuig na zo’n 5 uur op dit stukje park gelopen te hebben. Een fantastische ervaring, zelfs na de 2de keer.
Bij terugkeer in ons B&B bleek pas hoe nat en koud we waren geworden na een dag regen met steeds meer wind. Gelukkig had Steven (de man van ons buitengewoon gastvrij paar) een droogkamer voor zijn vis en jachtspullen waarin wij onze kleren en spullen konden drogen. Het was een werkelijk “great day”.
We hebben weer erg veel geluk gehad dat de beartrip doorging; we hoorden vandaag (vrijdag) aan het ontbijt dat andere gasten niet naar de beren konden vanwege te veel wind en dat bij hun groepje een paar Nederlanders zaten die nu voor de 2e keer hun trip niet door zagen gaan.
Vandaag hebben we 200 mijl naar Whittier gereden, waar we morgen de boot gaan nemen naar Cordova, een streep land/weg van 50 mijl en een dorp, waar we een paar dagen willen verblijven en onze eerste gletsjer gaan bezoeken.


Vandaag 34 jaar getrouwd: we hebben alleen maar regen hier, mist en lage temperatuur. Hopelijk wordt dat nog wel wat.