we zijn weer terug in Spanje!

08

ma

De was is snel gedaan, zal zeker goed drogen met deze wind. Na de lunch fietsen we naar het kustplaatsje Pedrógado door een ruim 6 km breed gebied van hoge begroeide zandduinen. Via wat omwegen, na 12 km, komen we op de ‘boulevard’ langs het strand. Alle rijen appartementen zijn niet bewoond alle luiken dicht, alleen een bar aan het strand is open en verderop een restaurantje. Het is leeg, niets te beleven, op het strand wordt je gezandstraald door een harde wind uit het Noorden. Na een kopje pingado en een tijdje op een bankje genieten van de zee, fietsen we weer terug. Op de gezellige knusse camping hebben we contact met een stel uit Soest, gewoon wat kletsen. Ook hier horen we dat iedereen nadenkt over hoe ver naar het Zuiden of het Noorden te gaan. Er is duidelijk een strook in Portugal en Spanje met aangenaam weer de temperatuur is best leidend bij de keuzes van iedereen.

09

di

Vandaag willen we naar Praia da Viera een kustplaatsje iets zuidelijker. Een leuke fietstocht minder op en neer, alle elektriciteitspalen weer vol met nesten van de ooievaars. Het plaatsje toont dezelfde sfeer dan gisteren, ook uitgestorven! Buiten het seizoen is het niet aantrekkelijk om hier te verblijven. We fietsen nu via een grotere weg tegen de wind in naar Pedróga en terug naar de camping, we hebben de twee dagen bij elkaar 50 km gefietst! Het waait nog harder dan gisteren, koude wind uit het Noorden, niet zeuren uit de wind in de zon is het nog steeds 23 graden, heerlijk!

10

woe

De kast zit weer vol schone was, alles is geleegd en gevuld, we hebben heerlijk brood van de bakker uit het Coimbrao, we gaan weer verder! Zeker niet naar het Noorden, daar is de kou en de regen, terug richting Spanje met wat tussenstappen. Arno heeft een Ecopista ontdekt bij Viseu, een fietspad over een omgebouwde spoorlijn. Via de N109, de 342 rijden we naar Coimbra, een rommelige drukke weg met veel verkeer. Bij Coimbra rijd ik, ik moet via een oprit een grote brede weg op gaan maar rechts van mij op de oprit lopen vele bedevaartgangers met hesjes aan en die probeer ik met alle macht te ontwijken. Ik kijk te laat in de spiegel en met alle geluk van de wereld kan ik voor een grote vrachtauto die gelukkig een beetje naar links kan sturen, naar rechts uitwijken tussen de voetgangers. Ik sta een tijdje stil om bij te komen, de wandelaars lopen gewoon om de camper heen door! Wat is dit voor een super onveilige situatie, grote groepen voetgangers op een grote weg, je moet ze nog vele kilometers hierna ontwijken, wie heeft dit ooit bedacht! Maar goed we hebben het gered en eind van de middag komen we aan op de CP Terra de Iguanas bij Ronny en Miranda vlakbij het gehuchtjeSao Joao de Areias. Een camperplek zo noemt Ronny het, hij is een zeer aardige, gastvrije Belg uit Vlaanderen, naast zijn huis kunnen 6 of 7 campers staan, vrij dicht op elkaar. De voorzieningen zijn aanwezig, alles wat minder luxe maar het werkt. We willen onze fietsen even in deschaduw stallen, Ronny wijst ons de plek aan maar Nederlanders die daar al staan, ze hebben een kwart van alle ruimte tot hun beschikking, vinden dat we onze fietsen maar onder de luifel moeten zetten, dit is hun plek! Zo onaangenaam is het dat we morgen weer willen vertrekken, we bespreken dit met Ronny, hij is niet te spreken over deze situatie, die mensen gaan morgen weg zegt hij , blijf alstublieft. ’s Avonds pakken we de fiets naar het dorpje en eten wat in een echt Portugees klein cafeetje, een menu van 5 gangen met wijn en water, 12 euro p.p!

11

do

’s Morgens liggen er voor de deur heerlijke verse witte bolletjes, dat hoort erbij! We gaan een deel van de Ecopista fietsen, de Linha do Dao een in 1988 opgeheven spoorlijn tussen Santa Comba Dao en Viseu. Wij rijden ongeveer 22 km heen naar Tondela en weer terug. We fietsen langs de rivier de Dao naar boven, we stijgen heel geleidelijk ongeveer 300 meter, echt vals plat. Onderweg kijken we uit op de rivier en op de wijngaarden, soms door de bossen het is een heerlijk goed onderhouden fietspad met overal stenen banken met afvalbakken, we passeren 2 ruïnes van stationnetjes. Bij het 2^e stationnetje stopt een Nederlands echtpaar, we eten samen onze boterham op en daarna op naar Tondela, voor we het weten moeten we omdraaien want we hebben de afslag naar het stadje gemist. Daar aangekomen eten en drinken we wat bij een bakkerij, die lekkernijen in Portugal zijn heel erg lekker! Terugfietsen naar de camperplaats is een eitje, een beetje trappen en we racen over het pad naar beneden, het laatste stuk is steil naar boven. De warme avond start met een heerlijke douche en dan lekker niets doen!

12

vr

Op weg naar Spanje willen we vandaag het Parque Natural da Serra da Estrela bezoeken met Torre de hoogste top van Portugal met 1.969 m. We kiezen ervoor om eerst naar het noorden naar Seia te rijden en dan dwars door het park naar Covilha een stadje aan de zuidkant van het park. Een heel goede keuze achteraf. Over de weg naar Seia rijden we over een bergkam, naar beide kanten kijken we uit over de bergen, een mooie route maar wel erg druk met veel vrachtverkeer. De rit vanaf Seia naar boven naar bijna 2000 m. is fantastisch, de weg is wonderbaarlijk goed en breed zodat daar geen problemen over zijn. Het landschap verandert van een bomengebied naar een open gebied vol met enorme rotsblokken, overal zijn stuwmeren aangelegd, het is onbewolkt er waait een harde koude wind.De bochten zijn ruim en overal stoppen we op ruime P’s om te genieten van deze bergrit, echt heel erg de moeite waard! Boven op de Torre het hoogste punt staan twee vervallen torens, het is daar echt te koud om rond te lopen. Daar boven is het skigebied van Portugal, alles is ingericht met skiliften, pistes en enorme parkeerstroken langs de weg. Dan bergafwaarts, een zeer steile weg kilometers lang 10 % naar beneden, korte nauwe bochten behoorlijk inspannend om te rijden en uiteindelijk wringen we ons door Covilha een drukke stad. We hadden een plekje bij een boerderij uitgezocht maar 240 m. voor de camping kunnen we niet verder, het zandpaadje is echt te gevaarlijk dat doen we niet. Dus een nieuw plan, op naar een CP in Belmonte 16 km. verder waar de gemeente 4 keurige parkeerplaatsen heeft ingericht. Morgen bezoeken we het middeleeuwse stadje! Volgens buienradar wordt het hier op 500 m. hoogte maar 4 graden, alle dekens maar weer tevoorschijn halen!

13

zat

We rijden met de camper naar boven om Belmonte te bezoeken, gelukkig maar want het is een hele klim. Het valt wat tegen, er zijn wel leuke oude straatjes maar dat is het ook wel. We gaan terug naar de Spanje, we willen bij Segura de grens oversteken. Via de 346 en 332 rijden we over een prima weg door een heerlijk open glooiend landschap met steeneiken, dit deel van Portugal is leeg, eindelijk weer genieten van rust op de weg! Net na de grens ligt Alcántara waar een P bij een natuurlijk zwembad is, daar willen we verblijven. We komen aan en zijn totaal verrast: we kijken uit op een cirkelvormige kom, rondom hoge rotsen en een diep meer. Het mooiste van alles is dat op die rotsten her en der zeker 20 vale gieren zitten die we met de verrekijker uitstekend kunnen bekijken! De vogels vliegen af en aan, soms boven ons hoofd, we horen de wieken op en neer gaan, wat een machtige beesten zijn het. Ik maak een paar goede foto’s en ben helemaal blij met de aanwijzingen van Arno die met de verrekijker de juiste plaats aanwijst. Na twee uur kijken besluiten we om hier vannacht niet te gaan staan, er is niemand hier dat is toch te onzeker. We rijden over een oude romeinse brug Alcántara in en komen uit op een prima CP waar vier grote plekken voor campers zijn gereserveerd, alle service voorzieningen zijn aanwezig. En dan gaan we het dorpje in en vallen we in de volgende verrassing, over een half uur begint een processie door een deel van het dorp waarbij een Mariabeeld op een draagbaar, gedragen door 10 mannen en vrouwen door de rijkversierde straten wordt gedragen. Tijdens de tocht lopen alle bewoners, allerlei liederen zingend, mee in de stoet. Ze stoppen regelmatig bij altaartjes die door mensen uit de straat zijn opgetuigd, daar krijgen de dragers drank en koekjes aangeboden. Bij elk altaar wisselen de dragers, het schijnt een heel zware vracht te zijn. Het is werkelijk een ervaring die ontroert, deze mensen hebben zich feestelijk uitgedost, zijn allemaal erg opgetogen dat ze dit meemaken, zij vormen zo te zien een zeer hechte gemeenschap. Ik maak nog een foto van de groep dames die het eerste altaartje hebben opgezet, ze zijn zo opgetogen en blij dat ze helemaal stralen. Als de stoet voorbij is, krijgen ook wij een koekje en drank, een combinatie van wijn, sinaasappelsap en veel likeur, nou daar loop ik wel een eind op! We volgen de stoet nog een kilometer en gaan dan terug naar een café om even wat te drinken. Wat een verrassende dag!

14

zo

We staan rustig op en rijden naar het plaatsje Garrovillas de Alconétar 22 km naar het oosten. Dat dorpje heeft een van de mooiste plaza’s van Spanje, dat willen we zien. We rijden door een prachtig glooiend landschap vol met steeneiken, overal zien we kuddes koeien, het hele gebied is een groot afgebakend jachtterrein. In het dorpje lopen we naar het Plaza Mayor en inderdaad door al zijn eenvoud, overal galerijen met witte bogen, een kerkje met ooievaars op de toren, een fontein en een paar kleine terrasjes, het is er stil en leeg, daardoor komt dit plein helemaal tot zijn recht. We lopen nog wat rond door de nauwe straatjes en dan keren we terug naar de CP in Alcántara, we hebben geen zin om verder te rijden. ’s Middags lopen we nog een keer door het dorpje het is er stil, de siësta is volop bezig, morgen gaan we verder.