Castilla y Léon

25 do Albarracin ligt op 1200m, de weg naar Cuenca gaat via puerto’s van 1300, 1800 en 1600 meter. We blijven dus hoog rijden eerst door de Sierra de Albarracin, dan het Parque Natural de la Serrania de Cuenca. Alweer een route van witte weggetjes door een bosrijk gebied, rode rotsen, miradors overal! We stappen uit op de CM 2104 bij Ciudad Encantada. Dit is een park, entree €4,00 pp, waar je langs allerlei rotsformaties loopt die ten gevolge van erosie zijn ontstaan. Heel erg de moeite waard die bijzondere vormen, op z’n Amerikaans voorzien van namen. Uiteindelijk komen we uit bij een CP aan de oever van een rivier net voor Cuenca, een stad met een oud centrum hoog op de rots en een nieuw deel verderop. ’s Avonds gekletst met een stel uit Bodegraven, gezellig.
26 vr Het oude deel van de stad slaan we over, even geen zin in! We gaan allereerst onze voorraad aanvullen en daarna in een groot winkelcentrum op zoek naar een kaartje voor de Mifi. Alles lukt wonderwel in één keer, zeker bij Vodafone een wonder (achteraf krijgen we geen verbinding)! Na dit bezoek aan een ‘grote’ stad trekken we via de N 320 verder richting Medinaceli. Het is HEET heel erg HEET, de weg gaat door een prachtig wijds en open glooiend landschap van groene en roodbruine akkers, her en der wat bosschages. In de middag arriveren we in een dorpje boven op een rots, Medinaceli. We staan op een grote open P met grint en gras, alle nodige voorzieningen zijn aanwezig. We kijken naar weer zo’n authentiek het dorpje, na een siësta van zeker 3 uur gaan we ’s avonds om 19.00uur wat rondlopen. De stenen van de huizen zijn grijs en geel, de grote verrassing is het Plaza Mayor dat zo groot is dat we er helemaal verbaasd over zijn. Hier worden later in het jaar, zo blijkt, vele muziekfestivals (opera) gehouden. Op het Plaza Mayor is één cafeetje met buiten 4 tafeltjes, we zitten helemaal alleen op het plein en drinken wat fris en bier onder het genot van fantastische Spaanse gitaarmuziek en genieten……..! Terug bij de camper, het is al dreigend onweersachtig, tijd om wat te eten. Arno wil even het nieuws van 20.00uur zien en zet de knoppen van de schotel aan en dan ineens geen beweging meer en de stroom valt uit! In een helder moment roep ik dat het dakraam achter helemaal open staat, dus de schotel staat klem tegen het raam. Wat nu? Arno het dak op, schotel los koppelen, nadenken en constateren dat een zekering gesneuveld is. Geen eigen voorraad, gelukkig staat er naast ons een Belg, hij is al 8 mnd onderweg, en die redt ons! Al met al zijn we ruim een uur verder voordat we wat eten, het flitst al flink buiten. Gelukkig trekken de buien niet recht over ons heen, op zo’n open vlakte zou dat niet zo prettig zijn geweest!
27 za Het eerste stukje vandaag nemen we de SO 132, wit weggetje, en rijden zo’n 40 km door het glooiende boerenland van akkers, her en der varkensstallen. Vanaf Almazan glijden we in één streep via de A15 naar Soria, naar een camping 2km buiten de stad. Een doel vandaag: maaltijden maken en brood bakken, misschien Soria bezoeken. Van dat laatste komt niets terecht, ook hier is het HEET, dus vooral alleen doen wat nodig is. De camping ligt tegen de snelweg aan maar daar merk je niets van. Het leukste ontdekt Arno een kwartier na aankomst: naast het terrein staan een 5-tal hoge palen met ooievaarsnesten. Druk, druk, druk dat die ouders het hebben, constant klepperen als vader of moeder aan komt vliegen om de hongerige kuikens te voeden. Met de camera stand-by doen we onze dingen vandaag. ’s Avonds heerlijk douchen, de voorzieningen zijn hier uitstekend en lekker de koele nacht in.
28 zo We rijden via de N122 en SO 920 naar PN Canon del rio Lobos een kloof van 25 km. We zoeken de CP, eerst rijden we naar boven naar de mirador van de kloof, mooi uitzicht maar geen CP. Terug naar beneden, voor het bruggetje naar rechts, doorrijden tot een slagboom, €5,00 betalen en dan op een P een nacht helemaal in de kloof in de natuur staan! Het is wat drukker vanwege de zondag, we wandelen 1 km naar een kerkje, en daarna lopen we naast een klein stroompje een prachtige nauwe rood-geel-grijze kloof in. Dat is al geweldig maar kijkend naar de rotsen en de lucht, 10-tallen gieren staan op richels en rotspunten of zweven door de lucht, wat een ervaring! Zo veraf en toch dichtbij hebben we deze machtige vogels nog nooit gezien, je hoort de kuikens schreeuwen als pa of ma eraan komen. Een tijdje denken we dat we alleen zullen zijn, uiteindelijk staan we ’s nachts met drie campers in de stilte… dat hoopten wij. In de vroege ochtend begint het wat te donderen en flitsen het klettert af en toe, mijn eerste gedachte, help we zitten in een kloof! Al met al even onrust en daarna gewoon slapen.
29 ma Om 09.00 trekken we de wandelschoenen aan en maken een tocht van 2 uur de kloof in, geen publiek, we genieten van de stilte en de gieren die zo tegen 11 uur weer allemaal de lucht in zeilen, het wordt wat warmer. Deze dag zal het onweren is de verwachting, we rijden naar een dorpje 10 km verderop om wat boodschappen te doen. Arno is hard op zoek naar een gratis Wifi punt om al het sportnieuws te lezen, dus 8km verder rijden naar Hontario del Pina waar een uitstekende CP is. In het dorp jaagt Arno op zijn Wifi punt dat hij uiteindelijk vindt bij een houten keetje van de Toerist Info, hij is helemaal gelukkig. De rest van de middag zitten we binnen, de heftige buien komen in grote getalen over ons heen, het koelt heerlijk af!
Zoals jullie al gemerkt hebben, trekken we langzamerhand iets naar het Noorden richting de Pyreneeën. Ons eerste plan om Toledo te bezoeken is onderuit gehaald door de temperaturen aldaar, ver boven de 30 graden is voor een bezoek aan de stad onaangenaam. We willen de komende dagen nog allerlei kleine plaatsjes en parken bezoeken om uiteindelijk volgende week weer Frankrijk in te gaan.