4 sterren routes en dorpjes

19 vr Na een koude nacht, het dorpje ligt op 1300 m, kiezen we uit alle info autoroute 3 door de Maestrazgo en we bezoeken 3 stadjes. We rijden naar Iglesuela de Cid met een ommuurde prachtig gerestaureerde kleine kern met allerlei paleizen, grote huizen van de Aragonese adel, een oude kerktoren, pleintjes en nauwe straatjes. Het meest leuke en authentieke is toch het pad vanuit de muur naar beneden lopen en daar in een oude rivierbedding ligt een strook moestuintjes gescheiden door die zo kenmerkende muurtjes! Vanuit hier kijk je naar boven naar de huizen die op de muren en rotsen zijn gebouwd, je ziet alle perceeltjes, krom en scheef, verse groentes groeien volop, de waterbakken, gereedschap, oude mannetjes die daar rondscharrelen, dit idyllisch plaatje zal me bijblijven. In het dorpje vinden we nog een piepklein winkeltje voor brood voor de rest van de dag. We maken een shortcut (de Garmin slaat volledig op hol) naar La Cuba via een camino rural, eindelijk weer een boeren weggetje! Het asfalt is erg bobbelig, we dwalen dwars door het land van akkers met granen erop, olijfbomen, muren en stenen bolvormige hutjes, windmolen parken, we passeren de zoveelste puerto (col) van rond de 1300-1500m en komen in het gehucht La Cuba aan. De camper plaatsen we bij een oude boerderij, we lopen door het plaatsje het stelt niet zoveel voor, de oude mannetjes en vrouwtjes zitten her en der op hun stoel te kletsen of staren voor zich uit. Op naar Mirambel, in dit dorpje zijn verschillende films opgenomen, een juweel tussen de muren volgens onze Spaanse gids. Het is perfect gerestaureerd, te perfect, er hangt geen sfeer van levendigheid en gezelligheid, je kunt er idd mooie plaatjes schieten maar het valt ons wat tegen. Onderweg tussen deze dorpjes zien we overal varkensstallen, hier worden ze vetgemest voor de bekende hammen.
Terug naar de CP in Cantavieja en snel naar een klein restaurantje voor het menu del dia. Na vier gangen, wijn, koffie, water, brood rekenen we €24,- af! We lopen weer rond, nu zonder zwarte donderwolken. Het is er druk, veel jonge ouders staan hun kinderen bij de school op te wachten, overal kleine winkeltjes gespecialiseerd in de Jamon de Teruel, cafeetjes, echt een bruisend plekje.
’s Avonds komen nog 2 campers bij ons staan, zo rond 20.00u klinken weer de bellen van de schapen en geiten, die gaan zonder herder gewoon weer hun route lopen.
20 za Dag Cantavieja, we komen zeker terug! Via Canada de Benatanduz, Villarhuengo, Montoro de Mezquita en Aliaga naar de stad Teruel. De namen klinken indrukwekkend voor de gehuchten boven op de rotsen, de route is zeker 4**** waard! We rijden door gorges, zien indrukwekkende rotsformaties, een leeg land zo helemaal puur en nog niet aangetast. We passeren weer een aantal cols, op een ervan zitten we een tijdje op een krukje wat te eten en rond te kijken. Onze weekendvrienden, de motorrijders, zijn zelfs ook hier aanwezig, dat zullen ze ook van ons denken. De weggetjes zijn echter zo minimaal en slecht onderhouden dat ook zij heel kalm en rustig rondtoeren! Voorbij Aliaga, vroeger een mijnbouw gebied van steenkool, komen we op een grotere weg richting Teruel. Het landschap is indrukwekkend wijds, donkerrode kloven in de bergen, donkergroene akkers, kaal, ronde bergen, de stad is werkelijk in en tussen het rood gebouwd. We staan op een CP 2 km buiten de stad in een nieuwe wijk, tegenover ons het politiebureau. Op de fiets naar een zeer verrassende stad vol met bijzonder mooie monumenten in de Aragonese Mudejarstijl. Een bouwstijl van simpele rode bakstenen, constructies met geometrische versieringen, blinde bogen en sierlijke vensters. De hoge torens aan het begin van de stad zijn prachtig, heel strak, niet te veel kleuren. Alle gebouwen in de stad zijn strak, opvallend is dat de voegen tussen de stenen halverwege de stenen stoppen. De kathedraal is met wat meer opsmuk gebouwd, binnen zijn het enorme hout-bewerkte paneel achter het altaar en het beschilderde houten plafond heel mooi, verder hangen er grootse schilderijen. Op een van de sfeervolle pleinen drinken we wat, het is er heel druk en vol lawaai, alles en iedereen viert het einde van de middag!
21 zo Vroeg op weg, via San Blas, Campillo, naar Bezas, tussen de bossen en akkers door, dan een camino forestal via Puerto de Dornaque naar Albarracin. Pak deze route, weer 4****, vooral de combinatie van bos, rode rotsformaties, prachtige bloemen. En dan zien we het rode stadje liggen hoog op de rode rots, met een enorme muur eromheen, onder een groene strook bomen langs het riviertje dat in een lus om het stadje heen loopt, dit wordt ons plekje voor de komende dagen, we kunnen er niet genoeg van krijgen! Ook de camping is het helemaal, niet te groot, een voortreffelijk sanitair, heel rustig, goed restaurant waar je vers brood en water kan kopen, veel jonge sportieve Duitse gezinnen met een baby, Nl rondtrekkende pensionado’s, verrukkelijk weer, tja wat wil je nog meer? Nou een enorme wasmachine waar je 11 kg beddengoed en de rest van 6 nachten wildkamperen in kan gooien en dat is er!! Na 1 uur hangt ons hele hebben en houden aan lijnen over 2 plekken, ik ben helemaal blij!
Het is warm, we gaan vanaf nu de Spaanse leefstijl aanhouden, actie in de ochtend, siësta tot 16.30u en dan weer actie. Dus laat in de middag fietsen we naar de voet van Albarracin en parkeren de fietsen bij het riviertje. Dan is het klimmen via weggetjes en trapjes om in het dorpje te komen. Beneden langs het riviertje is de doorlopende weg met een aantal restaurantjes, heel druk bezocht op zondag! Vandaag wandelen we door het linker deel en genieten van alle sfeerplaatjes en uitzichten, we zijn helemaal om!
22 ma In de ochtend een sportief onderdeel: fietsen naar Aito del Puerto, en een recreatiepark waar muurschilderingen te zien zijn. De eerste 4 van de 10 km zijn steil, heel steil naar boven, we voelen ons een beetje Stance (met accu) en Arno (eigen kracht) Dumoulin, we hoeven geen broeken te laten zakken! Boven aangekomen zoeken we een pad naar een dorpje, helaas is dat een stenig zandpad en na 10 minuten geven we dat maar op. In het recreatie gebied rijden we naar een mirador en bewonderen we 2 plekken met muurschilderingen: één met stieren en de ander van een rennende jager. De tekeningen zijn verbluffend goed gemaakt en geconserveerd. Terug op de camping is het siësta tijd, onder de luifel, stoelen op slaapstand, 2 uur niks. Om 16.30u in de benen en fietsen naar het stadje, dit keer klimmen we naar het rechterdeel met uitzicht op de muur. Ook nu weer een feest om rond te dolen, de muur is echt indrukwekkend.
23 di Actie in de ochtend: fietsen langs de A1512 door de gorge van de Riu Guadalaviar richting Gea de Albarracin. Dit klinkt heel simpel maar we rijden heen en weer omdat we niet zeker weten welke kant we uit moeten. Uiteindelijk wijst een ouder echtpaar ons de weg, voor Arno geen zekerheid dat het juist is. Na zo’n 11 km dalen door de gorge, geen Gea gezien, we draaien maar om, de weg terug is inspannend genoeg! Bij een winkel buiten het dorp verkopen ze schapenkaas, gemaakt van melk van een kudde uit deze streek. De kaas smaakt verrukkelijk! Ok het ritme zit er goed in: om 17.00u naar het stadje, we lopen nu de kortste route naar boven naar de muur, echt heel erg kort en rechtdoor naar de blauwe hemel! Boven klimmen we verder langs de muur naar boven en levert schitterende plaatjes op van de omgeving en van ons inmiddels geliefde stadje.
24 wo We houden van fietsen dus vandaag een tochtje van 10 km naar een onbekend punt, naast de winkel van de schapenkaas staat een bordje 7 km naar …., dat moet te doen zijn denken we. Optimistisch starten we en na 5 minuten vragen we ons af wat klimmen nu leuk maakt??? Nog steiler en langer dan de tocht van maandag, klimmen we in een rustig tempo puffend naar boven. Uiteindelijk worden we beloond met een ritje door een gorge, gele wanden, groene akkers met tarwe, enorme roofvogels boven ons hoofd, blauwe lucht, we zijn alleen in weer zo’n mooi stukje Spanje. Het eindpunt van deze tocht is een kruising van wegen, er staat een bordje terug naar ons stadje, 11 km. Zo’n afdaling is altijd zo kortdurend, je moet constant in de remmen knijpen want anders vliegen wij over de kop vrezen we.
We belonen onszelf met een maaltijd dat geserveerd wordt in een soort gemeenschapshuis. Hier bereidt een gezin, moeder is de kokkin, vader bedient, dochter (spreekt Engels) en zoon doen alle klussen, elke dag vanaf 13.00u een menu del dia voor pensionado’s à raison de €6,50 of €10,00. Wij nemen 3 gangen, heerlijke gazpacho, Arno mossels, ik kip en koffie toe. Dit initiatief is sinds een maand op poten gezet, het is nu al een succes!
De middag is actief deze keer, wassen, brood bakken, camper kuisen want morgen willen we vertrekken, waarom eigenlijk???? Eerst Ajax overleven vanavond.