Adratische kust en Marche

di 20 Eerst nog even naar de markt in Gubbio, ook hier kun je heel veel kleding kopen, soms wat groentes en kaas en porchetta (broodje met vlees van een speenvarken, heerlijk). Lekker cappuccino drinken op een terrasje genieten van het zonnetje. We rijden via een redelijke S76 met heel veel tunnels naar de kust, geen bijzonderheden. In Numana rijden we over de boulevard, alles langs de kust wordt op dit moment schoongemaakt, komend weekend sluit het seizoen, de camping sluit ook op zondag.
woe 21 Een paar dagen aan de Adriatische kust, fietsen langs de groengekleurde zee over de boulevard, wat drinken op een terrasje, een plekje in de zon op de camping (we hebben ook 25 C overdag) en wat koken, wassen, niksen. Het is lekker ontspannend. Op de boulevards horen we naast de zee niets anders dan de herrie van de hogedruk spuiten. Alles en iedereen gaat sluiten komend weekend, hier is geen sprake van een overwinter seizoen. De boulevards zijn niet geweldig, we horen dit van iedereen, pas ver naar het Zuiden worden de stranden mooier en mediterraan.
do 22
vrij 23 We gaan verder naar Villa Rosa, ook langs de kust om daarna het land in te gaan. We willen toch weer langs de kust rijden via de S16 om te zien hoe het verder langs de kust eruit ziet. Nou na 15 km gaan we toch maar de snelweg op en 40 km verder, €3 armer komen we aan in Villa Rosa, we staan op een cp bij een biologisch winkeltje. Weer lekker fietsen langs de boulevard naar het Zuiden, Arno kijkt vol spanning naar een aantal vissers, ik maak biologische tomatensoep. De palmbomen komen nu in beeld, de zandstranden zijn wit/geel het wordt al wat beter.
zat 24 Na de zee weer genieten van cultuur, we rijden naar Ascoli Piceno, 30 km landinwaarts. De stad kan ons helemaal bekoren, helemaal vol met kerken en palazzo’s uit alle perioden uit de geschiedenis van heel sober tot uiterst uitbundig versierd. We slenteren over de markt op Piazza Arringo kijken in een kerk die versierd is voor een bruiloft en kijken vol bewondering rond op het schitterende Piazza del Popolo. We dwalen door smalle straatjes en komen toevallig terecht in een klooster waar nonnen vanaf anno 1700 lesgeven eerst alleen aan vrouwen nu aan 200 lln uit de stad vanaf kleuter t/m middelbare school leeftijd. Een non die zelf lesgeeft aan de basisschoolkinderen, leidt ons rond door het klooster en de bijbehorende 8-hoekige kerk. Deze kerk is helemaal opgebouwd uit allerlei soorten marmer aan de wanden schitterende schilderingen, een diep blauw geschilderd plafond met gouden sterren. De vloeren van de pleinen in de stad bestaan uit travertin, een soort marmer. Het bruist in deze stad, volledig Italiaans, nauwelijks buitenlanders, leuke winkeltjes met veel producten uit de regio. Op het piazza del Popolo zien we een groep vaandel zwaaiers optreden een heel klein lief blond jongetje wordt opgeleid. Het bruidspaar, net getrouwd loopt rond door de stad omgeven door fotografen, het publiek applaudisseert uitbundig!
Na dit hartverwarmende bezoek gaan we de natuur van de Marche naar de Monti Sibillini. Via de N237 rijden we naar een camping in Sarnano. Het landschap is mooi, hoge begroeide bergen tot 2000 m. boven aan helemaal kaal. Op de toppen van de lagere bergen zien we kleine dorpjes tegen de hellingen aangeplakt, gele huizen, kerkjes met klokkentorens, nauwe straatjes, piazza’s. Wat een prachtig landschap een heel eigen karakter.
zo 25 De camping is helemaal niets, oud en vies, we gaan via een omweg door de Monti Sibilline naar Preci waar een mooie camping zou zijn. Eerst klimmen we door de steile nauwe straatjes van Sarnano naar het heel hoog gelegen piazza. Dit stadje is helemaal gerestaureerd vol met kerken en paleizen, een plaatje! Beneden aan de voet van het stadje drinken we onze cappuccino op een terrasje en dan komt de politie en legt het hele verkeer plat. Er komt een rouwstoet aan, iedereen staat op, wordt stil, slaat een aantal kruisjes en na dit gezamenlijk uiten van respect gaat het leven weer door. We rijden via gele weggetjes door alweer door dit schitterende berggebied naar een piepklein dorpje naar de camping, die is gesloten! Onderweg zien we her en der oude muren, huizen die verwoest zijn door de laatste aardbeving, gewoon een hek erom heen en doorrijden. In sommige dorpen zien we op een P grote blauwe tenten bij elkaar staan, we gaan ervan uit dat dit opvangplekken zijn voor de overlevenden van de aardbeving. We gaan op de cp van Perci staan, ook prima. We drinken wat op het terrasje langs de weg samen met alleen maar vrouwen en kleine kinderen, heel erg druk en gezellig kletsend.