Naar Chili

Naar Chili.
Donderdagmoregn zijn we met de bus vanuit Arequipa naar de Chileens grens vertrokken. De bu rit van 7 uur gnig dwars door de woestijn, waar niets kan leven, af en toe een bosje, soms km-ers een dorrevalkte dan weer rotsformaties. In Tacna hebben we een grote amerikanse taxi genomen waarvan de chauffeur een nieuw record wilde vestigen tussen Tacna (Peru) en Arica (Chili). De grensovergang leverde behalve tijdverlies (wat een burocratie) ook weer een stempel op. En iedere stempel kost geld. In Arica moesten we enkele uren wachten voor vertrek met de nachtbus. In deze uren hebben we de stad (ligt aan de Pacific) bezocht, erg westers en een stuk duurder dan Peru.
De nachtbus duurde van 22.00 uur tot de volgende morgen 09.30 uur met enkele stops, waar passagiers in- of uitstapten. Bizar is wel de stop op de snelweg (de panamerikaanse autobaan) waar politieagenten en/of douaniers de hele bus doorzochten: alle koffers de bus uit, handbagage eruit, enkele vragen door zwaar aangeklede ambtenaren met unformen (het was midden inn de woestijn om 03.30 uur!!), de bus rijdt 10 meter verder en we mogen alles weer in de bus zetten. Het laatste deel van de busrit naar San Pedro de Atacama ging door een pracjtig woenstijngebied dat on sterk deed denken aan de Desert Valley. De kleuren en rostformaties prachtig.Dit woestijnstadje leeft van het toerisme met veel tours rondom San Pedro en naar Bolivia. Overdag is de temperatuur toch zeker 20 graden, de nachten zijn koud. WE hebben wat kleding gewassen en rondgewandeld (dat gaat snel met 5 straten!)
Nou na een heerlijke quiche zijn we vroeg gaan slapen, we moester=n er om 4.00 uur weer op straat staan.MAAAAAR, Arno is om 3.00 gaan spugen, die is dus blijven liggen. Wij zijn vol goede moed met de bus meegegaan. MAAAAAR na anderhalf uur, een gebrul van de gids, eruit!!! Idereen de vriesnacht in gerend, en toen hebben twee andere autoo’s die er toevallig ook waren een brand geblust!!! Daar stonden we in de hevige kou met een brandende bus! We hebben al met al 3 ½ uur moeten wachten op bussen die terug kwamen van een prachtige trip naar de geisers, daar ging het dus om. We zijn toen om de beurt met kleine groepjes in andere bussen geplaatst om terug te komen in San Pedro. Maartje jeroen en stance waren de laatste drenkelingen in de woestijn! Thuisgekomen blijkt dat Arno net alles nog heeft uitgespuugd, hij gaat nu aan de ORS.
By the way, de natuur is overweldigend mooi!!! Overdag is het heerlijk warm en fris ’s avonds wordt het dus in de woestijn ergggggg koud!! We hebben alle warme kleren echt nodig. Maartje en ik gaan nu nog een echte wollen sjaal kopen..
Veel liefs van ons.