Galicie, het noordwestelijke deel

Zo 26 Een paar jaar terug hebben we via een enorm kronkelweggetje van San Sebastian naar Lekeito gereden, Arno achter het stuur, ik helemaal misselijk na 12 km, dat doen we nooit meer! Nou soms komen akelige dromen uit: we rijden weer over dat kronkelweggetje, gelukkig zit ik nu achter het stuur, slapen de meeste Spanjaarden nog maar die bochten………… zoveel! Uiteindelijk komen we aan in Gernika het stadje dat door de Duitsers in 1939 bij wijze van oefening platgebombardeerd is. We lopen rond langs de route waarbij we foto’s zien van de ravage, het hele centrum lag in puin. Wat we nu zien is een centrum van 70 jr oud, strakke witte/gele blokken appartementen, rechte straten, soms nog wat ‘oude’ gebouwen die gerestaureerd zijn. Het hart is uit de stad verdwenen denk ik. Na dit bezoekje besluiten we naar Bermeo te rijden een vissersstadje helemaal boven aan de monding van de Oca. De delta is een Nat Park Ria Biosfera Urdaibai staat op de Unesco lijst vanwege de vogels die daar komen en het natuurschoon. Helaas kunnen we niet veel zien van dit park, we rijden door allerlei dorpjes hoog op de helling en met de camper naar beneden rijden kan niet, veel te steil en erg nauwe weggetjes. In Bermeo parkeren op een P en cp bij het voetbalstadion, er zijn ongeveer 10 echte camperplekken, 1 plek is nog vrij! Na de lunch wandelen we via trappen en steile straatjes naar de jachthaven en daar zien we een uiterst kleurig levendig Spaans tafereel, heel veel bootjes in een ronde haven, erom heen hoge felgekleurde huizen, een kerkje, overal terrassen vol met eters, heel veel luide Spaanse stemmen van de mensen. We gaan zitten en genieten van dit plaatje, het lijkt wel Zuid Spanje hier, het is ook echt warm vandaag. We lopen langs de kades van de haven en aan de andere kant liggen de vissersboten aan de boeien er is geen plek aan de kades. Na wat drinken en mensen kijken klimmen we weer terug naar de camper. Zoals gezegd staan we bij het voetbalstadion met een kantine en terras. Nou daar is nog veel drukker dan beneden. Iedereen doet zich te goed aan een simpele maaltijd: friet, hamburger, gebakken ei en kroket (met kaasvulling), wij dus ook. ’s Avonds stroomt de parkeerplaats overvol met campers, ze gaan werkelijk overal staan, het blijkt een zeer populaire plek voor de Spanjaarden te zijn. De nacht is onverwachts rustig!
Ma 27 Santander Door naar Santander, het centrum is in 1943 volledig verwoest door een brand. Het plan van opbouw was gericht op aangenaam wonen met veel groen, ruime straten, soms restauratie. We staan op een cp in de buurt van de universiteit, voor ons een groot park dat wel een km lang is en dat uitkomt bij het voetbalstadion, daarachter ligt het strand. Voor het stadion is een enorme sporthal gebouwd in de vorm van een grote walvis, de buitenkant heeft een licht roze/rode glimmende kleur, mooi strak modern gebouw. We fietsen naar het strand dat overvol is, het weer is er ook wel naar, warm, heel warm en weinig wind. Langs het strand loopt een fietspad helemaal naar het centrum, 4.5 km verderop. We fietsen langs een mooie, schone boulevard, links de strandrestaurants, rechts grote statige witte gebouwen die zorgen voor een chique uitstraling. We zien museum van moderne kunsten, kathedraal (erg sober hersteld) , de nieuwe wijk in het centrum heeft net als Gernika mooie strakke blokken hoogbouw, rechte straten, soms nog een ‘oud’ gebouw, her en deer mooie groene parken, je mist toch weer dat hart van vroeger met die kronkelstraatjes. Ook hier is een wandeling uitgezet langs de grenzen van het verdwenen centrum. Waar we erg van op kijken is dat de stad zo een rijk en kleurig strandleven heeft, de stranden zijn ruim, schoon en kennelijk zeer geliefd. Terug bij de camper gaan we lekker wat lezen, rommelen, de hele rij, zeker 30 campers komt ’s avonds tijdens het eten tot leven.
Di 28 Comillas Op naar Liencres, een klein dorpje aan de kust vlakbij Santander waar een surfstrand is met wat duinen. De golven zijn echt heel hoog, de surfers liggen massaal in het water te wachten op de allerbeste golf. We rijden door naar Santillana, dat schijnt een mooi dorpje te zijn: een advies ga er niet heen, zo vreselijk toeristisch, busladingen stromen van verre het dorpje in, wegwezen! Door naar een camping in Ruiloba dat vlakbij Comillas ligt, ook weer een bekend dorpje aan het strand. De camping is prima, nog druk met Spaanse gezinnen maar de plek is ok. ’s Middags, heel erg drukkend weer, fietsen we naar Comillas, het weggetje loopt via het pad naar Santiago en is heel steil op en neer, we komen verschillende lopers tegen. Tja ook Comillas is heel erg in trek vanwege oa een paleis dat Gaudi in een park heeft laten bouwen. De bussen rijden af en aan, de rijen staan voor het paleis, het stadje is erg toeristisch, advies: bezoeken buiten de schoolvakanties om, wij vinden het niet veel. Terug op de camping begint het zachtjes aan te donderen en valt er af en toe wat regen. De temperatuur zakt, heerlijk fris wordt het!
Wo 29 Foz Even een stevig stukje rijden naar Foz, we willen zeker de uiterste westpunt van Galicië en ronding naar beneden gemaakt hebben. We pakken de snelweg, prima rijden totaal niet druk en komen rond 1430 aan op de cp. bij Foz Hiervoor moet je betalen, er zijn goede voorzieningen, kleine plek, weinig sfeer, een heel enthousiaste beheerder maar de cp ligt op een verkeerde plaats naast een drukke weg. We doen niets voor de rest van de dag, genoeg gereden, lekker zitten in de warme zon en lezen.
Do 30 Porto de Espasante Het wordt tijd voor de witte kustweggetjes! Via Burela, A Rocha naar Viveiro een mooie weg door de eucalyptus bossen, de heuvels zijn steil, het zicht op de ria’s wonderschoon, de dorpjes nog zo ongerept! In Viveiro stappen we uit en bezoeken het stadje, eerst een cortado en con leche met een groot stuk cake, dan naar het marktje in het centrum. Hier gaat het er zeer gemoedelijk aan toe: alle oude vrouwtjes uit de regio hebben als kraam een paar zwarte kratten met daarop hun verse groenten, een oud stoeltje waarop ze zitten en een parasol. Zo helemaal zonder toeristen voor de plaatselijke bevolking. In de overdekte mercado iets verderop zien we allerlei vissen liggen. Rond de lunch gaan we op pad en dan volgt een mooie route langs via O Vicedo, naar O Barqueiro naar de vuurtoren van Cabo de Estaca de Bares, het is heel warm! Het weggetje naar de Cabo is smal, heel smal, gelukkig geen tegenliggers! Het uitzicht bij de vuurtoren is mooi, steile rotsen, grote golven die tegen de kust beuken, witte strepen en vlekken op het water, een soort alg dat schijnt bij deze kust te horen. We lunchen bij het strandje van O Barqueiro, zo’n piepklein plekje aan de Ria met 3 of 4 restaurantjes. En dan door naar O Porto de Espasante, een klein haventje, op de kade zijn 20 plekken voor campers gereserveerd, voor ons het water van de Ria, rechts in de hoek een cafeetje en links een stralend wit strand, dit benadert het perfecte plaatje! Het is nog steeds heet, we pakken onze stoelen, leesboeken, drinken en gaan op het strand zitten, naarmate de dag vordert komt de lokale bevolking naar het strand, het wordt er gezellig druk!
Zo tegen 22.00 keert de rust terug, we staan nu met 8 campers aan het water, het blijft nog lang warm, het is genieten hier!
Vr 31 A Coruña Deze dagtrip blijkt een ware verrassing! Via Ortigueira, A Mera rijden we het witte weggetje naar boven naar S Andres de Teixido en dan naar Cedeira. Dit is werkelijk een prachtige tocht over kale bergen vol windmolens, we wanen ons hoog in de Pyreneeën maar dan met zee! Het stormt boven op de top, we kruipen tegen de wind in ( zeker kracht 8) naar een uitkijkpunt tussen de loslopende paarden door. Het uitzicht is weer prachtig, woest en wild, Galicië wat ben je indrukwekkend, geen andere camper of caravan te zien hier. Na Cadeira zakken we door de eucalyptus bossen af naar de bewoonde wereld van Ferrol en via de grote weg rijden we naar A Coruña. We gaan op de cp aan het uiteinde van de baai staan met uitkijk op Faro Torre de Hercules ( de oudste vuurtoren van Europa) en het aquarium, het waait nog steeds hard. Zo staan we dus in de stad na zo’n natuur ervaring! Het wordt minder weer hier dus willen we vandaag nog de stad per fiets bekijken, er is een fietspad langs beide kanten van de baai aangelegd. Aan de westkant zien we de ingang van de haven, een modern hoog gebouw dient als controlepost van de havenpolitie, je moet geen hoogtevrees hebben. Ronden we de punt dan zien we de oude haven van de stad met eromheen grote hoge huizen, totaal witte gevels met vele kleine ramen, zo een bijzonder beeld hebben we nog nooit gezien, op fb heb ik een wit/zwart foto geplaatst. Op het grote plein van de haven staan vele hekken zo ook in de stad, morgen wordt hier de triatlon, een nationale wedstrijd, gehouden. In de stad lopen we over een prachtig oud plein, door indrukwekkende winkelstraten en dan gaat het kaarsje uit, terug naar de camper, we hebben wel heel veel indrukken gehad vandaag. ’s Avonds genieten we ook nog van een zonsondergang, dieprode kleuren en van de lichtjes in de verte van de stad. Slapen en dromen!
Za 01 09 Porto del Ponto Vanwege de triatlon is een groot deel van de stad afgezet zagen we. Dus we gaan bijtijds de stad uit via de AC552 naar Carballo en dan de AC 414 naar boven naar Malpica de Berganitinos, daar willen we aan de haven koffie drinken. Een klein puntje van aandacht: gebruik een kaart vooraf om te kijken waar de haven is! Wij rijden ons letterlijk klem op het voetgangersgebied, rechts het haventje. Ok, alle Spanjaarden zijn uiterst geduldig, ik navigeer Arno de trechter uit en we rijden door naar een cp in Mordomo, pas aangelegd, goede reviews. Weer die kaart!!!! Alle afslagen naar deze cp zijn zo nauw dat zelfs wij dat niet aan durven, dus doorrijden door het eucalyptusbos om dan in A Ponte do Porto (rivier) aan te komen. Iets verder slaan we links af, weer zo’n lekker smal paadje, het dennenbos in naar een cp. Deze ligt midden in het bos, zeer hoge dennen, we kijken naar beneden naar de Ria en langs deze helling staan op redelijk vlakke stukjes bos overal betonnen kampeertafels en banken. Wat weer een plekje! We eten de lunch aan de tafel, pakken onze stoelen, zetten die halverwege de helling neer, kijken uit over het water en genieten vooral van de families die zo in de loop van de middag alle tafels gaan bezetten: zeker vier generaties, pakken flink uit: tafelkleden, eerst papier dan plastic, grote bakken met eten, gasflessen, pannen, tassen vol wijn, ze eten van 1400 tot 2200 twee volle maaltijden weg! Tussendoor kletsen, kaarten, verjaardag vieren, zonnen en heel soms even in het water, vnl de kinderen dan. Het is warm, gelukkig wel wat wind, ik zie dat koele water en besluit te gaan zwemmen, nou dat is niet helemaal gelukt, wat is het water koud!!!! Tussen de vissen door poedel ik een beetje rond, de benen zijn in ieder geval goed afgekoeld! Zo keutelen we de middag door, tegen tienen zijn alle gasten weg en blijven we met een paar campers over om de nacht in het bos door te brengen. We gaan slapen en horen we geweerschoten zo lijkt het. Dit kan niet, het jachtseizoen is nog niet open daar zullen de Spanjaarden toch ook rekening mee houden?! Er zit zo een regelmaat in het afgaan van deze kanonnen dat het wel gebruikt zal worden voor het verdrijven van vogels, we weten het niet?. Deze Ria staat bekend om de vangst met schepnetten van schelpdieren, de lekkerste van heel Galicië wordt gezegd. Al met al een wat onrustige nacht op een apart plekje!
Zo 02 Fisterra We rijden in een half uur naar de andere kant van de Ria, daar ligt Muxia, een schilderachtig dorpje met haven, boven het dorpje torent een hoge ronde rots. We gaan dit bezoeken, Maartje heeft de tocht van Fisterra naar Muxia gelopen en haar foto’s waren de aanleiding om Galicië te bezoeken! Buiten het dorp is een P voor campers, we trekken onze wandelschoenen aan en lopen samen met heel veel pelgrims het dorpje in voorbij de haven het hoekje om naar een zeer geliefd klein pelgrims kerkje bij P. da Barca. Druk daar, heel veel mensen starten of eindigen daar hun tocht zo blijkt. We klimmen de rots op en kijken uit over de weidse oceaan, het is bloedheet hier, geen zuchtje wind! Terug in Muxia horen we muziek, een kleine optocht van verklede kinderen en volwassenen met trekt al spelend door de straatjes naar het plein bij de haven, vandaag is de start van een feestweek. Na de lunch rijden we door naar een cp gelegen naast de weg richting Cap Fisterra met vuurtoren, het meest westelijke punt van Europa. We gaan uit eten, hebben we nog niet gedaan, komen terecht in de haven van Fisterra bij een restaurant waar de meest exotische vissoorten worden geserveerd, ik heb werkelijk van alles langs zien komen krabben, kreeften, octopus, scampi’s, garnalen, cod, andere vreemde grote kleine vissen die ik niet ken. Arno neemt vis voor mij hebben ze gelukkig een kip kunnen vinden! Het smaakt verrukkelijk, Arno verlangt heel erg naar een 2e persoon die mee gaat eten met paella, dat zag er zo verrukkelijk uit!! Eind van de middag gaat een toeristentreintje naar boven naar de kaap, wij gaan mee, boven is het rustig weer, we genieten van het uitzicht, de gebouwen, de sfeer, overal pelgrims in trance, liggend op de rotsen, juichend op de foto, ze hebben het gehaald! ’s Avonds zitten we buiten te kijken over de Ria en denken na over alle plekjes die we tot nu toe gehad hebben. We zijn nog geen 2 wkn weg en dan al zoveel gezien! Wat is Galicië toch mooi en groot, ver weg van NL een heel eind rijden.
Ma 03 Ok op naar het volgende puntje van een Ria, dit keer naar een natuurcampinkje vlakbij Louro, we moeten wassen! Halverwege merken we op dat we in een ander landschap rijden, de kust is nog rotsachtig, minder bossen minder steil en ruw, we komen aan de kust van de Rias Baixas. Het weer is ook anders, maar 20 graden, lage bewolking, soms wat spetters, het is echt wel koud hoor! Het campinkje is echt apart, alle plekjes liggen verscholen tussen bloeiende hoge struiken, iedereen heeft zo zijn holletje, gelukkig horen en zien we wel de oceaan, zonder dat kunnen we niet meer!
Wassen, fietsen naar Muros en terug hopen dat alles droog is, nou dat lukt niet vandaag, dus de hele camper hangt vol met lakens!
Di 04 Nog een dagje hier, de eerste keer dat we blijven hangen, dus nog maar een was!