Caen, Marais, Manche

wo 11 Caen: Abbaye aux Hommes, Abbaye aux Dames: beide abdijen zijn gebouwd in de tijd van Willem de Veroveraar. Het nonnenklooster is gesticht door hertogin Mathilde, een mooi crème kleurig strak gebouw in een vierkant. Het monniken klooster door Willem de veroveraar gesticht is enorm groot van omvang, ook hier is sprake van een strakke bouwstijl. Het Chateau, de burcht werd ook door Willem de Veroveraar gebouwd, het torent boven de stad uit en ziet er indrukwekkend uit. Aan de voet van het kasteel lopen we door Quartier Vaugueux, een klein oud wijkje uit de 16e eeuw vol met terrasjes, steegjes en oude huisjes. Verder fietsen we nog over grote ruime pleinen met hoge crème kleurige statige huizen.
We staan op een P voor campers bij Le Mémorial, het best geslaagde museum van Normandië over WOII zegt onze gidsje. We hebben nog niet veel gedaan met het WOII verleden, de kuststrook die we tot nu toe gezien hebben, staat vol met monumenten. In dit museum lopen we 3 uur door de afdeling WOI en WOII, het is werkelijk een goed gedocumenteerde met zeer heldere en informatieve teksten, films, foto’s, audiotour over de geschiedenis vanaf WOI t/m het einde van WOII. Indrukwekkend zijn vooral de getuigenissen van overlevenden, het zet je zo aan het denken over wat een tijdgeest kan doen met de mens, hoe actueel het onderwerp is, wie heeft hiervan geleerd? Het gebouw zelf is strak, licht van kleur een grote vierkante doos met in het midden een scheur de entree, voor het gebouw wapperen vlaggen, er is een bronzen beeld van een pistool met een knoop in de loop.
do 12 Door naar het Westen naar Carentan, een stadje dat ligt in het Parc Naturel Regional des Marais du Cotentin et du Bessin. Dit park bestaat uit een iets glooiend moerasland en drassige weiden grenzend aan de Het Kanaal. Het gebied is ingepolderd olv Nederlandse ingenieurs, de naam polder komt nog voor op de bordjes in de streek. Rondom de weiden zijn heggen geplant, de weggetjes zijn smal.
Het stadje heeft grote ruime pleinen, deze zijn aangelegd door de grote vee baronnen uit de streek. We fietsen vandaag via de EV4 (eurovélo 4) naar Utah Beach het strand waar de eerste Amerikaanse soldaten voet aan land zetten. Het is een parcours over graspaadjes, kiezelpaden en asfaltweggetjes, over bruggetjes, een sluisje en langs het water. Bij het sluisje, 8 boogjes breed staat een bord met een verhaal over de verovering ervan door de Amerikanen. Zo’n verhaal geeft weer dat na de enorme invasie bij heel kleine plekjes in dit gebied hard werd gevochten en vele soldaten zijn gesneuveld. De beheersing van het waterpeil was van groot belang voor de toevoer van materieel. Utah Beach is groots aangelegd, voor de duinen staan een landingsvoertuig, monumenten, bronzen soldaten met geweren, vlaggen. Loop je de duinen over dan zie het gewone dagelijkse leven: strandtoeristen, strandzeilboten, vele tractoren die hun fuiken leeghalen, niets dat herinnert aan die invasie.
vr 13 Carentan: we fietsen via de voie verte naar la Haye du Puits, een stadje 25 km richting het Westen de andere kant van het schiereiland. Het pad is uitstekend aangelegd, veel schaduw onderweg wat goed uitkomt want het is warm vandaag. Het stadje Haye is niet heel bijzonder, we drinken koffie met wat lekkers bij de Boulangerie en fietsen weer terug. 50 km en een aantal uren verder wachten we tot 11 uur ’s avonds op de jaarlijkse vuurwerkshow bij de haven. Het weer is perfect, geen wind, kraakhelder en de show is in één woord prachtig, zo luiden de Fransen hier 14 juli in!
za 14 Carentan: Er is markt in Isigny sur Mer, een klein dorpje even ten Oosten van Carentan. Op deze fietstocht krijg je helemaal het gevoel dat je zowel in Zeeland, Engeland als Frankrijk fietst: constant wind van zee, smalle holle weggetjes op en neer, grijze granieten huizen en grote boeren erven afgewisseld met mooie gele grote villa’s. Gehuchtjes met kerkjes en een begraafplaats, weiden omringd met heggen met bonte koeien, open moeras velden, wij genieten van dit gebied! De markt in Isigny is indrukwekkend klein, 4 kramen met groenten en een kraam waar kippen worden geroosterd. Maar verderop in het dorp is een groot kermisterrein met alles erop en eraan! Langs het plaatselijke haventje fietsen we naar de monding van het riviertje, in de verte is de zee te zien.
zo 15 Carentan: De camping ligt naast de Port de Plaisance en aan weerszijden van het havenkanaal kun je richting de zee fietsen. Wij willen Pointe de Brévands zien, een uitkijkpunt aan zee. Eerst links van het kanaal tot een zeer eenvoudig sluisje dat het water in de haven op peil houdt. Over een heel smalle deur naar de andere kant lopen en dan wachten op grote zeilboten die bij hoogtij naar binnen willen varen. Zo simpel als dat sluisje daar hebben we nog niet veel gezien, wel leuk en gemoedelijk, de sluiswachter woont ernaast en krijgt een seintje als er boten aankomen. Hij klimt een trapje op naar een zeer simpel kotje, kijkt door zijn verrekijker, drukt op een knopje, bootjes erin, deurtje dicht, andere deurtje gaat open, hij gaat naar beneden handen schudden van de booteigenaren en hij loopt weer weg! Aan de andere kant fietsen we verder langs de vaargeul tot we uiteindelijk bij het uitkijkpunt komen, een weids estuarium ligt voor ons, mooi groen/ blauw water, aanlandige wind en heel veel ruimte. Op de terugweg zien we ineens een klein intiem monument op de hoek van een weggetje, een knielende soldaat die kijkt naar een plaquette met daarop de namen van zijn gesneuvelde maten, naast hem een vredesboom die in 2009 is geplant. Ook hier gaat het om het veroveren van iets kleins, twee bruggetjes die belangrijke punten zijn geweest voor de aanvoerroute van de Duitsers. Velen sneuvelden en uiteindelijk moesten bommenwerpers de bruggetjes vernietigen.
Op de camping en in de stad is het onrustig, het deel rond de haven is afgezet, de terrassen zijn al vol met beschilderde fans, de finale van het WK voetbal begint over 1 uur!! De volle tijd van de wedstrijd horen we gejoel en gejuich en na afloop komen zelfs auto’s vol fans toeterend rondjes rijden over het terrein, de Fransen zijn helemaal dol van vreugde.
De camping, Le Haut Dick, 3***, is trouwens een aanrader, ruime plaatsen, goed sanitair en de sfeer is heel gemoedelijk.
ma 16 We gaan het schiereiland La Manche helemaal rondom bekijken, we starten aan de oostkant bij Réville, we rijden naar een boerderijcamperplaats Ferme de Froide Rue, een schot in de roos! We staan aan de rand van een groot grasveld en kijken uit op de velden en het kerkje van het gehucht. Verder hebben we stroom, water en afvoer in totaal voor €7,50 per nacht! De eigenaresse komt ons begroeten zij is zeer enthousiast en gastvrij.
Vanmiddag fietsen we naar Barfleur, een havenplaatsje en een van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Dat laatste klopt, een baaitje met vissersboten, een kade met huisjes en restaurants en op het einde bij zee een grote grijze kerk/kasteel. Vandaar uit fietsen we door naar het gehucht Gatteville le Phare en vandaaruit 2 km naar zee waar een hoge vuurtoren staat. Een mooi strak gebouwde toren, klein raampjes, hoog, je kan naar boven klimmen! Dat doe ik zeker niet en nooit, Arno heeft deze keer geen zin! Het fietstochtje van vandaag is weer zo genieten, langs kleine weggetjes door een landschap van gele tarwevelden, heggen, gehuchtjes, helemaal niet druk of toeristisch.