terug in Akureyri

Vr 22 Om 09.00 rijden we terug richting Akureyri, we willen vooral onderweg vooral genieten van het landschap. Het weer is prima, zon, wolken, goede temperatuur. Alhoewel in Husavik regende het even flink maar daar zijn we nu aan gewend: buien en zon wisselen elkaar in hoog tempo af. Aangekomen in Akureyri gaan we eerst naar Avis op het vliegveld, we hebben een andere auto nodig (ach na een week wil je toch weer wat anders!). Nee zo is het niet, zo Amerikaans rijk zijn we nog niet geworden. In de ruit zat een ster en dat was een barst geworden, zonder enig probleem wordt de auto ingeruild voor weer een VW Golf. Daarna op zoek naar de Apotek waar de druppels van Arno klaar staan, ook dat gaat uiterst soepel! We duiken nog even het centrum in voor koffie, soep, pastamaaltijd en dan moeten we beslissen wat te doen. Het weer blijft uitstekend en we kiezen voor de route 862 naar het Noorden, het eerste deel is asfalt en leidt naar de Denttifoss, daarna wordt het dirt road richting Asbyrgi. Via Lake Myvatn, Reykjahlid slaan we af op route 862. We rijden een lavawoestijn in, een grijs/zwart landschap met overal uitgedoofde vulkanen, soms wat groene plukjes begroeiing of een piepklein bosje paarse bloemetjes, zelfs de schapen zijn verdwenen. Bij de Denttifoss (foss=waterval) de grootste waterval van Europa wb de hoeveelheid water die naar beneden stort, stuiten we weer op een schitterend natuurverschijnsel. We zien, onder enorm gebulder en vele regenschermen, een immense hoeveelheid water donderend naar beneden vallen. We lopen een stuk langs de waterval die een stuk beneden ons ligt, we worden kletsnat door het opspattend water maar dat deert niet. Wat dit spektakel zo extra speciaal maakt zo laat op de middag is dat er constant regenbogen verschijnen, de foto’s worden echt mooi! Vlakbij deze waterval ligt ook de Selfoss die bekijken we van iets meer afstand. Ruim 1 uur later beginnen we aan onze eerste serieuze uitdaging van 30 km dirt road, we hebben al gehoord dat de weg 3 weken geleden nog niet geschikt was voor gewone auto’s. We kronkelen op een zwart pad vol kuilen, wasbord ondergrond, onoverzichtelijke bochten door een zwart berglandschap met schitterende uitzichten. Al met al duurt die 30 km al snel 1 ½ uur, het is volledig de moeite waard. Thuis in ons zomerhuis in Asbyrgi komen we bij onder het genot van de avondzon en heerlijke pannenkoeken.
Za 23 Het Noordoostelijke deel van IJsland is het minst bezochte deel van het land, daarom willen wij dat zien. Uiteindelijk zullen we deze dag 450 km rijden, we zien maar 2 gehuchtjes en 1 dorp! Onderweg zien we in een totaal leeg bergland een paar boerderijen. Allereerst rijden we op route 870 richting Kopasker het eerste gehucht met 122 inwoners, vroeger leefde men hier van de visvangst (haring) nu is er een lamsvleesverwerkingsbedrijf. Daarna gaan we weer de dirt road op, minder kuilen en wasbord gelukkig, en nemen de afslag richting de kust naar Raudinupur. Na 5 km komen we bij een hek dat we moeten openen en sluiten (schapen) en parkeren bij een boerderij. We stappen uit en worden onmiddellijk aangevallen door de arctic sterns!!! Overal staan kleine kuikens op de weg, in het gras luid piepend om voedsel! De moeders vliegen wild rond, ze moeten hun jongen voeren en tegelijkertijd ons bombarderen. Ze pikken zo in je hoofd, we slaan om ons heen. Als je een tijd stilstaat alleen maar kijkt, wordt het wat aangenamer voor alle partijen. Er staat nog een Duitse jeep, de bestuurders komen net terug van een wandeling naar een rots waar gannets nestelen. Het schijnt er prachtig te zijn maar we gaan er niet heen. Met hen praten we een tijdje over hun avonturen, zij verblijven 3 mnd in IJsland en trekken rustig rond. Van hen krijgen we een tip over een plek waar we later op de dag naar toe gaan. Terug op de weg rijden we eerst naar Hraunhafnartangi, een paar huizen, het noordelijkste punt van IJsland 2.5 km van de arctic circle verwijderd. Dan zakken we af naar het zuiden naar Raufarhofn (165 inwoners) weer een verlaten vissersdorp van echt alles en iedereen verwijderd. Een plaatselijke hoteleigenaar wilde hier iets creëren om toeristen aan te trekken: hij startte met de bouw van de Arctic Henge, de noordpool versie van de Britse Stone-henge. Er moet een cirkel met een doorsnede van 50 meter komen met daarin een aantal bogen gemaakt van grote steenbrokken. De bogen zijn zo opgesteld dat de middernachtzon er doorheen zal vallen. We zien dit bouwwerk al van verre op een heuvel midden in een geheel verlaten landschap staan, zo’n vreemd en merkwaardig gezicht. Bij de cirkel aangekomen, zijn de bogen indrukwekkend hoog en mooi opgebouwd, verder is het project nog niet gekomen, het geld is op. Op naar het plekje dat de Duitsers ons aangeraden hebben, het schiereiland Raudanes waar je naar een klif kan wandelen. Eerst even lunchen op een P met een fantastisch uitzicht op het schiereiland Langanes, hoge bergen met witte toppen, diepe dalen, groene hellingen. Dan lopen we naar de klif, Arno daalt helemaal af naar de bodem en ziet daar puffins tegen de rotswand zitten. We lopen hier ruim 1 uur rond, soms wat regen dan weer zon en genieten van de meeuwen, puffins en het lege, weidse land, helemaal alleen. Uiteindelijk komen we na een dag van 10 uur natuurschoon terug in ons huisje, moe en zeer voldaan.
Zo 24 Akureyri 3 Nachten Asbyrgi, ze zijn voorbij gevlogen! We gaan vroeg op pad, nemen weer een dirt road route 864, 60 km naar het zuiden nu uitkomend aan de andere kant van de Denttifoss. Tussen de routes 862 en 864 ligt de Jokulsargljufur, met 25 km de langste gletsjerrivierkloof van IJsland. Overal waar we op beide routes rijden zien we de IJslandse versie van de Grand Canyon, zo indrukwekkend! De route 864 naar het Zuiden begint goed geen diepe kuilen of wasbord, we moeten wel regelmatig stoppen over overstekende schapen en 1 keer voor een groepje wilde IJslandse paarden. Na 20 km komen we aan bij de derde waterval in de kloof: de Hafragilsfoss deze ligt ten noorden van de Denttifoss. Weer genieten we helemaal alleen van het natuurgeweld, we gaan door naar de Denttifoss die willen we nu van de andere kant bekijken. We dalen bij een P af langs de rotsen en komen uit op gelijke hoogte met de waterval! Tjonge, deze kant is nog veel imponerender omdat we de watermassa zo op ons af zien komen én we blijven droog! Na 1 ½ uur genieten, klauteren en klimmen, rijden we door naar Lake Myvatn, dit deel van de dirt road is weer echt DIRT!. Alweer keuzes maken: we gaan de 1000 mtr brede Hverfell beklimmen, een krater die 2500 jaar geleden tijdens een uitbarsting is ontstaan. Een heel steil pad voert naar de top van de vulkaan en vandaar uit kan je de hele krater zo’n 3 km rondlopen. Het steile pad zorgt al voor voldoende inspanning, dat kost je zo 20-30 minuten! Boven is het zicht op de diepte van de krater de moeite meer dan waard. Een totaal grijs/zwart gat met in het midden een ‘kleine’ heuvel. Het gaat inmiddels boven regenen en waaien, het voelt koud en onaangenaam aan dus door de knieën en weer naar beneden! Na al deze sportieve acties vinden we het tijd worden om ergens onderweg nog wat soep te scoren en naar Akureyri te rijden. Na een dag van 9 uur vinden we na wat gezoek naar sleutels van ons appartement, zakken we op de bank neer, eten alleen wat brood, gaan vroeg naar bed.
Ma 25 10.00 Uur opstaan!! Ontbijten tot 11.00 uur!! Lunchen om 13.30 uur en pas om 14.30 weer een uitje maken!! Nou dat is pas bijkomen, uitrusten na 16 dagen actie!!!!!! Tja we zijn nog fitte 60-ers en dat zullen we weten. De hele ochtend lezen we kranten van een aantal dagen, internetten we volop iets wat we niet hebben gedaan die hele periode. In de middag rijden we via de route 83 heel relaxed langs de oostelijke kant van het Eyjafjordur (fjord van Akyreyri) naar het Noorden naar Grenivik, een klein vissersplaatsje. Het gaat ons puur om het landschap van het fjord het plaatje van water, bergen met besneeuwde toppen, overal schapen, her en der wat boerderijen. Op de terugweg stappen we uit bij Laufas waar een plaggenboerderij uit de 19e eeuw te bezichtigen is. Een aaneen gesloten viertal huisjes gebouwd van turfplaggen, met witte houten deurtjes en in het dak kleine raampjes. Dit geheel is nu ingericht al museum. Naast deze huisjes staat een houten wit kerkje met rood dak met een begraafplaatsje, heel erg IJslands allemaal. Terug in de stad doen we boodschappen en rijden terug naar het appartement, lekker niets doen, nou ja ik ben al 2 uur bezig met dit verslag!