algarve

Woensdag 17 september. We fietsen langs een drukke weg naar Albufeira, een stadje aan de kust. Om in het centrum te komen, loop je via vele trapjes naar beneden, door drukke smalle straatjes, witte huisjes, overal souvenirwinkeltjes, door een gat in de rotsen kom je uit op een heel knus strandje. Een groep is enorm vertegenwoordigd, dat zijn de Engelsen, het dorpje heeft zich er helemaal op ingesteld, het eten, drinken, voetbalavonden. We vinden het eigenlijk niets zo’n toeristisch, druk stadje waar weinig Portugees is te vinden.
Donderdag 18 september, we rijden via Faro naar Olhao, naar een camping aldaar. In Faro heb je helaas geen veilige overnachtingsplek, daarom slaan we de stad over. De kust bij Olhao is apart: voor de stad ligt een groot stuk lagune gebied en 2 km verderop zijn de stranden. Wil je daar komen, moet je een bootje pakken. In het lagune wordt volop zout gewonnen, hele delen staan onder water, overal zie je grote witte hopen zout, zo te zien nog een bloeiende industrie. Het stadje Olhao stelt niet zoveel voor, het is in ieder geval veel minder toeristisch, heeft weer een leuk plein met een mooie witte kerk en er is een station.
Vrijdag 18 september. We gaan met de trein naar Tavira, volgens de gids een mooi stadje, richting Spanje. Bij het station zetten we de fietsen met 3 sloten vast aan een groot hek, stappen op de trein. De tijden zijn altijd ongeveer zegt de man bij het loket, nou dan nemen we maar onze tijd om te wachten. Uiteindelijk komt er een dieseltreintje aan, als die optrekt, moet ie schakelen, wel heel apart. Tavira is idd een heel mooi rustig stadje aan de monding van een rivier. Het oude deel, met allerlei kerkjes, mooie witte huizen, nauwe straatjes, straalt een heel serene sfeer uit, wij vinden het op Cusco in Peru lijken! Dan steken we de rivier over via een oude Romeinse brug en komen in het deel van de eethuisjes, winkeltjes met mooie kunst en een gezellig pleintje met kerk en palmbomen. Hier hebben we een heerlijke lunch gegeten, voor het eerst dat we allebei een uur lang gesmuld hebben, de uitsmijter was een stuk citroentaart! We zijn bijna terug in Olhao, ik kijk naar de fietsen, zie dat er maar één staat, de mijne! Het slot is met veel geweld vernield en Arno’s fiets is weg. We vragen aan een Portugees, blijkt uitstekend Duits te spreken, waar we de politie kunnen vinden. Hij belt meteen en binnen 5 minuten komt de auto met 2 agenten eraan. Zij nemen Arno mee naar het bureau, hij maakt daar een situatie mee die zo in de film kan, eerst melden, dan in een hokje een rapport opstellen, dan door een gang waar allerlei cellen zijn, naar een soort rechercheur die ook nog een rapport maakt. Uiteindelijk krijgt hij een document mee met stempels, in het Portugees, hij wordt met de politieauto bij de camping afgeleverd. Ik spreek bij het station met nog wat oude mannetjes die op me afkomen. Het is dus geen veilige plek, er wordt daar regelmatig gestolen, tja dat weet je dus achteraf.
Zaterdag 19 september. We weten eigenlijk niet goed wat we aan moeten met het fietsengedoe. Eerst kijken we in Olhao of er een 2e hands fiets te vinden is, de politie had dat bedacht. Dat lukt niet en uiteindelijk rijden we naar Faro, naar Decathlon, kijken of daar wat is. Er is daar een fiets voor Arno die wat lijkt, niet duur, wel goede onderdelen, we bestellen hem, als het goed gaat, komt die over een paar dagen in Faro. We shoppen nog even in een enorme Mall en rijden dan naar een camperplaats bij Praia do Falésia (richting Albufeira) en dat blijkt een gouden greep te zijn!!
Zondag 20 -> volgend weekend? Het is weer zo’n plekje waarvan je zegt woh! Een groot terrein, er staan hoge dennenbomen, heel ruime plekken, een koude douche, verder alle voorzieningen, voor €8. Er hangt een heel gemoedelijk sfeertje, ieder kletst met elkaar, je bent echt op vakantie. Maar het allermooiste deel is de weg naar het strand. Je loopt 500m door een bos en dan kom je uit op een trap waar langs je afdaalt naar het strand. Bij de trap waan je je in Bryce Canyon (USA)!!, de rotsen zijn rood, roze, oranje en wit, grillig gevormd door de erosie, beneden kom je uit op een wit strand en het water is helder blauw/groen, het is werkelijk een plaatje!! Dit deel van de kust blijkt het mooiste te zijn van de hele Algarve.
Maandag 21 september. Arno heeft al 2 weken last van zijn rechter lies, we gaan naar een dokter om het een en ander uit te sluiten. We moeten volgens de bewaker van de camperplaats naar een gezondheidscentrum in een dorpje vlakbij, we pakken de bus, lopen bij het centrum binnen en krijgen te horen dat de dokter voorlopig op vakantie is en dat we door moeten naar het ziekenhuis in Albufeira. Met een taxi naar het ziekenhuis en daar is het lekker druk. Na de eerste receptioniste, meteen €15,50 betalen, worden we opgeroepen en komen we bij een verpleegster in een piepklein hokje terecht. Zij stelt 3 vragen, oordeelt over de situatie, deelt een papieren armbandje uit met een bepaalde kleur. Er zijn 5 kleuren van rood (meteen hulp) tot groen de tijd kan 3 uur oplopen. Arno krijgt een geel bandje, dat staat voor 2 uur, ik ga maar koffie halen. Kom ik terug in de wachtkamer, is hij al opgeroepen! De voorlopige conclusie is dat er een interne liesbreuk is, niets urgents, wel pijnlijk, hij krijgt een recept voor 20 dgn sterke pijnstillers mee. Er kan geen verdere diagnostiek gedaan worden omdat hij een buitenlander is. We krijgen voor terugweg dezelfde taxichauffeur, hij wacht bij de apotheek, en rijdt ons terug naar de camperplaats. Tijdens de rit vertelt hij over zijn droom om ook een camper te kopen, in Duitsland, via zijn zwager, hij gaat met zijn vrouw veel rondkijken in de buurt en ze smullen van al het moois dat ze zien. Weer zo’n leuk contact, hij vertelt ook dat er veel gestolen wordt in de Algarve, de crisis, de buitenlanders, het gaat niet goed daar, veel armoede.
Dinsdag 22 september. Het bevalt hier zo goed dat we voorlopig gaan genieten van het mooie weer, overal regent het fors vooral in N-Portugal, maar wij zien alleen de wolken over ons heen het land in trekken. We hoorden dat het oude deel van Lissabon, bij de Taag, gisteren overstroomd is, het water stond tot in de restaurants. Er was sprake van een combinatie van hoog water, veel regen en verkeerde windrichting, dit gebeurt meerdere keren in het jaar.
Nog iets leuks over deze camperplaats, de eigenaar is een … Belg!