Zoutvlakte van Uyuni

Het is vandaag 6-08-09 tijd voor een nieuwe update!
4 dagen geleden zijn we vanuit san Pedro ’s morgens vertrokken met de bus naar de grens van Bolivia. Ergens in de bergen staat een kotje met een mannetje erin die de paspoorten kontroleert. Verder is het wachten op de 4x4 die uit de woestijn aan komen rijden. Na een 3 kwartier wachten komt onze auto, landcruiser, met chauffeur Juan Flores en gids Juan Miguel. Vanaf het begin is het contact prima!
Na 20 minuten hebben we al de meest mooie landschappen die we ooit gezien hebben: gekleurde laguna’s wit, blauw, met vulkanen erom heen. Het is niet te vatten op foto’s wat voor een indruk je krijgt! Verder op de eerste dag stoppen we voor een lunch op een plek waar een termaal bad is. Als alle toeristen weg zijn, gaan we met z’n vieren lekker baden in het warme water, tussen de bergen, er lopen een soort llmam’s rond, het hippen vogels rond. Na deze ervaring gaan we door naar 4880 meter, hoger dan de Mont Blanc. Daar zien we op een gebied allerlei bubbelende modderpoelen en sissende pijpen stoom. Op het einde van de dag komen we bij een rode laguna waarin de statige flamingo’s fourageren. Alweer een prachtig plaatje!! We rijden door naar het eerste primitieve onderkomen. Nou dat was het ook!!!!! We hadden een ruimte met6 bedden voor ons vieren, vier uur stroom, geen verwarming, ver onder nul! Die nacht is Stance gaan spugen, samen met Arno in de vrieskou gaan plassen is echt een apart feestje!!
De volgende dag zijn we rond 9 uur vertrokken voor een ruwe tocht door de woestijn, dwars over kuilen en stenen, door een kloof gevormd door een aardbeving (inca Pass) onderweg weer een aantal laguna’s. Op een schitterend plekje bij een laguna met flamingo’s en een kleine restaurantje kregen we van de kok weer een heerlijke maaltijd van de driver/kok (hoewel enkelen van ons een bescheiden afname van de maaltijd namen). We waren niet de enige tour, een stuk of 20 landrovers stonden daar eveneens geparkeerd. Na de luch verder gereden over de vlakte, dan weer over rotsen. Gezien: rokende vulkaan, bijzondere rotsformaties met bijzondere betekenis vanuit de oudheid. Uiteindelijke zijn we beland op 3700 meter hoogte op het eerste begin van de zoutvlakte. Rond 17.00 uur kwamen we aan bij ons “hotel”: het Salt Hotel. Muren, vloeren, slaapplaatsen, stoelen, tafels: allemaal van zout (vermengd met andere soorten mineralen). Voot zout bij het eten hoefde je niet ver te zoeken. Tikkeltje comfortabeler door meer beschutting en de kamers waren inpandig. Maar ook hier alle beperkingen van de vorige nacht. We hebben redelijk geslapen.
De laatste dag van deze tour startte weer om 9.00 uur met een bezoek aan een recent ontdekte grot. Mooie kamers ontstaan door mineralen. De zoutvlakte is ontstaan door het leeglopen van een meer, waardoor een vlakte is ontstaan van 100 bij 200 km. In het meer lagen heuvels die nu droogliggen. In deze grot op zo’n heuvel zijn nu spinnenwebachtige constructies ontstaan. Daarna zijn we de beroemde zoutvlakte gaan rijden!! FANTASTISCH. We hebben gelunchd bij een eiland op de vlakte, een soort heuvel (103 m) begroeid met hoge cactussen, waar je een wandeling van een uur kon maken. De cactussen groeien 1 cm per jaar, de grootste cactuss is nu 9 meter.! We zien overal meubels, deuren die van cactushout zijn gemaakt, nog nooit gezien. Na de lunch zijn de wijde witte wereld in gegaan, heel rustig zonder bobbels rijden in een grote witte wereld. De chauffeur is na een tijd naar links gegaan, zet zijn auto stil pakt een schroevendraaer en nog iets en maakt gaten in de zoutlaag. Die zijn er trouwens al her en der. Hij steekt, op zijn buik liggen zijn arm in het ijskoude water en haalt prachtige kristallen uit het water! Die zijn voor thuis! Verder krijgen we de beroemde fotosessie van gebruik maken van perspectief. Arno doet kunstjes, Maartje haar hoed wordt gebruikt, Arno en Jeroen eten hun dames op, echt te gek! Het levert bijzondere plaatjes op!! Na dit heerlijk ontsapnnen intermezzo op de vlakte gaan we naar een illegal zouthotel, daar staat een rontonde midden in de vlakte! We kiezen ervoor om door te rijden naar Uyumi (3750 meter) om het trein kerkhof te zien. Hier staan oude afgedankte stoomtreinen, zomaar op een stuk rails. Een prachtig plaatje. Daarna gaan we de meest vieze stoffige stad in die we ooit gezien hebben. We ontmoeten Braulio, de baas van de reisorganisatie die ons wel 4 keer heeft laten bevestigen dat we echt zouden komen. Daar hebben we geslapen in een veel te duur hotel (wat een afzetters!), maar hadden we wel nodig na dit avontuur.
Dit wordt een reisdag. We besluiten snel door te reizen naar lagere regionen: Sucre. Met een private landrover van Braulio zijn we over de meest horribele/stoffige weg naar Potosi gereden, duurde 5 uur met een kleine stop. We zijn blij dat we geen nachtbus genomen hebben. In Potosi waren we allemaal ineens amigo’s voor de lokale bevolking toen we op zoek gingen naar een taxi. We hebben ons in 2,5 uur voor 28 dollars naar Sucre laten vervoeren en laten afzetten voor ons hostal Sucre in Sucre. Sucre ligt op 2800 meter en is een schone, goedverzorgde (universiteits) stad met een rijke historie. Iedereen was moe is vroeg naar bed gegaan, alleen Arno is al vast de stad gaan verkennen. De rest van de groep is weer van de immondium af en wacht op wat eruit zal komen!! Voorlopig blijven we een aantal dagen hier, bijkomen en genieten van het goede vakantieleven. Nou dit is het dan, heel veel liefs en groetjes van ons vieren!